24 พ.ค.60 นายศิริพัฒ พัฒกุล ผู้ว่าราชการจังหวัดตรัง ประกาศห้ามทำการประมงในฤดูวางไข่ว่า หลังจากที่กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ประกาศ วางมาตรการด้านการสงวนคุ้มครองและอนุรักษ์พ่อแม่พันธุ์สัตว์น้ำจืดในฤดูที่กำลังมีไข่ วางไข่ และเลี้ยงตัวอ่อน ให้มีโอกาสแพร่ขยายพันธุ์ เพื่อเกิดผลผลิตสัตว์น้ำของแหล่งน้ำในปีต่อๆ ไป โดยประกาศปิดฤดูกาลทำประมงในเขตน้ำจืด ระหว่างวันที่ 16 พ.ค. – 15 ก.ย.60 พร้อมกันทุกจังหวัดทั่วประเทศนั้น

นายศิริพัฒ กล่าวว่า ทั้งนี้ มาตรการดังกล่าวห้ามมิให้ผู้ใดทำการประมงด้วยเครื่องมือทำการประมง หรือด้วยวิธีใดๆ ในที่จับสัตว์น้ำในพื้นที่น้ำจืด ยกเว้นเครื่องมือที่อนุญาตให้ทำการประมงได้ เป็นเครื่องมือบางชนิดที่ไม่ทำลายพันธุ์สัตว์น้ำอย่างรุนแรงตามที่กฎหมายกำหนด ได้แก่ เบ็ดทุกชนิด ยกเว้นเบ็ดราว ตะแกรง สวิง ช้อน ยอ และขนาง ซึ่งมีขนาดปากกว้าง ไม่เกิน 2 เมตร โดยห้ามไม่ให้ทำการประมงด้วยวิธีประดาหน้าตั้งแต่สามเครื่องมือขึ้นไป ไซ ตุ้ม อีจู้ ลัน โปง และโทง การทำประมงในบ่อเลี้ยงสัตว์น้ำ หรือการทำการประมงเพื่อประโยชน์ทางวิชาการ หรือรวบรวมลูกสัตว์น้ำ หรือสัตว์น้ำวัยอ่อน เพื่อวัตถุประสงค์ในการเพาะเลี้ยง ซึ่งต้องได้รับหนังสืออนุญาตจากอธิบดีกรมประมงให้อนุญาตเท่านั้น

“เป็นกติกาทั่วโลกก็ว่าในการดูแลอนุรักษ์ทรัพยากรทางทะเล ช่วงฤดูดังกล่าวเป็นช่วงฤดูการวางไข่ของปลาและสัตว์ทะเลทั้งหลาย ประการที่สองก็คือ ในช่วงนั้นเป็นช่วงที่มีมรสุม คลื่นลมแรง ถ้าเราปล่อยให้มีการท่องเที่ยวมีการดำน้ำดูปะการังก็ดี หรือว่าจะไปทำกิจกรรมอื่นๆ ลงเล่นน้ำ คลื่นลมแรงมันก็จะทำให้เกิดอันตรายได้ เพราะฉะนั้นเป็นการหยุดให้ทะเลพักหายใจ หยุดให้ทรัพยากรทางธรรมชาติได้ฟื้นฟูขึ้นมา และเราก็มีการท่องเที่ยวอย่างอื่น” นายศิริพัฒ กล่าว

นายศิริพัฒ กล่าวอีกว่า จังหวัดตรังไม่ใช่มีเฉพาะทะเล เรายังมี น้ำตก ป่าเขา ทุ่งนา และยังมีการท่องเที่ยวในระดับชุมชนอีก การท่องเที่ยวในระดับชุมชนซึ่งตรังมีมานานแล้ว เข้มแข็งมานานแล้ว อาทิเช่น บ่อหินฟาร์มสเตย์ อ.สิเกา ถ้ำเลเขากอบ อ.ห้วยยอด ที่ อ.ปะเหลียน ยังมีน้ำตกสายรุ้ง น้ำตกกะช่อง ที่ อ.นาโยง อย่างนี้เป็นต้น การท่องเที่ยวของตรังมีได้ไม่สิ้นสุด มีได้ตลอดปีและตลอดไป ต้องหารายได้ทางอื่น อาจจะไม่ได้ลงเรือทะเล แต่อาจจะไปได้แถวชายฝั่ง ทำได้ก็ต้องทำ คือการที่จะยกเว้นหรือการขอผ่อนผัน ต้องเหลียวหน้าแลหลังเพื่อนเขาด้วย เดี๋ยวเขาจะมองว่าจังหวัดเรานักธุรกิจไม่พร้อมที่จะรับความเป็นสากล เนื่องจากเห็นหลักเหตุผลไม่ได้ทำขึ้นมาเพื่อที่จะขัดขวางความเจริญเติบโตของธุรกิจ แต่เป็นด้วยความห่วงใยทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ห่วงใยชีวิตของนักท่องเที่ยว ห่วงใยทรัพย์สินของนักธุรกิจ