#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/712072

สกู๊ปพิเศษ : ‘สวทช.’ผนึก‘กรมการขนส่งทางราง’และ‘สทร.’ หนุนผลิตชิ้นส่วนทดแทน ยกระดับอุตสาหกรรมระบบราง

วันอาทิตย์ ที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2566, 06.00 น.

สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ (สวทช.) กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (อว.) สถาบันวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยีระบบราง (องค์การมหาชน) หรือ สทร. กระทรวงคมนาคม ร่วมลงนามความร่วมมือการขับเคลื่อนการวิจัยพัฒนา นวัตกรรมด้านมาตรฐานและการทดสอบ สำหรับผลิตภัณฑ์ในระบบราง เพื่อการยกระดับผลิตภัณฑ์ให้สอดคล้องกับการพัฒนาด้านระบบรางในประเทศไทย ที่อาคารแชมเบอร์ 10 เมตร อุทยานวิทยาศาสตร์ประเทศไทย จ.ปทุมธานี เมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2566 ที่ผ่านมา

ศาสตราจารย์ ดร.ชูกิจ ลิมปิจำนงค์ ผู้อำนวยการสำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ (สวทช.) กล่าวว่า เทคโนโลยีระบบรางเป็นหนึ่งในระบบคมนาคมและโลจิสติกส์ที่สำคัญยิ่ง เนื่องจากขนส่งผู้โดยสารจำนวนมาก และสามารถลดเวลาในการเดินทางได้จริง โดยประเทศไทยเอง ได้มีการลงทุนโครงสร้างพื้นฐานนี้อย่างมหาศาล ทั้งในกรุงเทพมหานคร ตามเมืองในภูมิภาคต่างๆ เช่น เชียงใหม่ภูเก็ต ขอนแก่น โคราช ฯลฯ ตลอดจนการพัฒนาระบบรถไฟรางทางคู่ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการขนส่งผู้โดยสารและสินค้าในระยะทางไกลที่เชื่อมต่อกับประเทศเพื่อนบ้าน รวมไปถึงระบบรางรถไฟทางไกลสมัยใหม่ อาทิ รถไฟความเร็วสูงที่จะเชื่อมกับสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และมีแผนพัฒนาอีกหลายเส้นทางตามยุทธศาสตร์การพัฒนาประเทศที่กระทรวงคมนาคมได้วางเป้าหมายและดำเนินการให้ระบบรางเป็นโครงข่ายคมนาคมหลักของประเทศ และเป็นผู้นำด้านระบบรางในภูมิภาค

ศาสตราจารย์ ดร.ชูกิจ กล่าวว่า การดำเนินการดังกล่าว เพื่อให้เกิดการพัฒนาเทคโนโลยีระบบรางให้กับประเทศอย่างยั่งยืน ทำให้ประเทศไทยมีความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีระบบราง และการยกระดับความปลอดภัยและคุณภาพชีวิตประชาชนด้านการขนส่งและการเดินทาง จำเป็นต้องอาศัยการวิจัยและพัฒนา นวัตกรรม และโครงสร้างพื้นฐานด้านวิเคราะห์ทดสอบมาตรฐานเป็นปัจจัยสำคัญ

สวทช. เล็งเห็นถึงความสำคัญของการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานระบบราง จึงได้ให้ศูนย์ทดสอบผลิตภัณฑ์ไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ หรือ PTEC ซึ่งมีความพร้อมด้านการทดสอบผลิตภัณฑ์ในระบบขนส่งทางรางในระดับสากล และได้รับการรับรองระบบคุณภาพ ISO/IEC17025 เรียบร้อยแล้ว เป็นห้องปฏิบัติการทดสอบชิ้นส่วนรถไฟประเภทไฟฟ้าอิเล็กทรอนิกส์ อาณัติสัญญาณของระบบรถไฟ ระบบสื่อสาร และด้านประสิทธิภาพการใช้งานต่างๆ เพื่อรองรับการพัฒนาอุตสาหกรรมปัจจุบันที่ต้องการปรับรูปแบบจากผลิตภัณฑ์แบบเดิมไปสู่การผลิตชิ้นส่วนเพื่อใช้ทดแทนในระบบขนส่งทางรางที่จะมีความต้องการมากขึ้น

นอกจากการทดสอบผลิตภัณฑ์ของระบบรางในห้องปฏิบัติการทดสอบแล้ว PTEC ยังมีประสบการณ์ในการทดสอบการรบกวนทางแม่เหล็กไฟฟ้า (Electro magnetic
Compatibility : EMC) สำหรับรถไฟมาแล้วมากกว่า20 ปี โดยเริ่มดำเนินงานตั้งแต่การสำรวจการรบกวนแม่เหล็กไฟฟ้าของระบบควบคุมและโทรคมนาคมตลอดเส้นแนวราง ที่พาดผ่านสถานที่ต่างๆ เช่น โรงพยาบาล เสาโทรคมนาคม เสาวิทยุโทรทัศน์ ธนาคาร ระบบสัญญาณไฟจราจรบนถนน ซึ่งสถานที่ต่าง ๆ นี้ มีความเสี่ยงในการรบกวนสัญญาณควบคุมของระบบรถไฟด้วย โดยที่ผ่านมา PTEC ได้ดำเนินการทดสอบสำหรับรถไฟหลายเส้นทางแล้ว เช่น สายสีม่วง สายสีเขียว สายสีน้ำเงิน สายสีแดง สายสีทอง รวมถึงรถไฟฟ้า BTS อีกด้วย

ทั้งนี้ เพื่อให้ครอบคลุมการทดสอบระบบรางนอกห้องปฏิบัติการมากยิ่งขึ้นตามข้อกำหนดด้านผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสุขภาพของมนุษย์ (EHIA) ตามแนวทางสากล ซึ่งในปี 2566 สวทช. จึงให้ PTEC ทำการขยายขอบข่ายการทดสอบจากด้าน EMC โดยเพิ่มการทดสอบด้านการทดสอบเสียง (sound acoustic) เมื่อขบวนรถไฟวิ่งผ่านพื้นที่ชุมชน เพื่อกำหนดจุดวาง กำแพงกั้นเสียง ลดเสียงดังและการทดสอบแรงสั่นสะเทือนบนขบวนรถไฟขณะเคลื่อนที่ (rolling stock vibration) เพื่อให้ผู้โดยสารมีความสะดวกและปลอดภัยตลอดการเดินทาง

“ที่ผ่านมา สวทช. ร่วมเป็นพันธมิตรกับหน่วยงานต่างๆ รวมถึง กรมการขนส่งทางราง และ สทร. รวมทั้งส่งเสริมการสร้างเครือข่ายความร่วมมือร่วมกับภาคเอกชนที่มีความพร้อมและสนใจเข้ามาช่วยพัฒนาอุตสาหกรรมในประเทศให้ก้าวหน้ามากยิ่งขึ้น โดยจะเน้นการนำความรู้ ความสามารถในการวิจัยพัฒนา วิทยาศาสตร์เทคโนโลยี ที่ สวทช. มี ให้เกิดขึ้นจริงและใช้ประโยชน์จริง เพราะ สวทช. ถือเป็นขุมพลังหลักของประเทศด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีทั้งเครื่องมือ บุคลากร และบริการที่พร้อมสนับสนุนและส่งเสริมให้เกิดการนำ วทน. ไปช่วยเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของอุตสาหกรรมระบบรางภายในประเทศและในภูมิภาค” ผู้อำนวยการ สวทช. กล่าว

ดร.สันติ เจริญพรพัฒนา ศ.ดร.ชูกิจ ลิมปิจำนงค์ ดร.พิเชฐ คุณาธรรมรักษ์

ดร.พิเชฐ คุณาธรรมรักษ์ อธิบดีกรมการขนส่งทางราง (ขร.) กล่าวว่า ความร่วมมือครั้งนี้เป็นจุดเริ่มต้นที่จะรับรองและส่งเสริมให้เกิดการพัฒนาอุตสาหกรรมระบบขนส่งทางรางขึ้นในประเทศไทย โดยใช้หลักการ “Thai First : ไทยทำ ไทยใช้” ของกระทรวงคมนาคม เช่น โครงการรถไฟความเร็วสูงไทย-จีน ซึ่งกระทรวงคมนาคมเลือกที่จะใช้แรงงานขั้นสูงและคนไทยเป็นผู้ก่อสร้างงานโยธา เพื่อให้เกิดการพัฒนาและถ่ายทอดเทคโนโลยีระบบขนส่งทางรางโดยคนไทย ลดการพึ่งพาเทคโนโลยีและลดการจ้างที่ปรึกษาจากต่างประเทศ และเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของประเทศ

“เรามี PTEC ของ สวทช. ซึ่งมีทรัพยากรจำนวนมากและบุคลากรที่มีความรู้ ห้องปฏิบัติการวิเคราะห์ทดสอบที่ทันสมัย องค์ความรู้ใหม่และเทคโนโลยีล้ำสมัยเหล่านี้ จะเข้ามาช่วยการพัฒนาระบบรางเพื่อลดการนำเข้าเทคโนโลยี ให้เราควรจะยืนอยู่ด้วยเทคโนโลยีของคนไทย ทั้งการซ่อม การสร้างและใช้เทคโนโลยีของประเทศไทย ตามนโยบาย Thai First ของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคม ซึ่งเราควรจะเริ่มต้นและเรียนรู้กับเทคโนโลยีเหล่านี้” อธิบดีกรมการขนส่งทางราง กล่าว

ทั้งนี้ เมื่อ สวทช. และ สทร. และกรมการขนส่งทางราง ร่วมกันน่าจะเป็นสิ่งที่ดีในการขับเคลื่อนอุตสาหกรรมระบบรางในประเทศ เมื่อกรมการขนส่งทางรางออกมาตรฐานความปลอดภัย มาตรฐานการผลิตแล้ว ทาง สวทช. มีองค์ความรู้และวิธีการวิเคราะห์ทดสอบที่ได้มาตรฐานสากล ทาง สทร. ก็สามารถมาบูรณาการความรู้เหล่านี้เข้ามาเพื่อทำงานร่วมกันได้ เพื่อลดการนำเข้าและลดการจ่ายเงินตราต่างประเทศ ที่สำคัญคือคนไทยได้ความรู้เหล่านี้ มีมูลค่าที่เกิดขึ้นกับคนไทย ทั้งมูลค่าการจ้างงาน การผลิตชิ้นส่วนอุตสาหกรรมระบบรางได้ เป็นมูลค่าเพิ่มที่ลดการนำเข้าได้เป็นอย่างดี

