ปิดประเด็น “do and don’t in Veitnam” กันในสัปดาห์นี้นะครับ เราคุยเรื่องควรทำ (do) ในเวียดนามมาหลายครั้งแล้ว มาคุยเรื่องไม่ควรทำ (don’t) ในเวียดนามกันบ้างดีกว่า ขอเริ่มต้นเรื่องการพูดคุยสนทนากับชาวเวียดนามกันก่อนดีกว่านะครับ เพราะนี่คือด่านแรกของการสร้างความคุ้นเคยกัน

แม้ว่าคนเวียดนามจะชอบให้สนทนาพูดคุยหรือสอบถามเกี่ยวกับศาสนา รวมทั้งปรัชญาต่างๆ อีกทั้งชาวเวียดนามชอบพาเพื่อนต่างชาติไปเยี่ยมชมวัดเวียดนามด้วย เพราะคนเวียดนามเห็นว่าการสนทนาในหัวข้อดังกล่าวเป็นการแสดงถึงความมีอารยธรรม แต่ไม่ควรวิจารณ์หรือตัดสินความเชื่อด้านศาสนาของคนเวียดนามโดยเด็ดขาดนะครับ โกรธกันง่ายมาก แค่สนทนาแลกเปลี่ยนมุมมองซึ่งกันและกันก็พอครับ เรื่องที่ควรหลีกเลี่ยงระหว่างการสนทนาอีก 2 เรื่อง คือปัญหากับแรงงาน และประเด็นสงคราม โดยเฉพาะสงครามเวียดนาม-อเมริกา เพราะการสนทนาด้านสงครามยังเป็นประเด็นอ่อนไหวมาก เสี่ยงต่อความไม่พอใจในวงสนทนาอย่างมาก

ในการเดินทางไปสถานที่ต่างๆ ไม่ควรสวมหมวกและควรถอดรองเท้าก่อนเข้าสถานที่สำคัญ เช่น วัด พิพิธภัณฑ์ มหาวิทยาลัย เป็นต้น เพราะถือเป็นการลบหลู่ต่อสถานที่นั้นๆ และถ้ายังไม่สนิทสนมกันมากควรใส่เสื้อผ้าสีสุภาพไม่ฉูดฉาดและไม่ควรใส่เครื่องประดับมากจนเกินไปเพราะถือว่าไม่สุภาพ การสวมกางเกงขาสั้น กระโปรงสั้น และเสื้อสายเดี่ยวเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสมอย่างยิ่งในการเดินทางไปสถานที่สำคัญต่างๆกับชาวเวียดนาม

สังคมเวียดนามเป็นสังคมที่ยังคงความอนุรักษ์นิยม การแตะเนื้อต้องตัวเพศตรงข้ามและไม่ควรจับหรือสัมผัสศีรษะของบุคคลอื่นหรือส่งของข้ามศีรษะคนอื่น เพราะถือเป็นมารยาทที่ไม่ควรกระทำอย่างยิ่ง เวลาสนทนากันก็ไม่ควรพูดด้วยน้ำเสียงดังและห้วนเพราะคนเวียดนามถือว่าเป็นมารยาทที่หยาบคาย นอกจากนี้ ไม่ควรชี้นิ้วใส่ผู้อื่นหรือสิ่งของต่างๆ ให้ใช้การผายมือแทน และไม่ควรยืนเท้าสะโพกหรือยืนกอดอก เมื่อคุยหรือเจรจากับบุคคลอื่น ถ้าต้องการยื่นหรือรับส่งของให้ใครควรรับและส่งของด้วยสองมือเพื่อแสดงให้เห็นถึงความสุภาพของเรา.

ผศ.ดร.ธนวรรธน์ พลวิชัย ผอ.ศูนย์พยากรณ์เศรษฐกิจและธุรกิจ