นครย่างกุ้ง รัฐบาลพม่ากำหนดไม่ให้มีมอเตอร์ไซค์วิ่งพล่านบนถนนเป็นควายตื่นฝูง ดังนั้น จักรยานยนต์เด็กแว้นจึงมาอัดแน่นอยู่เมืองพะโค

          พะโคก็คือหงสาวดี เมืองหลวงพม่าในอดีตนั่นเอง ห่างจากนครย่างกุ้งไม่มากนัก ทัวร์ยอมจัดหารถบัสใหม่อย่างดีแอร์เย็นฉ่ำให้นั่งไปถึงเมืองพะโคได้

          เข้าสู่เมืองพะโคหรือหงสาวดีแล้ว ผมก็นึกถึงบุเรงนอง กษัตริย์ผู้ครองนครแห่งนี้ ผู้ได้รับฉายาว่า “ผู้ชนะสิบทิศ” จากนักเขียนไทยนามว่า “ยาขอบ” นักอ่านในอดีตติดตามอ่านกันอย่างงอมแงมเหมือนยาเสพติด ชนิดต้องยืนเข้าแถวซื้อหนังสือหน้าโรงพิมพ์ คนไทยส่วนใหญ่จึงรู้จักบุเรงนอง

          ผมมองฝูงมอเตอร์ไซค์บนถนนใจกลางเมืองพะโค ที่ถูกกดดันออกจากนครย่างกุ้ง กระเด็นกระดอนมาอยู่ที่นี่ น่าจะเป็นเพราะพะโคเป็นเมืองหลักของพม่าถัดๆ มา แต่ผมดูจำนวนรถแล้ว ไม่น่าจะมากมายเท่าเมืองไทย

          ประเทศพม่ากำหนดโซนการมีรถ รวมถึงต้องมีพื้นที่จอดรถเสียก่อนจึงจะซื้อรถได้ในย่างกุ้ง ทำให้นึกถึงปริมาณรถบ้านเราที่กำลังวิกฤติอยู่ในขณะเวลานี้

ผมดูข่าวทางทีวีสีช่อง 7 เกือบทุกเช้า เพราะเป็นเพียงช่องเดียวที่เสนอข่าวอุบัติเหตุบนท้องถนนได้อย่างเห็นภาพชัด ภาพมอเตอร์ไซค์ชนกับรถยนต์เป็นศพเรี่ยราดบนท้องถนน ทุเรศอุจาดตา รวมถึงรถบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์ขับฝ่าไฟแดง ชนปิกอัพโดยสาร ผู้คนกระเด็นกระดอนลงมาจากรถอย่างน่ากลัวอันตรายกลางสี่แยก

ไม่รู้ว่านายกรัฐมนตรีทนดูได้อย่างไร ถึงเวลาหรือยังที่เราจะลดจำนวนรถยนต์ รถมอเตอร์ไซค์บนท้องถนน หรือจะปล่อยให้คนไทยประสบอุบัติเหตุ ติดอันดับเบิ้ลที่หนึ่งของโลกก่อนหรือไง จึงจะยอมกำหนดโซน ชนิดรถ ที่จอดรถ ในแต่ละเมือง

          ทุกวันนี้ อุบัติเหตุบนท้องถนนนั้นรุนแรงกว่ายาเสพติดด้วยซ้ำ ไม่อย่างนั้นคงไม่มีนโยบาย 7 วันอันตรายในช่วงเทศกาล

          เวียดนามแม้มอเตอร์ไซค์จะมาก แต่เขาจำกัดความเร็วแรงอัดในเครื่องยนต์ มึงขับเร็ว รถดับทันที แต่ไทยไม่อย่างนั้น ช็อปเปอร์สิงห์มอเตอร์ไซค์ขับเร็วยิ่งกว่าจรวด คราวหนึ่งผมเห็นคนขับช็อปเปอร์นอนตายกลางถนน เพราะปะทะท้ายรถยนต์ที่จอดรอไฟแดงสี่แยกกลางถนนต่างจังหวัด

          เห็นแล้วผมได้แต่เศร้าหดหู่ ภาวนาอยู่ทุกวัน เมื่อไรรัฐบาลจะลดจำนวนรถบนท้องถนนในเมืองไทย

          เดี๋ยวนี้ ไม่ว่าบ้านนอก เมืองกรุงเหมือนกันทั้งนั้น ขับในกรุงเทพฯ ยังปลอดภัยเสียกว่า เพราะรถติดเป็นตังเมใช้ความเร็วไม่ได้

          พะโคหรือหงสาวดี รถกำลังทวีปริมาณ แต่ยังไม่มากเท่าไร ยังมีอากาศได้หายใจไม่มีคำว่ารถติด ไม่มีคำว่าความเร็วปานเครื่องบิน เพราะสังคมพม่ายังเป็นสังคมแห่งความเชื่องช้าสบายๆ เจริญทีหลัง ทำให้สามารถกำหนดได้ว่า ควรจะจัดการปัญหาการคมนาคมอย่างไร ไม่ใช่ปล่อยให้อุตสาหกรรมรถยนต์ครอบครองประเทศเหมือนไทยอยู่ในเวลานี้

          เขียนถึงพม่า ดันผ่ามาพูดปัญหาในสังคมไทย ผมนี่ชักจะเครียดแฮะ