ดร.สันติ เจริญพรพัฒนา ผู้อำนวยการสถาบันวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยีระบบราง (องค์การมหาชน) หรือ สทร. กล่าวว่า สทร. ยึดเป้าหมายของประเทศในการขนส่งทางรางจาก 15% เป็น 40% ในอนาคต ซึ่ง สทร. ไม่สามารถดำเนินการได้โดยองค์กรเดียว หากขาดหน่วยงานด้านวิจัยและนวัตกรรม เพื่อดำเนินการร่วมกัน ตัวอย่างเช่น เทคโนโลยีในการซ่อมบำรุง การส่งเสริมการวิจัยเพื่อผลิตชิ้นส่วนในประเทศ และระบบทดสอบและรับรองมาตรฐานซึ่งทาง PTEC สวทช. มีความเชี่ยวชาญในระบบทดสอบมาตรฐานที่ได้มาตรฐานสากล ความร่วมมือในการดำเนินงานขับเคลื่อนการวิจัยพัฒนา นวัตกรรมด้านมาตรฐานและการทดสอบ สำหรับผลิตภัณฑ์ในระบบรางเพื่อการยกระดับผลิตภัณฑ์ให้สอดคล้องกับการพัฒนาด้านระบบรางในประเทศไทย

“สิ่งสำคัญคือ ผู้ประกอบการ เวลาจะใช้ชิ้นส่วนใดก็จะอ้างอิงระบบมาตรฐานในการทดสอบ ซึ่งถือเป็นสิ่งสำคัญมากในการร่วมมือกับ PTEC สวทช. ครั้งนี้ เพื่อสนับสนุนเป้าหมายการผลิตชิ้นส่วนทดแทนที่ได้มาตรฐาน เพื่อผลักดันอุตสาหกรรมระบบรางในประเทศให้เติบโตได้อย่างมั่นคงและยั่งยืนตามเป้าหมาย Thai Frist ของกระทรวงคมนาคมต่อไป”ผู้อำนวยการ สทร. กล่าว

#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/712097

สกู๊ปพิเศษ : สางปมบุหรี่ไฟฟ้า…หลากปัญหารอวันแก้

วันอาทิตย์ ที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2566, 06.00 น.

ที่จริงเรื่องบุหรี่ไฟฟ้ามีประเด็นให้วิวาทะกันมาพอสมควรแต่มาดังเป็นพลุแตกอีกครั้งก็เพราะดาราไต้หวัน ถูกตำรวจสน.ห้วยขวางที่ตั้งด่านตรวจจัดให้เธอถ่ายรูปคู่กับบุหรี่ไฟฟ้า ทั้งๆ ที่ไม่ได้เป็นคนซื้อหรือนำเข้ามาจนนำไปสู่เรื่องราวตำรวจเตารีดบานปลายเสื่อมเสียวงการตำรวจไปแล้ว

มูลนิธิสื่อเพื่อสุขภาวะ (มสส.) ร่วมกับสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) จัดประชุมโฟกัสกรุ๊ปเรื่อง “สางปม บุหรี่ไฟฟ้า…หลากปัญหา รอวันแก้” เมื่อเร็วๆ นี้ มีสื่ออาวุโสผู้ลึกซึ้งด้านงานสุขภาวะอย่าง วิเชษฐ์ พิชัยรัตน์ สื่อมวลชนอาวุโส ดำเนินรายการ

ผู้คร่ำหวอดในการรณรงค์เรื่องบุหรี่อย่าง นพ.ประกิต วาทีสาธกกิจ ประธานมูลนิธิรณรงค์เพื่อการไม่สูบบุหรี่ ชี้ว่าบนโลกใบนี้ 32 ประเทศ เป็นอย่างน้อยมีกฎหมายห้ามเรื่องบุหรี่ไฟฟ้า สะท้อนให้เห็นว่าทั่วโลกตระหนักถึงพิษภัยของบุหรี่ไฟฟ้ามีข้อมูลชัดเจนว่าเด็กทั่วโลกสูบบุหรี่ไฟฟ้าเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด ทั้งเด็กมัธยมปลายอเมริกัน นิวซีแลนด์ รวมทั้งเด็กมัธยมต้นของไทย อายุ 13-15 ปี สูบบุหรี่ไฟฟ้าเพิ่มจาก 3.3% ในปี 2558 เป็น 8.1% ในปี 2564 บุหรี่ไฟฟ้าก่อให้เกิดโรคหัวใจและหลอดเลือดเพราะละอองลอยมีสารโลหะหนักหลายชนิด เช่นเหล็ก ทองแดง นิกเกิล สังกะสี โครเมียม และตะกั่ว รวมทั้งสารนิโคตินในบุหรี่ไฟฟ้าเป็นอันตรายต่อสมองเด็กและวัยรุ่น

“บุหรี่ไฟฟ้าหลายยี่ห้อมีสารนิโคตินเท่ากับสูบบุหรี่ 20 มวนและบางยี่ห้อมีสารนิโคตินเท่ากับการสูบบุหรี่ถึง 50 มวน”หมอประกิตย้ำข้อมูลที่น่าตกใจ

ประธานมูลนิธิรณรงค์เพื่อการไม่สูบบุหรี่ยังพูดถึงข้ออ้างว่าบุหรี่ไฟฟ้าช่วยเลิกบุหรี่มวนว่าไม่เป็นความจริง เรื่องนี้องค์การอนามัยโลก ยังไม่มีข้อสรุป ส่วนองค์การอาหารและยาสหรัฐอเมริกายืนยันว่าไม่เคยรับรองให้ใช้บุหรี่ไฟฟ้าช่วยเลิกบุหรี่ เช่นเดียวกับกระทรวงสาธารณสุขออสเตรเลีย สอดคล้องกับงานวิจัยที่ตีพิมพ์ในปี 2564-2565 ไม่มีข้อสรุปว่าบุหรี่ไฟฟ้าช่วยเลิกบุหรี่ได้ มิหนำซ้ำยังพบว่า 60% ของคนสูบบุหรี่ไฟฟ้าช่วยเลิกบุหรี่กลับมาสูบบุหรี่ชนิดมวนใหม่ ปัญหาใหญ่สุดของบุหรี่ไฟฟ้าคือทำให้เด็กที่ไม่เคยสูบบุหรี่เข้ามาสูบบุหรี่ไฟฟ้าและเด็กที่เริ่มต้นสูบบุหรี่ไฟฟ้าเสี่ยงที่จะสูบบุหรี่ธรรมดามากกว่าเด็กที่ไม่สูบบุหรี่ไฟฟ้า 2-4 เท่า ส่วนคนที่เลิกสูบบุหรี่ไปแล้วก็กลับมาสูบบุหรี่ไฟฟ้าแทน อยากให้สื่อมวลชนช่วยกันเผยแพร่ความรู้ที่ถูกต้องผ่านการสื่อสารรูปแบบใหม่ๆ ที่เข้าถึงเด็กและเยาวชนอย่างมีประสิทธิภาพ

ขณะที่เสียงสะท้อนจากคนบังคับใช้กฎหมายอย่างนายเลิศศักดิ์ รักธรรม ผู้อำนวยการส่วนบังคับคดี หัวหน้าชุดปฏิบัติการพิเศษ สำนักงานคณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภค บอกว่ามีกฎหมายหลายฉบับเกี่ยวกับบุหรี่ไฟฟ้า เช่น คำสั่งคณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภค ที่ 9/2558 ออกตามพ.ร.บ.คุ้มครองผู้บริโภค เรื่อง ห้ามขายหรือห้ามให้บริการสินค้า “บารากู่ บารากู่ไฟฟ้าหรือบุหรี่ไฟฟ้า หรือตัวยาบารากู่ น้ำยาสำหรับเติมบารากู่ไฟฟ้าหรือบุหรี่ไฟฟ้า” มีโทษจำคุกไม่เกิน 3 ปี หรือปรับไม่เกิน600,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ ยังมีประกาศกระทรวงพาณิชย์ เรื่อง กำหนดให้บารากู่ และบารากู่ไฟฟ้า หรือบุหรี่ไฟฟ้า เป็นสินค้าที่ต้องห้ามนำเข้ามาในราชอาณาจักร พ.ศ. 2557 มีโทษจำคุกไม่เกิน 10 ปี หรือปรับเป็นเงิน 5 เท่าของราคาสินค้า หรือทั้งจำทั้งปรับ และความผิดตาม พ.ร.บ.ศุลกากร พ.ศ. 2560 มาตรา 244 ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกิน 10 ปี หรือ ปรับไม่เกิน 500,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ และมาตรา 246 วรรคหนึ่ง มีโทษจำคุกไม่เกิน 5 ปี หรือปรับเป็นเงิน 4 เท่าของราคาสินค้า หรือทั้งจำทั้งปรับ

แต่ปัญหาใหญ่ที่สคบ.สะท้อนก็คือมีการลักลอบนำเข้าบุหรี่ไฟฟ้าทั้งทางบก ทางน้ำและทางอากาศจากรายใหญ่ประมาณ 10 ราย แล้วนำมากระจายขายทั่วประเทศทั้งออฟไลน์และออนไลน์ซึ่งเด็กและเยาวชนเข้าถึงได้ ขณะนี้ได้ส่งข้อมูลไปยังกองบังคับการปราบปรามการกระทำความผิด เกี่ยวกับการคุ้มครองผู้บริโภค ให้บังคับใช้กฎหมายถึง 300 website ส่วนในกทม. สคบ.สนธิกำลังจับกุมผู้ขายในกทม. ที่ตลาดคลองถมถึง 13 ครั้ง หลังจากนั้นก็กลับมาขยายอีก ถ้าจะจัดการปัญหานี้จะต้องแก้ที่ต้นน้ำคือรายใหญ่ที่ลักลอบนำเข้าซึ่งตอนนี้ได้คุยกันหลายหน่วยงานแล้วว่าจะนำกฎหมายฟอกเงินเงินมาใช้บังคับ

“สคบ.เคยได้รับการร้องเรียนจากผู้ปกครองหลายคนว่าพบแท่งรูปร่างแปลกๆ ในกระเป๋านักเรียนของลูกและพบว่าเป็นบุหรี่ไฟฟ้า” ผอ.เลิศศักดิ์เผยข้อมูลชวนสะดุ้งสำหรับผู้ปกครอง

