ไปที่ไหนก็กินของที่นั่น ไปเชียงรายใครชวนกินอาหารทะเลยังลังเล แต่ถ้าไปนั่งริมทะเลแล้วกินแกงโฮะ ไส้อั่ว แหนมเนือง น่าเสียดายเวลาของการกินเสียไปมื้อหนึ่ง ตอนนี้เป็นหน้าเที่ยวทะเลแล้ว ก็ต้องกินอาหารทะเลอย่างเดียว หลายคนเมื่อรู้ตัวว่าจะไปทะเลแล้วก็เตรียมหาชื่อร้านอาหารทะเลตามที่มีคนแนะนำไว้ตามสื่อต่างๆ หลายคนอาจจะไปหาเอาข้างหน้า สนุกที่ได้ค้นหาแต่อาจจะเสี่ยงอยู่บ้าง อาจจะไปเจอร้านบรรจงฟันซีฟู้ด หรือสาหัสอาหารทะเลเจ้าเก่า ไม่อร่อยแล้วกระเป๋ายังฉีกเป็นริ้วๆ ผมจะแนะนำตามแบบของผม ซึ่งผมทำอย่างนี้มาตลอด คือหาเอาข้างหน้า แต่ตั้งหลักนิดๆ

ผมเชื่ออย่างหัวชนฝาว่า อาหารทะเลนั้นต้องสดอย่างเดียว แล้วไม่ต้องทำอะไรมาก กินรสชาติของตัวมันเองก็อร่อยแล้ว ไม่ต้องประโคมเครื่องปรุงมากลบเนื้อแท้ของกุ้ง หอย ปู ปลา นอกเสียว่าบางอย่างมีความจำเป็นจริงๆ

ไปไหนผมต้องเล็งหรือหาที่จอดเรือประมงขนาดเล็กหรือประมงชายฝั่งไว้ก่อน มีวิธีสังเกตง่ายๆ ถ้ามีหัวเขายื่นไปในทะเล แล้วเป็นอ่าว มีคลองติดหัวเขา ร้อยทั้งร้อย เรือประมงจะจอดตรงนั้น เพราะมันเป็นทำเล หลบลม หลบคลื่น แถวบางเก่า ชะอำ เขาเต่าหัวหิน เขากะโหลก ปราณบุรี สามร้อยยอดมีตลอดแนว เรือประมงจะเข้าตั้งแต่เช้าถึงสาย มีทั้งเรือกุ้ง ปลา ปูม้า และปลาหมึก แล้วแต่ว่าย่านไหนจับอะไร ถ้าเรือปูม้าจะเข้าตอน 9 โมงเช้า ก็นั่งคอยเลย ช้าเดี๋ยวยี่ปั๊วเจ้าประจำมาเอาไปหมด นั่งดูเขาแกะปูจากอวนก็ได้ อยากกินขนาดไหน ราคาเท่าไหร่ ก็ตัดสินใจเลย ไม่ต้องต่อ ไม่ต้องบอกว่าแพง เดี๋ยวเขาไม่ขายให้

ปูม้านั้นรู้แล้วว่าต้องนึ่งอย่างเดียว ซื้อแล้วหาร้านอาหารตามสั่งง่ายๆ กินกับข้าวเขาสองอย่าง จ้างนึ่งปูม้าให้ด้วย จากที่มันถูกแกะจากอวนยังดิ้นกระแด่วๆ มานอนเรียงสีแดงเต็มชาม รับรองเพื่อนกิน แกะกินไม่พูดไม่จากัน ใครแกะได้เร็ว ได้มาก ก็กำไร ปกติทุกเรือปูจะมีปลาติดอวนมาด้วย ส่วนใหญ่เป็นปลาลิ้นหมาก็ทอด มีปลาทูก็ย่าง มีปลาทรายก็ทอด หรือต้มยำ หรือแกงป่า ส่วนน้ำจิ้มเป็นน้ำปลาพริก บีบมะนาว กระเทียมหั่นหน่อย เหลือเฟือแล้ว

