ปีนี้ ภัยแล้งน่าจะหนักหน่วงกว่าทุกปี เพราะข่าวเกี่ยวกับแล้งร้อน ชนิดหนองน้ำเหือดสิ้นเกือบทุกภูมิภาค โหมกระหน่ำเกือบทุกสื่อ ไม่ว่ารายการวิทยุ ทีวี แล้งถึงขนาดจะไม่มีน้ำประปาใช้ในระยะอันใกล้ น้ำดิบใช้ทำน้ำประปา จะเหือดสิ้นเกือบทุกพื้นที่ในเร็ววันนี้

                    ผมเขียนถึงเรื่องดังกล่าวมาหลายบทความ ชักจะเป็นโรควิตกจริตไปกับข่าวที่สื่อโหมอย่างไม่ให้ตั้งตัว ยุคข้อมูลข่าวสาร ถั่งเทเข้ามาทุกสารทิศ อีกทั้งสังคมอินเทอร์เน็ต เฟซบุ๊ก ไลน์ ทวิตเตอร์ในมือถือ หลากหลายจนผมจำได้ไม่หวาดไหว อัดกันเข้าไปในสังคมมือถือ ผมว่าสังคมไทย จะเป็นโรคเครียดกันทั้งประเทศเป็นแน่ บางครั้งผมต้องนึกถึงพระเครื่องที่เก็บไว้ในตู้บูชาที่บ้าน ผมมีอยู่หลายองค์ “พระปิดตา” คนโบราณสร้างปริศนาธรรมไว้ในพระเครื่อง ปิดหูปิดตากันเสียบ้าง แล้วโลกจะน่าอยู่มากขึ้น

                    ความจริงป่าในเมืองไทย ไม่ถึงกับวิกฤติจนเกินไป แต่แนวโน้มการทำลาย ชักจะถี่มากขึ้นเรื่อยๆ บางหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับการสร้างถนน อยากได้งบประมาณ มีป่าในชุมชนอยู่ดีๆ เส้นทางเหมือนอุโมงค์แมกไม้ตลอดเส้นทาง ใครขับรถผ่านเข้าออกต่างชื่นชมในความร่มรื่นฉ่ำเย็น เหมือนเส้นทางขึ้นเขาใหญ่ วันดีคืนดี ข้าราชการหน่วยนั้น ก็ขอไปทำประชาคมกับประชาชน กำนันผู้ใหญ่ในพื้นที่ ขอทำถนนขนาดสี่เลนให้ อำเภอจะได้มีถนนซูเปอร์ไฮเวย์ผ่ากลางเข้ามาในอำเภอ เป็นที่เชิดหน้าชูตา เป็นศักดิ์เป็นศรีแก่อำเภอ

                    จากนั้น ก็เปิดโอกาสให้ประชาชนมีการอภิปรายพอหอมปากหอมคอ โดยเอาความไม่รู้ของประชาชน ที่หลงความเจริญทางวัตถุ ทำให้เวลาผ่านไปไม่นานนัก ก็มีการตัดไถป่าข้างทาง ขยายถนนขนาดสองเลนให้กว้างขึ้น กลับกลายเป็นถนนสี่เลน เพื่อจะทำให้รู้ว่า พวกเขาได้เข้ามาสร้างความเจริญให้แก่คนในพื้นที่แล้วนะ

                    ถนนอุโมงค์แมกไม้ที่เคยสร้างความชุ่มชื้นตลอดสองข้างทางเข้าอำเภอ หายไปในเวลาไม่ถึงเดือน หน่วยราชการเอาเครื่องจักรเครื่องกลเข้ามาทำการก่อสร้างอย่างรวดเร็ว ให้ทันกับปีงบประมาณที่ได้มา สิ่งที่ต้องทำในเบื้องต้นก็คือ รื้อแมกไม้สองข้างทางให้เหี้ยนเตียน ไม่ช้านัก เส้นทางหน้าหน่วยราชการในอำเภอเล็กๆ แห่งนั้น จึงมีเพียงถนนคอนกรีตร้อนๆ โชว์ความทันสมัย อุบัติภัยทางรถยนต์ไม่เคยเกิด ไม่มีใครเคยเสียชีวิตบนท้องถนน ก็เริ่มจะมีผู้คนมาตายเพราะรถชนกันถี่ขึ้นเรื่อยๆ

                    อยากจะบอกด้วยซ้ำไปว่า เงินงบประมาณรัฐบาลชักจะมากเกินขีดจำกัด ทำให้หน่วยราชการถือโอกาสคิดโครงการ เพื่อดูดเงินจากส่วนกลางเข้าพื้นที่ โดยไม่คำนึงถึงสิ่งแวดล้อมและชีวิตผู้คน ชนบทในอำเภอเล็กๆ จึงเริ่มถูกรุกรานมากขึ้น ด้วยอำนาจของเงินตรา และค่านิยมทางวัตถุที่กำลังล้างผลาญแผ่นดินสงบร่มรื่นชนบท เกือบทุกภูมิภาคทั่วประเทศไทย ให้กลับกลายเป็นแผ่นดินแล้งร้อนในที่สุด ด้วยค่านิยมความทันสมัย

                    นี่ไม่ขอเขียนถึงถนนเข้าสู่เขตเศรษฐกิจพิเศษ ไม่ทันใจกับระบบโลจิสติกส์ของนักลงทุน ถึงขนาดบางพื้นที่ ระเบิดภูเขา ทำลายป่าไม้สองข้างทาง โดยอ้างความปลอดภัยบนท้องถนนของผู้บริหารในพื้นที่ สร้างเสร็จจะสร้างความปลอดภัยได้จริงหรือไม่ เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์

                    แต่สิ่งสูญเสีย คือทรัพยากรธรรมชาติที่ทำลายกันได้ทุกวัน สงสารประเทศไทยบ้างเถอะ อย่าโหมทำลายด้วยโครงการอภิมหาโปรเจกท์กันนักเลย

————————-