วันนั้นสื่อมวลชนได้ร่วมแลกเปลี่ยนความคิดเห็นและเสนอทางแก้ปัญหาไว้อย่างน่าสนใจทั้งการสื่อสารข้อมูล องค์ความรู้ต่างๆที่แสดงให้เห็นพิษภัยของบุหรี่ไฟฟ้าเพิ่มมากกว่านี้ เพราะเปิดเข้าไปดูที่ไหนก็มักจะเห็นแต่ด้านดีมากกว่าด้านลบ เช่น สูบแล้วดี เท่ ช่วยลดหรือเลิกบุหรี่แบบมวนได้ หรือกลยุทธ์ในการแก้ปัญหาให้ได้ผลไปถึงผู้มีอำนาจหรือฝ่ายการเมืองก็อาจจะต้องอาศัยคนที่ส่งเสียงดังแล้วคนฟังอย่าง คุณชูวิทย์ กมลวิศิษฎ์ พร้อมกับเรียกร้องให้ทุกฝ่ายต้องช่วยส่งสัญญาณไปยังพรรคการเมืองและนักการเมืองที่กำลังหาเสียงกันอยู่ในขณะนี้ว่าเราไม่เอาบุหรี่ไฟฟ้า กัญชาเสรี หรือกาสิโนถูกกฎหมาย สุดท้าย นายอภิวัชร์ เกตุทัต ประธานมูลนิธิสื่อเพื่อสุขภาวะสรุปว่า ฟังทุกฝ่ายแล้วจำเป็นต้องจับมือกันเป็นเครือข่ายทั้งการให้ข้อมูลกับสังคมและร่วมกันขับเคลื่อนผลักดัน มาตรการและนโยบายต่อไป

จบการประชุมวันนั้นเลยนึกถึง นายพิสิฐ ลี้อาธรรม สส.บัญชีรายชื่อพรรคประชาธิปัตย์ พูดไว้เมื่อ 3 พ.ย.2565 ว่าบริษัทบุหรี่ไฟฟ้าได้แฝงตัวเข้ามาในรัฐสภาและกรรมาธิการถึงขนาดเสนอให้ขายบุหรี่ไฟฟ้าเสรีแล้ว

หมอประกิต,สคบ. และอีกหลายหน่วยงานคงต้องออกแรงเหนื่อยกันอีกหลายยกล่ะคราวนี้

#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/710498

สกู๊ปพิเศษ : เดินหน้าท่องเที่ยวสีเขียว ‘กลุ่มป่าแก่งกระจาน’ กรมอุทยานแห่งชาติฯ หนุนวิจัยวัดคาร์บอนฟุตพริ้นท์

วันอาทิตย์ ที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2566, 06.00 น.

ประเทศไทยของเราเป็นประเทศที่มีความอุดมสมบูรณ์ด้านทรัพยากรธรรมชาติเป็นอย่างมาก มีแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่สวยงาม มีความหลากหลายอยู่ทั่วทุกภูมิภาคซึ่งการท่องเที่ยวของไทยถือเป็นส่วนสำคัญที่สร้างรายได้มหาศาลให้กับประเทศ

อย่างไรก็ตาม การเปิดให้นักท่องเที่ยวเดินทางเข้าชมความงดงามตามธรรมชาติของพื้นที่ต่างๆ โดยไม่มีการควบคุมให้เหมาะสม อาจส่งผลให้เกิดความเสื่อมโทรมทางสภาพแวดล้อม ทำให้เกิดความไม่ยั่งยืนของการท่องเที่ยว เรื่องนี้จึงเป็นเรื่องที่เราต้องให้ความตระหนัก

ในช่วงการแพร่ระบาดของโรคไวรัสโควิด-19 ที่ผ่านมา สถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติทั่วประเทศ ถูกปิด จึงว่างเว้นจากกิจกรรมการท่องเที่ยว ทำให้เกิดการฟื้นฟูตามกลไกธรรมชาติมีความอุดมสมบูรณ์กลับมาให้เห็นอย่างชัดเจน จึงเหมาะสมที่จะรักษาสภาพที่สวยงามเช่นนี้เอาไว้

และเมื่อไม่นานมานี้ กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช คณะวนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ หน่วยบริหารจัดการทุนด้านการเพิ่มความสามารถในการแข่งขันของประเทศ (บพข.) สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัย และนวัตกรรม (สกสว.) และสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) จัดเวทีการประชุมชี้แจงและทำความเข้าใจเกี่ยวกับการดำเนินกระบวนการวิจัยเพื่อพัฒนาระบบบริหารจัดการเพื่อส่งเสริมและยกระดับพฤติกรรมการท่องเที่ยวที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมในพื้นที่มรดกโลกทางธรรมชาติกลุ่มป่าแก่งกระจาน ณ อาคารศูนย์ปฏิบัติการฯ ตึก H.A.Slade กรมอุทยานแห่งชาติฯ

นายสิทธิชัย เสรีส่งแสง รองอธิบดีกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช กล่าวถึงทิศทางการบริหารจัดการท่องเที่ยวที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมของพื้นที่มรดกโลกทางธรรมชาติ กลุ่มป่าแก่งกระจาน ว่า จากข้อมูลปี 2564 กลุ่มป่าแก่งกระจานมีพื้นที่กว่า 4 พันตารางกิโลเมตร ถือเป็นป่าผืนใหญ่ที่เชื่อมต่อไปทางด้านตะวันตกติดกับป่าทะนินตายีและเชื่อมต่อกับกลุ่มป่าตะวันตกทางตอนเหนือ ซึ่งเป็นแนวเชื่อมต่อระบบนิเวศที่สำคัญยิ่งของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

สำหรับนโยบายการบริหารจัดการกลุ่มป่าแก่งกระจานนั้น นายสิทธิชัยกล่าวว่า กลุ่มป่าแก่งกระจาน ครอบคลุมพื้นที่จังหวัดราชบุรี เพชรบุรี และประจวบคีรีขันธ์ มี 92 หมู่บ้านอยู่ในพื้นที่อนุรักษ์ ทางกรมฯ ได้เร่งรัดแก้ปัญหาที่ดินทำกินของราษฎรที่อาศัยในพื้นที่ โดยการสำรวจประชาชนที่อยู่อาศัยหรือทำกิน ในพื้นที่อุทยานแห่งชาติ มาตรา 64 ของ พ.ร.บ.อุทยานแห่งชาติ พ.ศ.2562 และสำรวจประชาชนที่อยู่อาศัยหรือทำกินในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า หรือเขตห้ามล่าสัตว์ป่า มาตรา 121 ของ พ.ร.บ.สงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ.2562 ขับเคลื่อนโครงการปรับปรุงคุณภาพชีวิต และสร้างอาชีพทางเลือก พร้อมทั้งสร้างความเข้าใจและความตระหนักรู้ในการบริหารจัดการแหล่งมรดกโลก ส่งเสริมกลไกการทำงานแบบบูรณาการระหว่างหน่วยงานและการมีส่วนร่วม

“เรื่องการท่องเที่ยวกลุ่มป่าแก่งกระจานทั้งหมด ทั้งเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าแม่น้ำภาชี อุทยานแห่งชาติเฉลิมพระเกียรติ อุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน อุทยานแห่งชาติกุยบุรี เราอยากให้มีการเชื่อมโยงกัน เพื่อคนในพื้นที่จะได้ประโยชน์ มีรายได้ที่ดีขึ้น” รองอธิบดีกรมอุทยานแห่งชาติฯ กล่าว

ส่วนงานวิจัยการพัฒนาระบบบริหารจัดการเพื่อส่งเสริมและยกระดับพฤติกรรมการท่องเที่ยวที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมในพื้นที่มรดกโลกทางธรรมชาติกลุ่มป่าแก่งกระจาน ที่ร่วมมือกันหลายหน่วยงานนั้น รองอธิบดีกรมอุทยานแห่งชาติฯ กล่าวว่า เป็นการนำผลงานวิจัยที่ได้ไปสู่กระบวนการวางแผนพัฒนาระบบบริหารจัดการเพื่อส่งเสริมและยกระดับพฤติกรรมการท่องเที่ยวที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม และนำมาสู่การพัฒนาผลิตภัณฑ์ บริการที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ถือเป็น
จุดเริ่มต้นการนำร่องการพัฒนา และการออกแบบกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์และเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม บนพื้นฐานการสร้างความเข้าใจ เห็นคุณค่าและความสำคัญของระบบนิเวศ

“การท่องเที่ยวแบบ Low Carbon อาจไม่ต้องถึงศูนย์ แต่ให้เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม และเบียดเบียนธรรมชาติน้อยที่สุด เราไม่เน้นปริมาณนักท่องเที่ยว แต่จะเน้นการท่องเที่ยวแบบมีคุณภาพ” รองอธิบดีกรมอุทยานแห่งชาติฯ กล่าว

พร้อมกันนี้ ยังระบุว่า ปัจจุบันมีมาตรฐานอุทยานแห่งชาติสีเขียว (Green National Parks) โดยกรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อมได้กำหนดขึ้น ทั้งการจัดการขยะ การจัดการของเสียและจะเน้นเรื่อง คาร์บอนเครดิต ลดปริมาณการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ให้ได้มากที่สุด รวมถึงการพัฒนาที่ยั่งยืน (Sustainable Development Goals : SDGs) พยายามใช้วัสดุที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมในพื้นที่อุทยาน การรีไซเคิลขยะ เพิ่มมาตรฐานการคัดแยกขยะไปรีไซเคิลให้ได้มากที่สุด เพื่อให้เหลือขยะไปฝังกลบให้เหลือน้อยที่สุด

ดร.อุษารดี ภู่มาลี หัวหน้าโครงการวิจัยฯ กล่าวว่า งานวิจัยชิ้นนี้ วัตถุประสงค์หลัก เพื่อประเมินคาร์บอนฟุตพริ้นท์ (Carbon Footprint) และกำหนดแนวทางลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกของการท่องเที่ยวพื้นที่มรดกโลกทางธรรมชาติกลุ่มป่าแก่งกระจาน ประเมินการจัดการสิ่งอำนวยความสะดวก ภูมิทัศน์ที่สอดคล้องกับหลักการพัฒนาการท่องเที่ยวที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม รวมถึงการออกแบบกิจกรรมท่องเที่ยวที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ยกระดับการมีส่วนร่วมของชุมชน บทบาทชุมชนท้องถิ่นลดการปลดปล่อยก๊าซเรือนกระจก และยกระดับพฤติกรรมการท่องเที่ยวที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม

“หลังจบโครงการ กรมอุทยาน สามารถนำโปรแกรมคำนวณ Carbon Footprint ไปใช้ในการวัดผลกระทบจากกิจกรรมที่เกิดขึ้นในอุทยานแห่งชาติอื่นๆ เพื่อเป็นข้อมูลการตัดสินใจจัดการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก รวมถึงการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย ก็สามารถนำข้อมูลไปใช้ในทางการตลาดส่งเสริมสร้างจิตสำนึกอนุรักษ์ผ่านกิจกรรมที่เสริมสร้างประสบการณ์การท่องเที่ยวสีเขียวอย่างสร้างสรรค์ อีกทั้งยังสามารถร่วมมือกับภาคธุรกิจการท่องเที่ยวในการจัดงานอีเว้นท์ภายใต้แนวคิดการท่องเที่ยวที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม กระตุ้นให้เกิดการเดินทางท่องเที่ยว และสร้างปริมาณนักท่องเที่ยวคุณภาพเข้าสู่พื้นที่” ดร.อุษารดี กล่าว

