โดนถล่มมาหลายระลอกจนเป็นตำบลกระสุนตกข้ามปี สำหรับกรุงเทพมหานคร (กทม.) จากคนยิงกระสุนไม่ใช่คนอื่นคนไกล “วิลาศ จันทร์พิทักษ์” อดีต ส.ส.กทม. พรรคประชาธิปัตย์ ออกมาโจมตีพุ่งเป้าหลายโครงการในมือ “คุณชายสุขุมพันธุ์” จนทำให้ทีมงานฝ่ายการเมืองต้องสลับสับเปลี่ยนออกโรงมารับหน้าแทนคุณชายสุขุมพันธุ์ ตั้งโต๊ะแถลงข่าวตอบโต้คนประชาธิปัตย์หมัดต่อหมัดแบบไร้เยื่อใย เรียกได้ว่า แรงมาแรงไป

ทว่า ทีมงาน กทม.จะออกมาชี้แจงยังไง้ยังไง ในโลกออนไลน์สำหรับการพูดถึง “คุณชายหมู” แล้ว ยังขึ้นเรตติ้งติดอันดับบุคคลที่ถูก “พูดถึง” ในทุกๆ เพจ ตั้งแต่เรื่องการป้องกันน้ำท่วม การดูแลคนตกท่อ โครงการไฟแห่งความสุข 39.5 ล้านบาท หรือกระทั่งกล้อง “ซีซีทีวี” ไม่มีประสิทธิภาพ ดีๆ ทั้งน้านนนนน

แต่เหมือนจะเคราะห์ซ้ำกรรมซัดขึ้นไปอีก เมื่อล่าสุดมีผู้เสียชีวิตจากไฟรั่วจากเสากล้องวงจรปิดของ กทม. บริเวณปากซอยพหลโยธิน 47 เรียกว่างานนี้ กทม.โดนเป็นสึนามิและอาฟเตอร์ช็อกถล่มการบริหารของคุณชายหมูแบบไม่ยั้ง ซึ่งก่อนหน้านี้เวลา กทม.ถูกข้อกล่าวหาต่างๆ อัดชิดกำแพง ก็จะมีทีมงานรองผู้ว่าฯ กทม. ทีมงานโฆษก ออกมาชี้แจงและตอบโต้ แต่เเว่วๆมาว่า หลังจากนี้ทีมงานฝ่ายการเมืองรุกคืบ จะเปลี่ยนยุทธศาสตร์ให้คุณชายหมูซะใหม่ยกเซตไว้ว่า หากช่วงใด กทม.มีปมร้อนก็อาจจะเห็นคุณชายหมูนั่งโต๊ะแถลงข่าวด้วยตัวเอง

ก็เริ่มเห็นได้ชัดตั้งแต่ปมกล้อง “ซีซีทีวีมรณะ” เกิดขึ้น คุณชายหมูก็บรรเลงออกมาแถลงข่าวสั่งการให้ตรวจสอบข้อเท็จจริงทั้งหมด หรือแม้แต่ล่าสุดในประเด็นราคายางพาราตกต่ำ คุณชายหมูก็อาศัยสถานการณ์ช่วงนี้สั่งการให้หน่วยงานของ กทม.ไปหาไอเดียใช้ยางพาราซ่อม-สร้างลานกีฬา ถนน และลู่จักรยานใหม่ เป็นการเปลี่ยนแผนจากรับเป็นรุกได้เร็ว เพราะงานนี้ได้ทั้งช่วยชาวเกษตรกร เอาใจรัฐบาลทหาร แถมได้เสียงชาวใต้ในคราวเดียวกันไปด้วย ก็เรียกได้ว่า พอเปลี่ยนยุทธศาสตร์ทั้งที ก็ได้ทีเดียว “สามเด้ง” ไปเลยเต็มๆ (อิอิ)

สสส.เกือบแย่!!

ใครจะไปคิด…ว่า การที่บ้านเรามีกฎ มีระเบียบ ห้ามนั่น ห้ามนี่ โดยเฉพาะเรื่อง “สุขภาวะ” จะกลายเป็นประเด็นร้อน

ร้อนซะจน “อรหันต์ด้านกฎหมาย” มีชัย ฤชุพันธุ์ ต้องระบายความระอุที่เหมือนเป็นไฟสุมอยู่ในใจ

สำหรับเรื่องร้อนที่ว่า มิใช่กรณีที่ทหารเข้าฮุกวงในปลดบอร์ด สสส. ทั้ง 7 คน นะจ๊ะ!!

แต่เป็นเรื่องที่ การฉายข้อมูลแบบเกินจริง โดยเฉพาะการนำภาพน่ากลัว ชวนขนพองสยองเกล้า แปะติดไว้ข้างซองซิกาแรต ทั้งด้านหน้าและด้านหลัง

เรื่องของเรื่อง ในบ่ายวันหนึ่งที่ฟ้าสดใส กลุ่มสื่อมวลชนที่เกาะติดทำข่าวร่างรัฐธรรมนูญ ที่ จ.เพชรบุรี ตั้งวงพูดคุยกับ “ซือแป๋มีชัย” ทั้งเรื่องร่างกฎหมายบ้าง เรื่องสัพเพเหระบ้าง ไปตามบรรยากาศ

พอถึงจังหวะหนึ่ง ท่านอาจารย์กล่าวถึงประเด็นซองสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่วางบนโต๊ะทรงกลม ว่า “ที่เอารูปใครไม่รู้มาติด ทั้งภาพคนถูกเจาะคอหอย หรือ เด็กน้อยตัวแคระแกร็น มีใครเคยบอกความจริงไหมว่า ภาพที่เกิดขึ้นเป็นเพราะได้รับผลกระทบจากการสูบบุหรี่จริงหรือไม่ ผมเคยไปถามหมอที่สาธารณสุขคนหนึ่งว่า หากผมสูบบุหรี่แล้ว ผมจะเป็นอย่างในรูปที่แปะไว้ข้างซองบุหรี่จริงหรือ?… แต่เขาก็ให้คำตอบผมไม่ได้”

และคำตอบและผลที่ได้ ทำให้ “ซือแป๋มีชัย” ผุดไอเดียได้ประการหนึ่งว่า ผมอยากจะเขียนให้รัฐธรรมนูญให้โรงงานยาสูบเปิดเผยข้อมูลที่เป็นจริง อย่าทำอะไรเกินจริงอย่างภาพบนซองบุหรี่ อย่างเมืองนอกที่เขามีบุหรี่ขาย ก็ไม่เห็นต้องมีภาพน่ากลัว แค่เขียนข้างซองกำกับว่าบุหรี่เป็นภัยต่อสุขภาพ

ส่วนคนได้ฟัง ก็ลุกขึ้นตบเข่าตัวเองฉาดใหญ่!! พร้อมอุทานเสียงหลง

แต่ก่อนที่คนฟังจะจินตนาการไปไกลต่อไหนถึงไหน

“อ.มีชัย” ยิ้มแบบฉบับผู้ใหญ่ใจดี พูดสรุปความในตอนจบว่า “ผมนี่เลิกซื้อบุหรี่ของไทย ซื้อของนอกดีกว่า สบายใจ”

แหม่… นึกว่า “สสส.จะแย่เสียแล้ว”