อาจจะไม่ใช้วิธีซื้อแล้ววิ่งไปหาร้านทำก็ได้ ก็ลองมองแถวที่จอดเรือประมงนั้น อาจจะมีเพิงขายอาหารตามสั่ง ส่วนใหญ่เป็นร้านเมียคนประมง นั่นไม่ต้องไปไหนไกลเลย ร้านนั้นแหละ มีปูก็นึ่งมา ถ้าไม่มีปู ถามว่ามีอะไร ถ้ามีปลาข้างหลือง ปลาสีกุน ก็ทอดมา ถ้ามีปลาหมึกถามว่าผัดผงกะหรี่ได้ไหม ถ้าไม่มีผงกะหรี่ ก็ทอดกระเทียมหรือย่างมา ถ้ามีปลาดุกทะเล มันจำเป็นต้องผัดฉ่า แกงป่า ทำอย่างอื่นไม่เหมาะ กินไปจะปลื้มไป เพราะสดอร่อย ยังมีบรรยากาศริมทะเล ถึงจะเป็นเพิงง่ายๆ ก็ไม่มีที่ไหนสมบูรณ์แบบเท่าอย่างนั้น

การมองหาที่เรือประมงจอดนั้น ถ้าเป็นสะพานปลามีเรือประมงใหญ่ๆ จอด นั่นลำบากหน่อย เรือเขาผูกกับยี่ปั๊วเจ้าประจำไม่ขายปลีกให้ใคร แถมพูดกันไม่รู้เรื่องเป็นเมียนมาทั้งนั้น แล้วเจ๊ยี่ปั๊วนั้นแกไม่สนใจคนแปลกหน้ามาซื้อปลีก ไม่ขายแล้วยังหาว่าพวกเราๆ เกะกะอีกต่างหาก

ไปทะเลบางที่อาจจะไม่เจอทำเลอย่างที่ว่า อาจจะเจอร้านอาหารทะเล ร้านนี้บ้าง ร้านโน้นบ้าง ลองวิ่งดูหลายๆ ร้านก่อน ยกตัวอย่างแถวทะเลจันทบุรี จากแหลมสิงห์ ถึงเจ้าหลาว รีสอร์ทริมทะเลเยอะแยะ แล้วร้านอาหารทะเลก็เพียบ ร้านอาหารทะเลหลายร้านดูโอ่โถงดี แต่ระวังหัวแบะไว้ก่อน ดูรายการอาหารและราคาก่อน แพงไม่ว่าของไม่สดมันน่าเจ็บใจ

เมื่อวิ่งดูแล้วถ้าเห็นร้านไหนติดป้ายขายอาหารทะเล น้ำแข็ง เครื่องดื่ม บางที่ก็ไม่มีป้าย แต่หน้าร้านมีถังน้ำแข็งสีฟ้า สีแดงขนาดใหญ่ๆ ส่วนใหญ่จะตั้งระเกะระกะ ภายในอาจจะมีโต๊ะ เก้าอี้ไม่กี่ชุด นั่นเป็นยี่ปั๊วรับซื้อของทะเลจากชาวประมง การมีโต๊ะ เก้าอี้ คือทำเป็นร้านอาหารด้วย นั่นยิ่งดีอาจจะแพงกว่าไปซื้อจากเรือประมงโดยตรง ถือว่าซื้อความสด นั่นเป็นวิธีที่ผมทำมาตลอดตอนไปทะเล

ผมมันเป็นคนทำกิน ฉะนั้นกินริมทะเลแล้วยังต้องซื้อกลับบ้านเอามาทำกินอีกด้วย จึงมีคูเลอร์ติดไว้เสมอ เจออะไรซื้อหมด ปลากะมงพร้าว ปลากะพง ปลาสีกุน ปลาทราย ปลาลิ้นหมา หรือกั้ง การจะทำอะไรกินนั้นว่ากันทีหลัง เวลาซื้อนั้นทำตัวเหมือนเสี่ย เขาว่าเท่าไหร่ก็ไม่ต่อ เพราะรู้ราคาในกรุงเทพฯ มันคนละโลก เวลาไปตลาดสามย่าน ตลาด อ.ต.ก. จะกลายเป็นยาจกซื้อไม่ลง จะรู้เลยที่ซื้อมานั้นมันถูกเทียบกันไม่ได้เลย

ไปทะเลก็ต้องกินอาหารทะเล จะทำแบบผมบ้างก็ได้ ไม่ว่ากันครับ