ผศ.สุภาวดี โพธิยะราช ผู้เชี่ยวชาญอาวุโส สกสว. และประธานคณะอนุกรรมการแผนงานกลุ่มท่องเที่ยวและเศรษฐกิจสร้างสรรค์ กล่าวถึงความโดดเด่นของการวิจัยครั้งนี้ว่า มีการเชิญภาคส่วนต่างๆ เข้ามามีส่วนร่วม ถือเป็นงานที่ดีมากสำหรับผืนป่าแก่งกระจาน ซึ่งผลประโยชน์หลายภาคส่วนจะได้รับ คือการได้โปรแกรมคำนวณว่า Carbon Footprint ที่หน่วยงานราชการ ภาคเอกชน ผู้ประกอบการการท่องเที่ยวสามารถนำไปใช้ได้จริง และงานวิจัยนี้เราจะได้ข้อมูลที่เป็นตัวชี้วัดที่เป็นมูลค่าเศรษฐกิจ ตัวชี้วัดที่เป็นรายได้ของชุมชน ผู้ประกอบการด้วย

“ในต่างประเทศมีโปรแกรมการคำนวณ Carbon Footprint เช่น นักท่องเที่ยวจะเดินทางไปท่องเที่ยวที่ไหนสักแห่ง จะต้องเตรียมตัว เอาแก้วน้ำ ช้อน จาน ชามไปเอง ไม่เอาขวดน้ำพลาสติกไป เพื่อลดการใช้น้ำ การใช้ทรัพยากร รวมถึงการใช้น้ำมันการใช้รถระหว่างเดินทางท่องเที่ยว มีแพลตฟอร์มให้คำนวณ หากเราปล่อยคาร์บอนไปเท่าไหร่ นักท่องเที่ยวสามารถชดเชยด้วยการปลูกต้นไม้ ปลูกป่า ทำกิจกรรมเสริม เป็นต้น” ผู้ช่วยศาสตราจารย์สุภาวดี กล่าว

การท่องเที่ยวที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ถือเป็นเรื่องที่ต้องได้รับความร่วมมือจากทุกฝ่ายในการที่จะช่วยกันทำให้เกิดความสำเร็จเป็นรูปธรรม ซึ่งจะส่งผลให้เกิดความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อม ทำให้แหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติคงอยู่สืบไป

#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/708899

สกู๊ปพิเศษ : ‘สทน.-สชวท.’ลงนามความร่วมมือ แลกเปลี่ยนข้อมูลด้านนิวเคลียร์มุ่งสู่มาตรฐานสากล

วันอาทิตย์ ที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2566, 06.00 น.

สถาบันเทคโนโลยีนิวเคลียร์แห่งชาติ (องค์การมหาชน) หรือ สทน. และ สภาวิชาชีพวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี หรือ สชวท. จัดพิธีลงนามความร่วมมือ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อกิจกรรมแลกเปลี่ยนข้อมูลทางวิชาการ และพัฒนาส่งเสริมศักยภาพของผู้ขอรับใบอนุญาตและผู้ได้รับใบอนุญาตประกอบวิชาชีพวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีควบคุมสาขา “นิวเคลียร์” ให้มีประสิทธิภาพอยู่ในระดับมาตรฐานสากล

งานดังกล่าว จัดขึ้นเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2566 ที่อาคารพระจอมเกล้า กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม โดยมี รศ.ดร.ธวัชชัย อ่อนจันทร์
ผู้อำนวยการสถาบันเทคโนโลยีนิวเคลียร์แห่งชาติ(องค์การมหาชน) หรือ สทน. ลงนามร่วมกับ ผศ.ดร.บุญส่งไข่เกษ นายกสภาวิชาชีพวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีหรือ สชวท. และมีคณะผู้บริหารจากทั้งสองหน่วยงานร่วมในพิธี

รศ.ดร.ธวัชชัย อ่อนจันทร์ ผู้อำนวยการสถาบันเทคโนโลยีนิวเคลียร์แห่งชาติ (องค์การมหาชน) หรือ สทน. เปิดเผยถึงความร่วมมือในครั้งนี้ว่า สทน.ในฐานะที่เป็นหน่วยงานด้านวิจัยพัฒนาและส่งเสริมการใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีนิวเคลียร์ ตลอดจนมีผู้เชี่ยวชาญด้านนิวเคลียร์ในแขนงต่างๆ สทน.จึงยินดีที่จะสนับสนุนภารกิจของสภาวิชาชีพวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ซึ่งทำหน้าที่ควบคุมจรรยาบรรณของผู้ประกอบวิชาชีพวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ตลอดจนการออกใบอนุญาตประกอบวิชาชีพวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีควบคุม ในส่วนของการพัฒนาหลักสูตรการอบรมและกำหนดหลักเกณฑ์การทดสอบความรู้ ความสามารถที่สอดคล้องกับมาตรฐานเพื่อการขอรับใบอนุญาต สาขานิวเคลียร์ พร้อมทั้งสนับสนุนข้อมูลวิชาการ บุคลากร เครื่องมือ ตลอดจนการอบรม การบริการวิชาการที่เกี่ยวเนื่องกับด้านนิวเคลียร์

“เชื่อว่าความร่วมมือในครั้งนี้จะสามารถยกระดับวิชาชีพด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีควบคุม สาขานิวเคลียร์ให้เป็นไปตามมาตรฐานสากล และสามารถควบคุมมิให้ผู้ที่ขาดความรู้ความสามารถเข้ามาประกอบอาชีพในสาขาวิชาชีพด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีควบคุม ซึ่งหากไม่มีการควบคุมบุคคลเหล่านั้น อาจทำให้เกิดความผิดพลาดที่ก่อให้เกิดอันตรายแก่ประชาชนและสังคมโดยรวมได้” รศ.ดร.ธวัชชัย กล่าว

สำหรับเรื่องของความร่วมมือ เป็นการร่วมมือแบบบูรณาการทางด้านวิชาการสามารถที่จะมองได้ใน 2 ประเด็นหลักๆ ประเด็นแรก คือเรื่องของการฝึกอบรม และการวางเกณฑ์กำหนดมาตรฐานวิชาชีพทางด้านนิวเคลียร์เพื่อให้เกิดข้อกำหนดต่างๆ เพราะฉะนั้นจะเป็นการเอาความถนัดความรู้ ความสามารถ ทั้งสองหน่วยงานนี้มาเสริมกัน แล้วในเรื่องของการขยายการอบรมสร้างความรู้ ความเข้าใจต่อยอดสร้างความมั่นใจให้ผู้ที่รับใบอนุญาตแล้วยังมีองค์ความรู้มีจริยธรรม มีข้อมูลต่างๆ ที่ควรจะรู้เกี่ยวกับขั้นพื้นฐานเกี่ยวกับการดำเนินงานทางด้านนิวเคลียร์ที่เกี่ยวข้องให้เกิดขึ้นเพราะฉะนั้นก็จะช่วยทำให้เกิดความมั่นใจในเรื่องของหลักเกณฑ์ ในเรื่องของใบรับรองวิชาชีพ ได้มาตรฐานที่ดีที่สุดและเหมาะสมที่สุด

ประเด็นที่สอง การเอาเรื่องของข้อมูลทางวิชาการและประสบการณ์ต่างๆ มาแลกเปลี่ยนกัน จะเป็นสิ่งที่ทำให้การกำหนดมาตรฐานวิชาชีพเป็นไปได้อย่างมีประสิทธิภาพ
มีมาตรฐานสูงที่สุดและเป็นประโยชน์ที่สุดกับความปลอดภัยของการทำงานในกิจกรรมนั้นๆ

ผศ.ดร.บุญส่ง ไข่เกษ นายกสภาวิชาชีพวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี หรือ สชวท. กล่าวว่า สภาวิชาชีพวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ก่อตั้งขึ้น ตามพระราชบัญญัติส่งเสริมวิชาชีพวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี พ.ศ. 2551 มีหน้าที่ส่งเสริมผู้ประกอบวิชาชีพวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ให้ได้มาตรฐาน รวมทั้ง ควบคุม กำกับ การประกอบวิชาชีพวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ในสาขาที่อันตรายต่อชีวิตและทรัพย์สินของประชาชน

ทั้งนี้ ตามมาตรา 8 แห่งพระราชบัญญัติส่งเสริมวิชาชีพวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี พ.ศ. 2551 กำหนดให้สภาวิชาชีพวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มีฐานะเป็นนิติบุคคล ที่มีวัตถุประสงค์หลักในการส่งเสริมและควบคุม การประกอบวิชาชีพทางด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี รวมทั้งมีหลักประกันความก้าวหน้า ในสายวิชาชีพ ตลอดจนให้มีอำนาจในการออกระเบียบ ข้อบังคับ เกี่ยวกับการ ส่งเสริม พัฒนาความรู้ ทักษะ และขีดความสามารถ ให้มีมาตรฐาน ยกระดับคุณภาพการประกอบวิชาชีพวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีควบคุม ซึ่งอาจดำเนินการผิดพลาด ก่อให้เกิดอันตรายต่อประชาชนและสังคมโดยรวมได้ อันเป็นการคุ้มครองความปลอดภัย ในชีวิต และ ทรัพย์สินของประชาชน

นอกจากนี้ ยังเป็นเวทีให้ทุกสาขาวิชาชีพด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มารวมกันกำหนดทิศทางในการพัฒนาด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เพื่อให้เกิดการขับเคลื่อน พัฒนาในแนวทางเดียวกัน ก่อให้เกิดพลังทเข้มแข็ง เพื่อให้เกิดการพัฒนาด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของประเทศอย่างยั่งยืนต่อไป

ปัจจุบันสภาวิชาชีพฯ มีสมาชิกประมาณ 7,000 คน มีสาขาวิชาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีควบคุมตามพระราชบัญญัติส่งเสริมวิชาชีพวิทยาศาสตร์ฯ ทั้งหมด 8 สาขาได้แก่ 1) สาขาการผลิต การควบคุม และการจัดการสารเคมีอันตราย 2) สาขาการวิเคราะห์ผลกระทบสิ่งแวดล้อมและการควบคุมมลพิษ 3) สาขาการเพาะเลี้ยงจุลินทรีย์และการใช้จุลินทรีย์ที่ก่อให้เกิดโรค 4) สาขานิวเคลียร์ 5) สาขาธรณีวิทยา 6) สาขาอนามัยสิ่งแวดล้อม 7) สาขานิติวิทยาศาสตร์ และ 8) สาขาอาชีวอนามัยและความปลอดภัย อนาคตก็คงจะเพิ่มขึ้นตามความก้าวหน้าของเทคโนโลยีที่เกิดขึ้นและเป็นประโยชน์

