…เมื่อเราให้ทานมากๆ เราก็กลายเป็นคนที่ไม่ห่วงไม่ตระหนี่ เป็นที่มีน้ำใจแล้วก็มีความสุข เพราะว่าชีวิตไม่ยึดติดกับสิ่งของอย่างเมื่อก่อน และเมื่อเรารักษาศีล เราไม่ไปเบียดเบียนใคร เรารู้จักทวนกระแสกิเลส ทวนกระแสความอยาก ความโกรธในใจ จิตใจเราก็เข้าสู่ความปกติได้ง่ายขึ้น และเมื่อเราไม่ไปเบียดเบียนใคร จิตใจเราก็มีความสงบได้ง่าย…

…การให้ธรรมเป็นทาน คือการให้อันยอด เพราะเป็นการช่วย ‹หงายของที่คว่ำ เปิดของที่ปิด บอกทางแก่คนหลงทาง หรือส่องประทีปในที่มืด ด้วยหวังว่า คนมีจักษุจักเห็นรูปได้› ใครมีส่วนร่วมในการส่งเสริม ศรัทธา ศีล จาคะ และปัญญา ในจิตใจของเพื่อนมนุษย์ ย่อมได้บุญอย่างยิ่ง…

“…สิ่งที่น่าพอใจ คือสิ่งที่เราต้องระวัง เพราะมันทำให้เราประมาท เวลาเรามีความทุกข์ มันมีความพยายามโดยธรรมชาติอยู่แล้วที่จะพยายามหลุดพ้นออกจากสิ่งนั้น แต่เวลามีความสุขใจมันจะเข้าไปคลอเคลีย เข้าไปยึด เข้าไปหลง ทำให้เกิดความประมาทขึ้น ของเหล่านี้เป็นของชั่วคราว ถ้าเราหลงมันมันก็ทุกข์…”

หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม

…จงอย่าหวั่นไหว จงทำใจให้ได้เมื่อมีทุกข์ คนที่ทำใจได้เพราะมีสติควบคุมใจได้ ถ้าผู้ใดเจริญสติวิปัสสนากรรมฐาน จิตมั่นคง ต้องช่วยตัวเองได้ทำใจได้ จะไม่เสียใจ ไม่น้อยใจต่อบุคคลใด คนทำใจได้นั่นแหละ จะได้รับผลดี มีสติเป็นอาวุธของตนตลอดไป…

…สุขทุกข์นี่ไม่ได้อยู่ที่สิ่งภายนอกนะ แต่มันอยู่ที่ใจของเราเป็นสำคัญเลย อยู่ที่ว่าเราจะมองอย่างไร เราจะวางใจอย่างไร ได้อะไรมามากมายก็เป็นทุกข์ได้ ถ้าหากว่าใจเรามันยังอยากได้มากกว่านั้น…

พระไพศาล วิสาโล

…อย่าไป บ้า กับ ชีวิต ให้มาก เพราะมันเป็นสิ่งสมมุติ เพราะชีวิตมันไม่มีจริง มันเป็นเพียงการเปลี่ยนแปลงของธรรมชาติ จงทำหน้าที่ให้ดี โดยไม่มีความทุกข์ ให้สงบ เย็น และเป็นประโยชน์ เพราะทุกสิ่ง ทุกอย่าง เราต้องคืนให้กลับสู่ธรรมชาติดังเดิม แม้แต่ร่างกายที่เราเฝ้าดูแลก็ตาม…

“…จงอย่าหวั่นไหว จงทำใจให้ได้เมื่อมีทุกข์คนที่ทำใจได้เพราะมีสติควบคุมใจได้ ถ้าผู้ใดเจริญสติวิปัสสนากรรมฐาน จิตมั่นคง ต้องช่วยตัวเองได้ทำใจได้ จะไม่เสียใจ ไม่น้อยใจต่อบุคคลใด คนทำใจได้นั่นแหละ จะได้รับผลดี มีสติเป็นอาวุธของตนตลอดไป…”