20 ม.ค. 59  เมื่อเวลา 11.00 น. ที่ห้องพิจารณา 914 ศาลอาญา ถ.รัชดาภิเษก  ศาลอ่านคำพิพากษา คดีหมายเลขดำ อ.747/2558 ที่พนักงานอัยการฝ่ายคดีอาญา 4 เป็นโจทก์ ยื่นฟ้อง นายปิยะ จุลกิตติพันธ์ หรือ นายพงศธร บันทอน เป็นจำเลย ในความผิดฐานหมิ่นประมาท ดูหมิ่นหรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์ ฯ ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 และนำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ ตาม พ.ร.บ.ว่าด้วยการกระทำผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. 2550 มาตรา 14 (3) (5)

                      ตามฟ้องโจทก์ วันที่ 6 มี.ค. 58 บรรยายพฤติการณ์ระบุว่า เมื่อวันที่ 27 ก.ค. – 28 พ.ย. 56 เวลาใดไม่ปรากฏชัด จำเลยได้โพสต์ข้อความ หมิ่นพระบรมเดชานุภาพ 2 ข้อความ บนพระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ จำนวน 2 ภาพ ในบัญชีเฟซบุ๊กของจำเลย ที่ใช้ชื่อว่า นายพงศธร บันทอน (SIAMAID) โดยเจตนาทำให้ประชาชนเสื่อมศรัทธา ไม่เคารพสักการะ เหตุเกิดที่แขวงทุ่งสองห้อง เขตหลักสี่ กทม. , ต.สำโรงกลาง อ.พระประแดง จ.สมุทรปราการ , อ.เมือง จ.นครปฐม , อ.เมือง จ.น่าน และที่นอกราชอาณาจักร เกี่ยวพันกัน โดยจำเลย ให้การปฏิเสธต่อสู้คดี

                      โดยเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์ ได้เบิกตัว นายปิยะ จำเลย มาจากเรือนจำพิเศษกรุงเทพฯ เพื่อฟังคำพิพากษา ซึ่งตลอดการพิจารณาคดี จำเลยไม่ได้รับการประกันตัว

                      ทั้งนี้ศาลพิเคราะห์พยานหลักฐานแล้ว เห็นว่า โจทก์ มีพนักงานสอบสวน และผู้ที่ตรวจสอบระบบคอมพิวเตอร์ ซึ่งได้รวบรวมพยานหลักฐานแจ้งความดำเนินคดี เบิกความว่า มีผู้โพสต์ข้อความที่อยู่บนพระบรมฉายาลักษณ์ด้วยถ้อยคำหยาบคาย แล้วนำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ ด้วยการนำลงเฟซบุ๊กในชื่อนายพงศธร บันทอน (SIAMAID) ซึ่งการกระทำนั้นมีเจตนาทำให้ประชาชนสามารถที่จะข้าถึงข้อมูลของการหมิ่นเบื้องสูง ซึ่งปรากฏว่ามีผู้แชร์จำนวนมาก ดังนั้น จึงฟังได้ว่าการกระทำดังกล่าวเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 และ พ.ร.บ.ว่าด้วยความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. 2550 มาตรา 14 (3) (5)

                      ส่วนจำเลย ได้เป็นผู้ใช้เฟซบุ๊กในชื่อ นายพงศธร บันทอน (SIAMAID) หรือไม่ เห็นว่า โจทก์มีพนักงานสอบสวน เบิกความรับฟังได้ว่าหลังจากมีการตรวจสอบจำเลยเคยมีประวัติที่เจ้าหน้าตำรวจ สน.ดอนเมือง ดำเนินคดีกรณีได้สวมตนในบัตรประชาชนผู้อื่น เป็นการปกปิดที่อยู่จำเลย โดยจำเลยได้มาเปิดใช้เฟซบุ๊กชื่อ นายพงศธร บันทอน (SIAMAID) จึงน่าเชื่อว่าพฤติการณ์ของจำเลยได้พยายามปกปิดตนเองไม่ให้ตามตัวได้

                      ส่วนที่จำเลยอ้างว่าได้แจ้งให้กูเกิล ลบข้อความแล้ว แต่ไม่ปรากฏว่าจำเลยมีพยานอื่นมานำสืบและการแจ้งนั้นกลับเป็นช่วงหลังเกิดเหตุ 1 ปี พยานหลักฐานของจำเลยจึงมีน้ำหนักน้อยไม่สามารถหักล้างพยานหลักฐานโจทก์ได้

                      จึงพิพากษาว่า จำเลยมีความผิด ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 และ พ.ร.บ.ว่าด้วยการกระทำผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. 2550 มาตรา 14 (3) (5) ซึ่งเป็นการกระทำผิดกฎหมายหลายบทให้ลงโทษบทหนักสุดตามมาตรา 112 ให้จำคุก 9 ปี แต่คำให้การให้ชั้นสอบสวนและพิจารณาเป็นประโยชน์ต่อการพิจารณาคดีอยู่บ้างจึงลดโทษให้ 1 ใน 3 คงจำคุกเป็นเวลา 6 ปี

                      ภายหลังนายปิยะ จำเลย กล่าวว่า จะปรึกษาทนายความ ที่จะพิจารณาเรื่องการยื่นอุทธรณ์ต่อไป