สำหรับสภาวิชาชีพนั้น มีเป้าหมายหลักคือเน้นความปลอดภัยชีวิตของประชาชนเป็นตัวตั้ง เทคโนโลยีนิวเคลียร์ก็เป็นหนึ่งใน 8 สาขาวิชาชีพด้านวิทยาศาสตร์ที่มีการควบคุม การลงนามความร่วมมือระหว่าง สทน. และ สภาวิชาชีพวิทยาศาสตร์ฯ ในวันนี้ เพื่อเป็นการเผยแพร่ประชาสัมพันธ์เพื่อเป็นการส่งเสริมทักษะวิชาการต่างๆ ทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ให้ประชาชนทั่วไปได้ทราบว่าเรามีหน่วยงานเหล่านี้ เราทำความรู้เพื่อเสริมขีดความรู้ความสามารถ และส่งเสริมศักยภาพงานด้านนี้ให้พัฒนามากขึ้น โดยเฉพาะเรื่องของความปลอดภัยกับชีวิตทรัพย์สินของประชาชน

รศ.พล.ต.ดร.ชัยณรงค์ เชิดชู นายกสมาคมนิวเคลียร์แห่งประเทศไทย กล่าวว่าสมาคมนิวเคลียร์แห่งประเทศไทย ปัจจุบันมีอายุ30 ปี ต้องขอบคุณนายกสภาฯที่เห็นความสำคัญของการพัฒนาพวกเรานักวิทยาศาสตร์ถึงจะเป็นนิวเคลียร์ เทคโนโลยีหรือรังสีอะไรก็ตาม มีความจำเป็นมากยิ่งขึ้นโดยเฉพาะในสถานการณ์ปัจจุบันในเรื่องของแหล่งพลังงานทั้งหลาย เราคงหนีไม่พ้นที่จะพิจารณาว่าประเทศไทย สมควรที่จะมีพลังงานที่มาจากนิวเคลียร์หรือไม่ นอกเหนือจากการใช้ฟอสซิลหรือแร่อื่นๆ

และในช่วงปลายเดือนมีนาคมจะมีการจัดงานสัมมนาใหญ่ที่ ทบวงการพลังงานปรมาณูระหว่างประเทศ (IAEA) จะเข้ามาจัดสัมมนาร่วมกับทางสำนักงานปรมาณูเพื่อสันติ ในฐานะที่เป็น regulator ทางสมาคมและหน่วยงานเครือข่ายอื่นทางด้านนิวเคลียร์และรังสี โดยเฉพาะทางด้านการแพทย์ซึ่งเราพัฒนาไปได้ไกลมากเหลือแต่ทางด้านพลังงาน ถ้าเป็นไปได้เราก็ควรผลักดันตั้งแต่ด้านบนจนถึงด้านล่าง ความหมายก็คือถึงระดับประชาชน เราก็ต้องทำงานอีกเยอะ

สำหรับความร่วมมือในครั้งนี้เป็นระยะเวลา3 ปี นับตั้งแต่ลงนามร่วมมือและหากเป็นผลดีต่อวิชาชีพ สาขาวิชาชีพด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีควบคุมสาขา “นิวเคลียร์” สามารถขยายเวลาความร่วมมือออกไปทุกๆ 3 ปี

#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/708226

สกู๊ปพิเศษ : กฎหมาย‘ทรมาน-อุ้มหาย’ ก้าวแรกปฏิรูประบบยุติธรรม

วันพฤหัสบดี ที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2566, 06.00 น.

“ไปดูมาตรา 90 ของวิธีพิจารณาความอาญา เขาบอกว่าถ้ามีการจับโดยไม่ชอบ ให้อัยการขอปล่อยทันที จับโดยไม่ชอบนี่มันรวมหมดเลย ไม่ว่าเขาไม่ผิดก็ใช่ จับโดยวิธีที่ไม่ถูกต้องก็ใช่แล้วมาตรา 90 วิธีพิจารณาความอาญาที่มาตรฐานโลกด้วยนะ ถ้าท่านไปดูเกาหลี (ใต้) ญี่ปุ่น อเมริกา หรือแม้แต่ประเทศของ Civil Law (กฎหมายลายลักษณ์อักษร) ทางฝรั่งเศส เยอรมนี ก็มีมาตราแบบนี้เหมือนกัน แต่มาตรา 90 เราไม่ได้ใช้แล้วเพราะพอเราแยกหน่วยแต่เราดันไม่ให้เขาแจ้งการจับ

ถ้าท่านไปดูกฎหมาย Common Law (กฎหมายจารีตประเพณี) Civil Law อังกฤษ ฝรั่งเศส เยอรมนี อเมริกา ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ เขียนเหมือนกันหมดเลยว่าเมื่อเกิดเหตุอาชญากรรมให้แจ้งหน่วยเหล่านี้ให้ทราบ หน่วยปกครอง หน่วยอัยการ เพราะฉะนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องอยู่องค์กรเดียวกัน เพราะวิธีพิจารณาความเขา Link (เชื่อม) กันอยู่แล้วให้ตรวจสอบกัน แต่เพราะความไม่รู้ ผมใช้คำว่าไม่รู้ เราก็ดันไปแยกออกแล้วการทำงานแยกออกจากกัน อัยการก็เลยกลายเป็นคนที่อ่านนิยายที่มีคนพูดมากมายว่ามันเป็นความโกหกทั้งนั้น”

น้ำแท้ มีบุญสล้าง ผู้อำนวยการสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาการสอบสวนและการดำเนินคดี สำนักงานอัยการสูงสุด กล่าวในงานเสวนา “พ.ร.บ. ซ้อมทรมานและอุ้มหายเดินหน้าหรือชะลอ ใครได้ ใครเสีย?” ที่สำนักงานคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ (กสม.) เมื่อเร็วๆ นี้ ถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในกระบวนการยุติธรรม ซึ่งตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา (ป.วิฯ อาญา) แม้จะกำหนดให้การจับกุมผู้ต้องหาเมื่อจับแล้วต้องนำตัวไปยังที่ทำการ (สถานีตำรวจ) ทันที เพียงแต่ที่ผ่านมาไม่มีบทลงโทษสำหรับการไม่ปฏิบัติตาม

นอกจากนั้น การแยกอัยการออกจากตำรวจและกระทรวงมหาดไทย ส่งผลให้ระบบที่อัยการเข้าไปดูคดีความตั้งแต่แรกหายไป ซึ่งมีหลักฐานเป็นเอกสารบันทึกการจับกุมและสอบสวนในอดีตเมื่อหลายสิบปีก่อน ระบุว่า หากเป็นคดีสำคัญอัยการจะมาดูคดีตั้งแต่แรกในทันที รวมถึงการที่ออกกฎหมายให้อำนาจตำรวจขอหมายจับ-หมายค้นกับศาลได้โดยตรงไม่ต้องผ่านอัยการ ซึ่งแตกต่างไปจากหลายประเทศในโลก แต่การให้อำนาจแบบนี้ก็มีผลเสีย

“จะค้นบ้านใครถามผู้ที่จะดำเนินคดีก่อนว่าเขาต้องการพยานหลักฐานชิ้นนี้ในการดำเนินคดีข้อหานี้หรือเปล่า? ฐานความผิดประเทศอื่นๆ ไม่เป็นผู้ต้องหาง่ายแบบประเทศไทย ประเทศไทยเขาไม่พอใจคุณเขาก็เดินรอบรถหาข้อหาให้ แต่ประเทศอื่นที่เอ่ยชื่อมาแล้วเขาจะสืบสวน-สอบสวนจนได้ความชัดเจนแล้วก็แจ้งอัยการ เมื่อมีเหตุอาชญากรรมอะไรเกิดขึ้นแจ้งอัยการทราบ ต้องการพยานหลักฐานอะไร? จะค้นบ้านใคร? อัยการเซ็นหมายค้น ไปขอหมายค้นที่ศาล เมื่อได้หมายค้นมาเข้าบ้านคนที่จำเป็นเท่านั้น ไม่ใช่เข้าบ้านใครก็ได้ตามที่เจ้าหน้าที่อยากเข้า

พอไปค้น พยานหลักฐานพอหรือยัง? พอแล้ว พร้อมจะฟ้องแล้ว มั่นใจจะดำเนินคดีได้มาซึ่งคำพิพากษาลงโทษแล้วค่อยเซ็นหมายจับมาเพื่อฟ้อง ไม่ใช่จับมาขังไว้เล่นๆ 80 กว่าวันอย่างบ้านเรา แล้วไปเร่งอะไรไม่รู้ 145 145/1 (ม.145,ม.145/1 ป.วิฯ อาญา) แย้งสิเพราะคนจับก็กลัว 157 (ม.157 ประมวลกฎหมายอาญา) ก็ต้องแย้งตายเลยเพื่อให้ฟ้องให้ได้คนบริสุทธิ์-คนผิดไม่ต้องพูดแล้ว กลัว 157 ขอให้ฟ้องให้ได้อย่างเดียวถึงจะได้ ที่บอกว่า วิฯ อาญา ที่ออกหมายโดยไปศาลเลย คนเขียนเหลวไหลมาก” น้ำแท้ ระบุ

อัยการผู้นี้ ย้ำว่า ในต่างประเทศการจะไปจับใครคนที่มีอำนาจฟ้องต้องมั่นใจว่าพร้มดำเนินคดีให้ได้มาซึ่งคำพิพากษาลงโทษจากศาล ดังนั้ นสถานะผู้ต้องหาจะเกิดขึ้นต่อเมื่อมีการส่งฟ้อง ไม่ใช่ถูกจับมาขังไว้ก่อน (ป.วิฯ อาญา ม.87 ให้ฝากขังได้สูงสุดไม่เกิน 84 วัน) โดยไม่รู้ว่าท้ายที่สุดจะมีคำสั่งฟ้องหรือไม่ ทำให้มีกรณีผู้บริสุทธิ์ต้องติดคุกโดยไม่ถูกฟ้อง หรือไม่ก็ต้องหาทางส่งฟ้องไปก่อนให้ได้ก่อนครบกำหนดเวลาสูงสุดที่ฝากขังได้ ทั้งที่ยังไม่พร้อมในการตรวจสอบข้อเท็จจริงว่าบุคคลที่จะส่งฟ้องนั้นมีมูลความเผิดจริงหรือไม่

