“กุมาริกา” หรือที่เรีย “สร้อยสุมาลี” เป็นไม้ดอกที่หาดูได้ยาก มีถิ่นกำเนิดในทวีปเอเซีย บ้านเราปลูกได้ทุกภาค เปลือกมีสรรพคุณทางยา คือบรรเทาอาการไข้จับสั่นได้

เป็นไม้เลี้อยกึ่งพุ่ม ในวงศ์ APOCYNACEAE ลำต้นเป็นเถาเลื้อย เปลือกเป็นสีน้ำตาล ชอบเลี้อยยึดเกาะสิ่งอื่น คนจึงนิยมปลูกเป็นไม้คลุมรั้ว สูง 1.5-2.5 เมตร

ใบ เป็นใบเดี่ยว ออกเรียงสลับเป็นคู่ตามเถา รูปมนกึ่งรี โคนใบมน และปลายใบแหลม ขอบเรียบ ผิวเกลี้ยงสีเขียวเข้มเป็นมัน

ดอก ออกเป็นช่อตามซอกใบและปลายกิ่ง แต่ละช่อมีดอกย่อยมาก โคนดอกเชื่อมติดกันเป็นหลอด ปลายดอกบานเป็น 5 แฉกสีขาวนวล กลิ่นหอมทั้งวัน

ผล เป็นฝักยาวรี ย่าวราว 8-10 ซม.ด้านในเมล็ดจำนวนมาก

ขยายพันธุ์ เพาะเมล็ด ตอนชำกิ่ง ชอบแดดจัด

               ต้น “บ่าห้อ” ชื่ออื่น มะห้อ มีถิ่นกำเนิดทางตอนใต้ของจีน ลาว เวียดนาม บ้านเราพบแถวภาคเหนือ ภาคอีสาน มีประโยชน์มาก ผลรสเปรี้ยวอมฝาด นำมาตำส้มตำได้ ขณะที่เปลือกต้นทำสีย้อมผ้า เป็นต้น

เป็นไม้ยืนต้น ขนาดกลาง ผลัดใบ วงศ์ ANACARDIACEAE สูงประมาณ 8-30 เมตร ต้นตรง ผิวแตกเป็นเส้น

ใบ เป็นใบประกอบคล้ายขนนกปลายคี่ ทรงรี ขึ้นเรียงสลับตรงข้ามกันเป็นคู่ ปลายเรียวมน มีขนนุ่ม ยาว 5-15 เซนติเมตร

ดอก ออกเป็นช่อเล็ก ออกตามซอกใบแถวปลายกิ่ง สีขาว

ผล ผลอ่อน สีเขียว รูปไข่ มี 4 สัน ยาว 1 เซนติเมตร รสเปรี้ยวออกฝาด เมื่อสุกสีแดงอมส้ม ภายในมี 4 เมล็ด

ขยายพันธุ์ เพาะเมล็ด ปลูกได้ทุกสภาพดิน ชอบความชื้น และแสงแดด ปานกลาง

              ต้น “โสกเขา” พบได้ทั่วไปตามป่าเบญจพรรณ มักพบบ่อยตามริมลำธาร หรือที่ลาดชันในป่าดิบชื้น

เป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง อยู่ในวงศ์ LEGUMINOSAE ความสูงราว 10 เมตร มีบางต้นอาจสูงถึง 20 เมตร ต้นตรง ทรงพุ่ม เปลือกต้นสีเทาน้ำตาล

ใบ ประกอบแบบขนนก มีใบย่อย 3-7 คู่ ทรงรี กว้าง 3-8 ซม. ยาว 10-28 ซม. โคนใบสอบ ปลายแหลมมน ใบค่อนข้างหนา ขอบเรียบ

ดอก ออกเป็นช่อที่ปลายกิ่ง แต่ละช่อมีดอกย่อยเป็นกลุ่มจำนวนมาก เป็นวงกว้างราว 15-25 ซม. ดอกย่อยมีก้านเป็นหลอดคล้ายดอกเข็มสีชมพูอมแดง เวลาบานกลีบเลี้ยงแตกเป็น 4 แฉก ด้านบนสีเหลือง ตรงกลางมีเกสรตัวผู้ชูคล้ายหนวดแมว 3-5 อัน กลิ่นหอมอ่อนๆ

ผล เป็นฝักรูปขอบขนานแกมใบหอก ยาว 10-30 ซม. ปลายฝักโค้ง ด้านในมี 6-8 เมล็ด

ขยายพันธุ์ เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง ชอบความชื้น แสงแดดจัด