วันก่อนผมไปบรรยายสถานการณ์ข่าวและภัยคุกคามให้แก่หน่วยงานแห่งหนึ่งฟัง มีคำถามหนึ่งจากผู้เข้ารับการอบรมว่า ผู้หญิงไทยที่แต่งงานกับชาวต่างชาตินั้นถือเป็นภัยคุกคามของประเทศหรือไม่ เพราะเห็นมีหลายฝ่ายพูดกันจังถึงกลุ่มสตรีที่หาทางแต่งงานกับฝรั่ง บางทียกหมู่บ้านกันเลย ทำให้คนต่างด้าวเข้ามาจับจองที่ทางทำธุรกิจในไทย แย่งชิงทรัพยากรและกีดกันคนไทยออกจากผลประโยชน์ของประเทศแม่ตนเองในการนี้สอดคล้องกับสถานการณ์ภัยคุกคามที่กำลังเกิดขึ้นในเวลานี้ของไทยและน่าจะรุนแรงมากขึ้นในอนาคต นั่นคือ การที่เกือบทุกอย่างอยู่ในมือหรือบงการของต่างชาติ

                    คำตอบของผมคือคนจะผิดจะเลว สมคบคิดให้ต่างด้าวเอาเปรียบคนไทยนั้นอาจเป็นใครก็ได้ที่ไม่จำเป็นต้องเป็นเมียฝรั่ง แต่สิ่งที่เราควรจะเพ่งเล็งเฝ้ามองนั้น ไม่ใช่เรื่องของการตั้งป้อมกีดกันแบ่งแยกคนต่างชาติที่มาอาศัย มาครอบครอง มาทำธุรกรรมกับไทยแต่ควรเป็นการหาทางให้เขารักประเทศไทย จนทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับประเทศ รวมทั้งเรื่องการเอาเปรียบคนอื่นในสังคม

                    ในอดีตประเทศไทยเคยเจอกับเหตุการณ์อย่างนี้มาแล้วตั้งแต่ยุคพงศาวดารที่กวาดต้อนครัวชาติพันธุ์อื่นเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักร จนถึงเมื่อไม่นานมานี้ คนจีนก็เข้ามาแต่งงานกับสาวไทย เป็นนอมินีในการอยู่และทำธุรกิจในประเทศ จนก้าวขึ้นมาครอบครองเศรษฐกิจไทยปัจจุบัน พวกเขาก็ยังอยู่อย่างผสานกลมกลืนกับคนเชื่อสายอื่นในประเทศ จนคนจีนในไทยพูดภาษาไทยเป็นภาษาแม่ ซึ่งมีไม่กี่แห่งในโลกคนอีสาน คนมอญ คนล้านนาก็เช่นกัน แผ่นดินไทยในอดีตเป็นเบ้าหลอมความเป็นไทยอย่างแท้จริง อย่างไรก็ตาม นั่นคืออดีตที่โลกยังไม่ร้อยรัดกันได้เท่านี้

                    ในปัจจุบันที่บริบทต่างจากอดีต ทั้งคนทั้งทุนสามารถโยกย้ายได้รวดเร็ว คนต่างชาติเข้ามาแสวงประโยชน์ ทำธุรกรรมและอาศัยในประเทศของเราทั้งถูกและผิดกฎหมายอย่างมหาศาลพวกเขากำลังเปลี่ยนโฉมหน้าของประเทศนี้ไป โดยที่ไม่จำเป็นต้องถูกจำกัดอยู่กับเงื่อนไขความเป็นไทยเหมือนในอดีต ในอีก 20 ปีข้างหน้าเรื่องสังคมนานาชาติพันธุ์ในไทยจะเป็นเรื่องใหญ่กว่าการที่ไทยเป็นสังคมคนแก่เสียอีกเพราะหากไม่มีมาตรการจัดการที่เหมาะสมพวกเขาซึ่งไม่จำเป็นต้องยุดโยงกับอัตลักษณ์ไทยอาจก่อให้เกิดปัญหามากกว่านี้แค่การกอบโกยโภคผลและกีดกันคนอื่นนั้นก็แย่แล้วการแบ่งกันยึดประเทศอย่างเป็นระบบโดยปล่อยให้คนไทยที่ด้อยสามารถกว่าแข่งขันหรืออยู่กันไม่ได้นั้นเป็นเรื่องน่ากลัว

                    บริบทใหม่ที่เรากำลังเจอไม่สามารถหยุดยั้งได้หรือใช้แนวทางที่เคยทำกับบริบทเก่ามาจัดการแต่ต้องปรับความคิดของคนต่างชาติเหล่านั้นให้รักประเทศไทยให้ได้เขาไม่ได้เป็นคนไทย ไม่ต้องผูกทรัพย์สินไว้กับประเทศไม่ต้องมีสำนึกไทย แต่เขาต้องรักประเทศนี้และอยากอยู่ร่วมกับคนอื่นในประเทศอย่างไม่เห็นแก่ตัวนั่นคือทางรอดของสังคมและไทยต้องก้าวไปถึงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้แต่จะทำให้เป็นจริงในทางปฏิบัติได้อย่างไรนั้นต้องเร่งกันคิดครับบางทีอาจเริ่มด้วยการมองออกนอกกรอบของอคติและการถือเขาถือเราเสียก่อน

——————–