ดังนั้นสภาพของกฎหมายที่เป็นอยู่จึงส่งผลกระทบทั้งต่อบุคคลที่ถูกขังไว้ก่อนโดยไม่รู้ว่าจะถูกดำเนินคดีหรือไม่ และต่อรัฐที่ต้องสูญเสียทรัพยากรไปกับการขังคนเหล่านี้ ซึ่งใน ป.วิฯ อาญา มาตรา 227 ระบุว่า ให้ศาลใช้ดุลพินิจวินิจฉัยชั่งน้ำหนักพยานหลักฐานทั้งปวง อย่าพิพากษาลงโทษจนกว่าจะแน่ใจว่ามีการกระทําผิดจริงและจําเลยเป็นผู้กระทําความผิดนั้น แต่หลักการนี้ควรถูกนำมาใช้ตั้งแต่จุดแรกของการดำเนินคดี

ตัวอย่างที่น่าสนใจจากต่างประเทศ เช่น อังกฤษ มีกฎหมายกำหนดว่า อัยการจะฟ้องคดีกับบุคคลใดต้องมั่นใจว่าฟ้องแล้วจะได้มาซึ่งคำพิพากษาลงโทษ แต่หากไม่มั่นใจก็ห้ามฟ้องแม้จะเป็นคดีแบบใดก็ตาม ซึ่งกฎหมายใหม่ของไทยอย่าง พ.ร.บ.ป้องกันและปราบปรามการทรมานและการกระทำให้บุคคลสูญหาย พ.ศ. 2565 ที่จะเริ่มมีผลบังคับใช้ในวันที่ 22 ก.พ. 2566 จะมีข้อกำหนดให้ตำรวจเมื่อจับกุมผู้ต้องหาแล้วต้องแจ้งอัยการและฝ่ายปกครองด้วย

“เมื่อคุณจับแล้ว ตามระเบียบที่เราร่าง แจ้งทางอิเล็กทรอนิกส์ง่ายๆ ชื่อผู้ถูกจับ วิธีการจับ รูปถ่ายเขาคุณไม่รู้จักชื่อเขา เขาไม่มีบัตรก็ถ่ายรูปเขามา ถ่ายรูปนี่มันแทนถ้อยคำเป็นร้อยๆ ล้านๆ คำนะ เพราะว่าเขาอยู่ในสภาพที่ดี เนื้อตัวร่างกายเขาปกติดี พยานหลักฐานที่คุณกล่าวหาเขา ถ้าคุณบอกว่าเขาค้ายาก็ต้องมียา เขามีอาวุธก็ต้องมีอาวุธตรงนั้น ต้องมีรูปถ่ายทันที แล้วก็ชื่อ-สกุลผู้จับกุม” ผอ.สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาการสอบสวนและการดำเนินคดี สำนักงานอัยการสูงสุด อธิบาย

มีตัวอย่างคล้ายกันในการบังคับใช้กฎหมายลักษณะนี้ที่ สหรัฐอเมริกา โดยจะมีศูนย์ข้อมูลกลางคอยดูว่าแต่ละวันมีการจับกุมใครในคดีอะไรบ้าง โดยเจ้าหน้าที่ชุดจับกุมจะส่งรายงานเข้ามาทันทีเมื่อจับกุมได้ แต่การวางระบบนี้ไม่ใช่เรื่องยากที่ประเทศไทยจะทำบ้าง เพราะไม่ได้ใช้เทคโนโลยีซับซ้อน มีเพียงกล้อง สัญญาณอินเตอร์เนต โปรแกรม และมีช่องทางการติดต่อก็สามารถทำได้แล้ว

ขณะที่ พ.ร.บ.ป้องกันและปราบปรามการทรมานและการกระทำให้บุคคลสูญหาย พ.ศ. 2565 ในมาตรา 7 ระบุให้เจ้าหน้าที่รัฐเมื่อควบคุมตัวบุคคลใด ห้ามปฏิเสธว่าไม่ได้กระทำการนั้น หรือปกปิดชะตากรรม หรือไม่แจ้งสถานที่ เพราะการกระทำดังกล่าวทำให้ผู้ถูกควบคุมตัวขาดการเข้าถึงสิทธิตามกฎหมาย (เช่น การพบทนายความหรือแพทย์) ซึ่งผู้ฝ่าฝืนจะมีความผิดตาม พ.ร.บ. นี้ทันทีโดยไม่ต้องอาศัยเงื่อนไขระยะเวลา (เช่น หายตัวไปนานเท่าไร) ส่วนปฏิบัติการจับกุมซึ่งเจ้าหน้าที่ชุดจับกุมต้องบันทึกภาพและเสียงตลอดเหตุการณ์จะอยู่ในมาตรา 22

“กฎหมายฉบับนี้ถือเป็นการปฏิรูปกระบวนการยุติธรรมในรอบร้อยกว่าปี พูดได้เลยว่าปฏิรูประบบวิธีพิจารณาความอาญา มันทำให้ Due Process of Law (กระบวนการอันชอบด้วยกฎหมาย) เป็นความจริง” น้ำแท้ กล่าว

SCOOP@NAEWNA.COM

#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/707357

สกู๊ปพิเศษ : ‘รพ.เชียงรายประชานุเคราะห์’ สถานพยาบาลต้นแบบ ใช้กลไกการรับรองเฉพาะโรค ตามมาตรฐาน สรพ. ดูแลผู้ป่วย

วันอาทิตย์ ที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2566, 06.00 น.

ตลอดระยะเวลา 10 ปี ที่โรงพยาบาลเชียงรายประชานุเคราะห์สำนักปลัดกระทรวงสาธารณสุข สถานพยาบาลระดับตติยภูมิได้ใช้กลไกการรับรองเฉพาะโรค ตามมาตรฐานของ สถาบันรับรองคุณภาพสถานพยาบาล (สรพ.) ในการขับเคลื่อนเพื่อยกระดับการดูแลผู้ป่วยเอชไอวีและโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ส่งผลให้ยอดผู้ติดเชื้อรายใหม่จากเดิมที่ติดอันดับ 1 ใน 5 ของประเทศ ปัจจุบันลดลงอย่างเห็นได้ชัด จากการทำงานบูรณาการกับเครือข่าย

แพทย์หญิงสุวิมล คูห์สุวรรณ นายแพทย์ชำนาญการพิเศษ อายุรแพทย์โรคติดเชื้อ โรงพยาบาลเชียงรายประชานุเคราะห์ เผยว่า ทางโรงพยาบาลได้ดำเนินการด้านการดูแลผู้ป่วยเอชไอวี ตามมาตรฐานการรับรองเฉพาะโรค/เฉพาะระบบ (Program and Disease Specific Certification : PDSC) ของ สรพ. มาประมาณ 10 ปี และได้รับการรับรองทางด้านของการดูแลเฉพาะโรคครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ.2560 หรือประมาณ 5 ปีที่แล้ว ซึ่งตามหลักต้องประเมินทุกๆ 3 ปี แต่เนื่องจากติดสถานการณ์โควิด-19 ทำให้ต้องเลื่อนการประเมิน และเพิ่งมาเข้ารับการประเมินครั้งที่ 2

“หากย้อนไป 10 ปีที่แล้ว ผู้ติดเชื้อสะสมในจังหวัดเชียงรายเรียกได้ว่าติด 1 ใน 5 ของประเทศ และเรามีการดูแลผู้ป่วยด้านเอชไอวีมาประมาณ 20 ปี ประกอบกับว่ามีการรับรองเฉพาะโรค ก็เป็นเหมือนมาตรฐานเพื่อที่จะให้เราพัฒนา นำไปสู่ประชาชนที่อยู่ในพื้นที่ ได้รับการรักษาที่ตรงมาตรฐาน เราเลยเลือกงานดูแลผู้ป่วยเอชไอวีมาปรับมาตรฐานและตัวชี้วัดในการดูแลประชาชน” แพทย์หญิงสุวิมล กล่าว

แพทย์หญิงสุวิมลกล่าวถึง การทำงานได้ร่วมกันกับเครือข่ายในจังหวัดเชียงราย โดยโรงพยาบาลเชียงรายประชานุเคราะห์จะเป็นแม่ข่ายในการทำงาน ที่แพทย์เฉพาะทาง ซึ่งผู้ติดเชื้อเอชไอวีก็สามารถรับการดูแลจากแพทย์ทั่วไปได้ในโรงพยาบาลชุมชน แต่การที่เราต้องทำงานกันเป็นเครือข่ายเนื่องจากว่าลำพังกระทรวงสาธารณสุขอาจไม่สามารถทำให้ยุติปัญหาเอดส์ (Ending AIDS) ได้สำเร็จ จึงทำงานขยับไปที่เครือข่าย นั่นคือโรงพยาบาลที่ไม่ได้สังกัดกระทรวงสาธารณสุข ประกอบด้วย โรงพยาบาลสังกัดทบวงมหาวิทยาลัย โรงพยาบาลสังกัดกระทรวงกลาโหม โรงพยาบาลชุมชน และโรงพยาบาลสุขภาพตำบล (รพ.สต.)

การทำงานในลักษณะของเครือข่ายทำให้มาตรฐานทั้งจังหวัดเป็นแบบเดียวกัน และมีภาคประชาสังคม หรือ NGO ทั้งหมด 4 กลุ่ม คือ 1. กลุ่มเอ็มพลัส 2. กลุ่มนับหนึ่ง
3. กลุ่ม ฅ ฅน เพื่อการเปลี่ยนแปลง และ 4. กลุ่มใบไม้ผลัดใบที่สามารถนำประชาชนที่เป็นกลุ่มเสี่ยง กลุ่มทรานส์ กลุ่ม Sex worker เข้าสู่ระบบการรักษาที่โรงพยาบาลและช่วยแนะนำการปฏิบัติตัวที่จะไม่ทำให้เขามีผลเลือดบวกในอนาคตด้วย โดยในแต่ละกลุ่มจะมีกลุ่มเป้าหมายประชากรที่ดูแลแตกต่างกันโดยข้อดีของการทำงานนี้คือเขาจะสามารถพากลุ่มเสี่ยงเข้ามาดูแลให้เราได้

“โรงพยาบาลเราทำหน้าที่ในการรักษาเป็นหลัก และการทำงานกับเครือข่ายในการหากลุ่มเสี่ยง ก็เป็นกระบวนการเป็นการส่งเสริมและป้องกัน เมื่อเราเจอผู้ป่วยที่มีผลเป็นลบสิ่งที่เราต้องทำคือไม่ใช่หยุดการรักษา แต่ว่าจะเป็นการให้คำแนะนำในการป้องกันการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมเพื่อที่จะไม่ให้ผลเลือดของเขาเป็นบวก และหากพบว่าผลเลือดเป็นบวก ข้อดีของการมีเครือข่ายคอยดูแลคือจะสามารถนำผู้ป่วยเข้าสู่ระบบการรักษาได้รวดเร็วขึ้น” แพทย์หญิงสุวิมล กล่าว

การใช้กลไกมาตรฐานการรับรองเฉพาะโรค/เฉพาะระบบ เกิดประสิทธิผลชัดเจน คือปัจจุบันจำนวนตัวเลขผู้ป่วยสะสมของจังหวัดเชียงรายอยู่ที่ประมาณ 10,000 กว่าราย เป็นผู้ป่วยที่อยู่ในการดูแลของโรงพยาบาลเชียงรายประชานุเคราะห์ ประมาณ 4,000 กว่าราย ในส่วนของผู้ป่วยรายใหม่เมื่อ 5 ปีที่แล้ว พบว่ามีประมาณ 500-700 รายต่อปี ซึ่งเฉลี่ยตอนนั้น 2 คนต่อวัน แต่ปัจจุบันหลังจากที่เรารับการประเมินรับรอง มาตรฐานการรับรองเฉพาะโรค/เฉพาะระบบ (Program and Disease Specific Certification: PDSC) ทำให้เราได้มีการขยับการทำงานจากโรงพยาบาลไปที่เครือข่าย และเครือข่ายสามารถทำได้เหมือนโรงพยาบาลเชียงราย เช่น จัดบริการทั้งการรักษาป้องกัน รูปแบบจะใกล้ๆ กัน ทำให้ ณ ปัจจุบัน ปี พ.ศ. 2565 จำนวนผู้ป่วยที่อยู่ในความดูแลของโรงพยาบาลเชียงรายประชานุเคราะห์อยู่ที่ 191 ราย ส่วนในภาพรวมตัวเลขทั้งจังหวัดเชียงรายอยู่ที่ประมาณ 300 ต่อปี

แพทย์หญิงปิยวรรณ ลิ้มปัญญาเลิศ

อย่างไรก็ตาม นายแพทย์ชำนาญการพิเศษ อายุรแพทย์โรคติดเชื้อ สะท้อนว่า ประชาชนพื้นที่จังหวัดเชียงรายส่วนใหญ่จะเป็นสิทธิประกันสุขภาพถ้วนหน้า และจะมีบางส่วนประมาณร้อยละ 2-3 เป็นแรงงานข้ามชาติหรือเป็นกลุ่มไร้สิทธิ์ เนื่องจากเชียงรายเป็นพื้นที่ชายขอบ ซึ่งคนกลุ่มนี้เคยเป็นปัญหาเก่าในอดีตก่อนเข้ารับการประเมิน และหลังจากที่เรารับการประเมินการดูแลเฉพาะโรค ผู้บริหารโรงพยาบาลและกระทรวงสาธารณสุข ก็เห็นความสำคัญเรื่องนี้ และนำเข้าสู่การรักษา ทั้งนี้เพื่อเป็นการป้องกันในอนาคต

“วันหนึ่งเขาจะมีครอบครัว และเด็กที่เกิดในประเทศไทยก็จะเป็นประชาชนคนไทย ดังนั้นเราจำเป็นต้องทำให้พ่อแม่เขาแข็งแรง เพื่อที่จะให้ดูแลลูกได้ เพราะฉะนั้นเรื่องการข้ามสิทธิ์หรือคนไม่มีสิทธิ์ ทางจังหวัดและกระทรวงสาธารณสุขได้รับทราบปัญหา และเราได้รับการสนับสนุนงบประมาณจากองค์กรระหว่างประเทศ ที่นำมาช่วยในกลุ่มคนไร้สิทธิ์ ซึ่งขณะนี้เราเองก็มีการปรับเชิงระบบของเราเอง และอาศัยเชิงนโยบายที่จะทำให้พวกเขาเป็นคนมีสิทธิ์ ซึ่งคนกลุ่มนี้เป็นแรงงานแต่มักพบว่านายจ้างไม่ซื้อสิทธิ์ประกันสังคมให้” แพทย์หญิงสุวิมล กล่าว

แพทย์หญิงปิยวรรณ ลิ้มปัญญาเลิศ ผู้อำนวยการสถาบันรับรองคุณภาพสถานพยาบาล (สรพ.) กล่าวว่า โรงพยาบาลเชียงรายประชานุเคราะห์ นับเป็นต้นแบบในการใช้กลไกมาตรฐานการรับรองคุณภาพเฉพาะโรค /เฉพาะระบบเป็นมาเป็นเครื่องมือในการดูแลผู้ป่วยเอชไอวีและโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ทำให้เกิดการทำงานบูรณาการในทุกหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทั้งภายในและภายนอกโรงพยาบาล ส่งผลให้ระบบบริการงานโรคติดเชื้อเอชไอวีและโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ มีความเชื่อมโยงแบบไร้รอยต่อ ตั้งแต่การส่งเสริมป้องกันการติดเชื้อ การตรวจค้นหาโรคการตรวจวินิจฉัย และตรวจติดตามประเมินสภาวะโรคและการดูแลรักษา

แพทย์หญิงสุวิมล คูห์สุวรรณ

สอดคล้องกับขอบเขตของการรับรองเฉพาะรายโรค คือ การดูแลผู้ป่วยโรคใดโรคหนึ่งตั้งแต่เริ่มต้นจนสิ้นสุดหรือตลอดธรรมชาติของการกำเนิดโรค และเพื่อให้ดูแลเฉพาะโรคที่ดีดังกล่าวขยายความสำเร็จในระดับจังหวัด จึงเกิดความร่วมมือและการสนับสนุนจากกองโรคเอดส์และโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ กรมควบคุมโรค และ ศูนย์ความร่วมมือไทย สหรัฐ ด้านสาธารณสุข (PEPFAR) ส่งเสริมการพัฒนาคุณภาพด้านเอชไอวีทั้งในระดับโรงพยาบาล (HIV-DSS) และเข้าสู่การรับรองคุณภาพเครือข่ายระบบบริการสุขภาพด้านเอชไอวีและโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ (Healthcare Network Accreditation : HNA) สู่การยุติปัญหาเอดส์ ในปี พ.ศ.2573 (ค.ศ.2030)

โดยทางโรงพยาบาลเชียงรายประชานุเคราะห์ ได้ผ่านการรับรองมาตรฐานเฉพาะโรค/เฉพาะระบบ ใน 5 ระบบ ได้แก่ การดูแลรักษาผู้ติดเชื้อเอชไอวีและโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์, ระบบการดูแลรักษาในห้องฉุกเฉินของสถานพยาบาล, การดูแลผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง, ระบบการดูแลรักษาผู้ป่วยโรคกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดเฉียบพลัน และการดูแลทารกเกิดก่อนกำหนด ซึ่งเป็นต้นทุนสำคัญในการพัฒนาทรัพยากรบุคคลและระบบสู่การรับรองขั้นก้าวหน้า (Advanced HA) ด้วยการทำงานเป็นทีม

#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/705849

สกู๊ปพิเศษ : ปักธง ‘สวทช. ยุค 6.0’ นำพลังวิจัยรับใช้สังคม

วันอาทิตย์ ที่ 22 มกราคม พ.ศ. 2566, 06.00 น.

สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ (สวทช.) เป็นหน่วยงานการวิจัยและพัฒนาด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของประเทศ ที่ก่อตั้งมากว่า 30 ปี ตั้งอยู่ในอุทยานวิทยาศาสตร์ประเทศไทย นิคมวิจัยที่มีความสำคัญและขนาดใหญ่ที่สุดของประเทศไทย มีบุคลากรที่เป็นนักวิจัยระดับปริญญาเอกมากกว่า 700 คน ถือว่ามากที่สุดในประเทศ

โดยเมื่อวันที่ 18 มกราคม 2566 ที่ผ่านมา ณ โถงชั้น 1 สวทช. อาคารโยธี ถ.พระรามที่ 6 กรุงเทพฯ ศาสตราจารย์ ดร.ชูกิจ ลิมปิจำนงค์ ผู้อำนวยการสำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ(สวทช.) แถลงข่าวเปิดนโยบายทิศทางการบริหาร “สวทช. ยุค 6.0” โดยตั้งเป้าขับเคลื่อน สวทช. เป็นดั่ง “ขุมพลังหลักด้านการวิจัย” ในการใช้ประโยชน์จากวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และนวัตกรรม พร้อมผนึกกำลังหน่วยงานพันธมิตรพัฒนา “ระบบนิเวศวิจัยและนวัตกรรม” ให้เข้มแข็ง เพื่อขับเคลื่อนงานวิจัยสู่การใช้งานจริง ตอบโจทย์สำคัญของชาติ สร้างผลกระทบต่อประชาชนและสังคมหมู่มาก นำพาเศรษฐกิจไทยให้เติบโตอย่างก้าวกระโดดและยั่งยืน

ศาสตราจารย์ ดร.ชูกิจ กล่าวว่า สวทช.มีความเชี่ยวชาญครอบคลุม 5 สาขาวิจัยหลัก ที่เป็นรากฐานสำคัญของการพัฒนาวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และนวัตกรรมของประเทศ ได้แก่ 1) วิทยาศาสตร์ชีวภาพและเทคโนโลยี 2) เทคโนโลยีวัสดุศาสตร์และวิศวกรรม 3) เทคโนโลยีอิเล็กทรอนิกส์และสารสนเทศ 4) นาโนศาสตร์และนาโนเทคโนโลยี และ 5) เทคโนโลยีพลังงาน

“นอกจากในด้านกำลังคน สวทช. ยังมีเครื่องมือ และโครงสร้างพื้นฐานด้านเทคโนโลยีระดับสูงทั้งในด้านการวิจัยและคุณภาพ รวมถึงเขตนวัตกรรมระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก (EECi) ที่พร้อมรองรับการขยายผลงานวิจัยไปสู่การใช้งานจริงในเชิงพาณิชย์และสาธารณประโยชน์ เรียกได้ว่าเป็นศูนย์กลางนิเวศนวัตกรรมที่เอื้อต่อการพัฒนาภาคอุตสาหกรรมอย่างครบวงจร และพร้อมเป็นฐานสู่การสร้างงานวิจัยขั้นแนวหน้า (Frontier Research) ที่มีคุณภาพเทียบเท่าระดับนานาชาติเพื่อยกระดับขีดความสามารถในการแข่งขันของประเทศ”ผู้อำนวยการ สวทช. กล่าว

•ปรับกระบวนทัพสร้าง “ขุมพลังหลักด้านการวิจัยและพัฒนาของประเทศ”

สำหรับทิศทางการบริหาร สวทช. ยุค 6.0 ผู้อำนวยการสวทช. เผยว่า ได้ปรับวิสัยทัศน์องค์กรครั้งใหม่ โดยมุ่งเป้าขับเคลื่อน สวทช. เป็น “ขุมพลังหลักของประเทศ” ในการใช้ประโยชน์จากวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และนวัตกรรม ของรัฐและเอกชน ชุมชน เพื่อพัฒนาและสร้างความเข้มแข็งของระบบนิเวศวิจัยและนวัตกรรมให้ตอบโจทย์สำคัญ นำสู่การพัฒนาประเทศอย่างก้าวกระโดด

ศาสตราจารย์ ดร.ชูกิจ กล่าวว่า สวทช. เป็นหน่วยงานวิจัยระดับประเทศ ดังนั้น เป้าหมายสำคัญในการขับเคลื่อนองค์กร คือ การจัดกระบวนทัพนำความรู้ เครื่องมือ และความเชี่ยวชาญที่บ่มเพาะมานานกว่า 30 ปี มาสร้างกระบวนการวิจัยและกลไกที่จะนำไปสู่การใช้ประโยชน์จริง เพื่อแก้ปัญหาที่เป็นโจทย์สำคัญเร่งด่วนของประเทศ ปัญหาของภาคอุตสาหกรรม และที่สำคัญคือประชาชนและชุมชนต้องเข้าถึงงานวิจัยที่ใช้ได้จริง ซึ่งหากทำได้สำเร็จอย่างต่อเนื่องจะทำให้ประเทศไทยมีระบบนิเวศวิจัยและนวัตกรรมที่เข้มแข็ง ช่วยให้ทุกภาคส่วนได้ใช้ประโยชน์และเห็นความสำคัญของการใช้วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และนวัตกรรมมาเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาคุณภาพชีวิต รวมถึงการพัฒนาเศรษฐกิจชาติให้ก้าวหน้าได้อย่างมั่นคง

สวทช. มุ่งมั่นสร้างผลงานด้าน วทน. ที่นำไปใช้ประโยชน์ได้จริงจนก่อให้เกิดผลกระทบต่อเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อมของประเทศใน 4 กลุ่มอุตสาหกรรมเป้าหมาย” คือ 1.เกษตรและอาหาร 2.สุขภาพและการแพทย์ 3.พลังงาน วัสดุ และเคมีชีวภาพ และ 4.เศรษฐกิจสร้างสรรค์ โดยมีเทคโนโลยีดิจิทัลเป็นฐานในการพัฒนา เน้นดำเนินงานการพัฒนาภายใต้ โมเดลเศรษฐกิจบีซีจี ประกอบด้วย เศรษฐกิจชีวภาพ เศรษฐกิจหมุนเวียน และเศรษฐกิจสีเขียว (Bio-Circular-Green Economy : BCG Model) และแผนปฏิบัติการด้านปัญญาประดิษฐ์แห่งชาติเพื่อการพัฒนาประเทศไทย (National AI Strategy)

• สร้างกลยุทธ์ NSTDA Core Business นำพลังวิจัย รับใช้สังคม

ด้วยปัญหาคอขวดที่งานวิจัยของประเทศไทยจำนวนมากยังไม่สามารถผลักดันไปสู่การใช้จริงในภาคส่วนต่างๆ ได้ สวทช. ยุค 6.0 ในวาระแรกนี้ ได้กำหนดนโยบายที่เรียกว่า “NSTDA Core Business” โดยในเฟสแรกได้คัดเลือกงานวิจัยที่เป็นความเชี่ยวชาญและตอบโจทย์ความต้องการของสังคมและเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศมี 4 เรื่องหลัก คือ Traffy Fondue แพลตฟอร์มบริหารจัดการปัญหาเมือง Digital Healthcare Platform แพลตฟอร์มแก้ปัญหาการบริการด้านสาธารณสุขของประเทศ FoodSERP แพลตฟอร์มให้บริการผลิตผลิตภัณฑ์อาหารฟังก์ชั่น ผลิตภัณฑ์เวชสำอาง และผลิตภัณฑ์กลุ่มสารให้ประโยชน์เชิงหน้าที่ (Functional ingredient) ในรูปแบบ One stop service และ Thailand i4.0 Platform แพลตฟอร์มให้บริการ Digital Transformation สำหรับภาคอุตสาหกรรมการผลิตแบบครบวงจร

ศาสตราจารย์ ดร.ชูกิจ กล่าวว่า NSTDA Core Business คือการระดมความเชี่ยวชาญของบุคลากรจำนวนมากจากหลายส่วนงานมาขับเคลื่อนและผลักดันสมรรถนะหลักขององค์กร ให้นํามาสู่การใช้ประโยชน์จริงผ่านเครือข่ายพันธมิตร และสร้างผลกระทบกับประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศยกตัวอย่าง เทคโนโลยีในด้านดิจิทัลและอิเล็กทรอนิกส์ซึ่งปัจจุบันมีความก้าวหน้าไปมากแต่ประเทศไทยยังไม่สามารถนำมาประยุกต์ใช้งานในภาคส่วนต่างๆ ได้มากเท่าที่ควร ดังนั้น จึงเป็นเรื่องที่ สวทช. เล็งเห็นความสำคัญ โดยตั้งเป้าหมายเพื่อให้เทคโนโลยีดิจิทัลถูกนำมาใช้งานในสังคมได้มากขึ้น

Traffy Fondue คือแพลตฟอร์มรับแจ้งและบริหารจัดการปัญหาเมืองในระดับจังหวัด ซึ่งปัจจุบันรับแจ้งปัญหาแล้วมากกว่า 260,000 เรื่อง ช่วยลดเวลารับแจ้งปัญหาถึง 15 ล้านนาที มีการขยายผลการใช้งานไป 8,544 หน่วยงาน ใน 50 จังหวัด โดยมี 8 จังหวัด ที่ใช้งานทุกส่วนราชการ ได้แก่ นครราชสีมา อุบลราชธานี ขอนแก่น พะเยา ลำพูน ปราจีนบุรี ภูเก็ต และเพชรบูรณ์

ขณะเดียวกันยังมีการพัฒนาเทคโนโลยีที่สนับสนุนการบริการสาธารณสุข ด้วยแพลตฟอร์ม A-MED Telehealth แพลตฟอร์มหลังบ้าน เพื่อช่วยให้บุคลากรทางการแพทย์สามารถทำงานบนข้อมูลเดียวกัน ในการตรวจ รักษา และติดตามผู้ป่วย ในระบบ Home Isolation ในสถานการณ์การระบาดโรคโควิด-19 รวมทั้งยังสามารถเชื่อมต่อการเบิกจ่ายผ่านระบบสาธารณสุขหลักของประเทศ ปัจจุบันมีผู้ป่วยใช้งานสะสมมากกว่า 1,360,000 คน สถานพยาบาล 1,400 แห่ง รวมถึงแพทย์ พยาบาลและสหวิชาชีพมากกว่า 16,000 คน

นอกจากนี้ ยังมีความร่วมมือกับ สํานักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ (สปสช.) กรมการแพทย์ และสํานักสนับสนุนระบบสุขภาพปฐมภูมิ ขยายผลสู่ระบบ A-MED Home Ward ระบบบริการดูแลผู้ป่วยใน ที่บ้าน และร่วมมือกับสภาเภสัชกรรม ขยายผลสู่ระบบ A-MED Care ระบบการดูแลโรคทั่วไปหรือการเจ็บป่วยเล็กน้อย 16 อาการ (Common Illness) แก่ผู้ใช้สิทธิบัตรทอง สามารถรับยาฟรีที่ร้านยาคุณภาพใกล้บ้าน

ด้วยประสบการณ์การศึกษาและทำวิจัยทั้งสถาบันวิจัยของรัฐและเอกชนในต่างประเทศ รวมถึงความสามารถในการบริหารหน่วยงานด้านวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและนวัตกรรมในองค์กรสำคัญระดับประเทศ พร้อมนำความรู้ความเข้าใจและประสบการณ์ที่มีมารับใช้ประเทศ โดยจะร่วมกับนักวิจัย สวทช.ขับเคลื่อนองค์กรอย่างเต็มกำลังความสามารถ และเชื่อมโยงทุกภาคส่วน ทั้งภาครัฐ ภาคเอกชน ภาควิชาการ และภาคประชาสังคม เพื่อเป็นพลังสำคัญใช้งานวิจัยและพัฒนาด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีในการสร้างความเข้มแข็งให้แก่ทุกภาคส่วน และร่วมเป็นส่วนหนึ่งในการนำพาประเทศให้ฟื้นตัวหลังจากภาวะวิกฤตโควิด-19 ให้เร็วที่สุด

สวทช. พร้อมส่งมอบผลงานวิจัยและนวัตกรรมเพื่อสร้างผลกระทบให้กับประเทศ โดยนำความรู้ เครื่องมือ และความเชี่ยวชาญของ สวทช. ด้านวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และนวัตกรรม เพื่อแก้ปัญหาที่สำคัญของประเทศ และเกิดการสร้างมูลค่าเพิ่มทางเศรษฐกิจและสังคมอย่างยั่งยืนและเป็นรูปธรรม โดยจะส่งเสริม ผลักดัน และประสานความร่วมมือกับภาคเอกชน หน่วยวิจัย และภาคประชาสังคมเพื่อร่วมกันยกระดับและเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจหรือแก้ปัญหาสาธารณะที่สำคัญด้วยการวิจัย พัฒนา และวิศวกรรม

“ในระยะแรกจะมุ่งเน้นภาคเอกชนที่มีความพร้อมจะพัฒนาด้วยการวิจัย และหน่วยงานในพื้นที่ เช่น กรุงเทพมหานคร ตลอดจนขับเคลื่อนให้ภาคเอกชนมาใช้งานอุทยานวิทยาศาสตร์ประเทศไทยเพิ่มมากขึ้น โดยใช้เครื่องมือ โครงสร้างพื้นฐานและความเชี่ยวชาญของ สวทช. ให้เกิดประโยชน์สูงสุดอีกทั้งพร้อมสนับสนุนและร่วมมือให้ภาคเอกชนที่มีความพร้อม สร้างรายได้จากผลิตภัณฑ์และนวัตกรรมใหม่ ให้เข้าร่วมเป็นพันธมิตรใน EECi และสร้างผลงานวิจัยออกสู่ตลาดร่วมกันอย่างเป็นรูปธรรม” ผู้อำนวยการ สวทช. กล่าว