ภาพ : AFP

ทันทีที่เรื่องของ มร.คิม จิน–ซุง พนักงานขายไอที ของบริษัทแห่งหนึ่งในกรุงโซล เมืองหลวงแดนกิมจิใต้ รู้ไปถึงระดับหัวหน้าในออฟฟิศ ต่างแสดงความรู้สึกออกมา ทั้งช็อก-ไม่อยากจะเชื่อ-ไม่พอใจอย่างแรง แม้แต่เพื่อนๆ ก็ออกอาการไม่แตกต่างสักเท่าไหร่

“พวกเขาถามผมไม่รู้ตั้งกี่ร้อยครั้งว่า แน่ใจแล้วเหรอ? ตัดสินใจดีแล้วเหรอ? ล้อเล่นหรือเปล่า?” เพราะการยื่นใบสมัครของ มร.คิม ระบุถึงความต้องการใช้สิทธิ์ยื่นใบลาเพื่อไปทำหน้าที่เลี้ยงดูบุตร (paternity leave ซึ่งตามกฎหมายคุ้มครองแรงงานประเทศนี้ให้สิทธิ์สูงสุดเป็นเวลา 1 ปี) ยอมทิ้งงานที่ทำมาตลอดระยะเวลา 15 ปีไปเลี้ยงลูกสาวคนโตวัย 5 ขวบ กับลูกชายวัย 3 ขวบ

เรื่องของเรื่องคือประเทศกำลังประสบปัญหาการคลอดบุตรต่ำเตี้ยเรี่ยดิน เพราะผู้หญิงไม่อยากอยู่บ้านเป็นฝ่ายแบกรับหน้าที่ที่ไม่เต็มใจแบบสมัยก่อน แล้วเมื่อ 3 ปีที่ผ่านมา ตัวเลขการคลอดบุตรเฉลี่ย 1.19 คน/ผู้หญิง ซึ่งน้อยสุดในบรรดา 34 ประเทศสมาชิกองค์กรความร่วมมือและพัฒนาทางเศรษฐกิจ (OECD) และยังต่ำกว่าค่าเฉลี่ยที่ตั้งไว้ 1.67 คน

มร.คิม ก็เลยเหมือนผู้ชายสมัยใหม่หลายต่อหลายคนในยุคนี้ที่เป็นฝ่ายอยู่บ้านเลี้ยงลูกแทนภรรยา กลายเป็นเทรนด์ปรับทัศนคติที่คาดไม่ถึงกับสังคมชายเป็นใหญ่ ซึ่งมองว่าการเลี้ยงลูกเล็กๆ เป็นความรับผิดชอบของคนเป็นแม่เต็มๆ

แล้วยิ่งทางรัฐบาลประกาศส่งเสริมหนุนนำให้ผู้ชายแห่สมัครลาเลี้ยงลูกกันให้เยอะๆ โดยทุ่มงบประมาณหลายพันล้านเหรียญ เช่นเงินช่วยเหลือแบ่งเบาภาระครอบครัว เพราะออฟฟิศไม่จ่ายเงินเดือนให้อยู่แล้ว มร.คิม ก็เลยจะได้รับจากภาครัฐ เทียบเท่า 40% ของเงินเดือนประจำ หรือราว 1 ล้านวอน (ราวๆ 3 หมื่นบาทนิดๆ)

มีค่าตอบแทนมาล่ออย่างนี้ หนุ่มเกาหลีเลยทยอยลางาน โดยผลสำรวจเมื่อไม่กี่วันมานี้พบว่า เกือบ 80% ขันอาสาเป็นพ่อบ้าน แต่ก็มีครึ่งนึงที่ยังตงิดๆ สะกิดใจเสี่ยงที่จะถูก “เลย์ออฟ” หรือลดตำแหน่งตอนที่กลับไปทำงานปกติ

มร.ลี ดง–ฮุน ผู้จัดการบริษัท ฮุนได เดเวลอปเม้นต์ ก็เป็นพนักงานคนแรกของบริษัท ในรอบ 40 ปี ซึ่งผู้ใหญ่ลีบอกว่า “เวลาที่หมดไปกับการเลี้ยงลูกนั้นมีค่ากว่าเงินเดือนที่ได้รับไม่รู้กี่เท่า ยิ่งตอนที่ลูกเริ่มหัดพูดใหม่ๆ แล้วพูดคำว่า “อา-ปา (พ่อ)” ได้ก่อนคำว่า “ออม-มา (แม่)”…ชื่นใจจนยากเกินบรรยายจริงๆนะคุณ.

ฤทัยรัช จันทร์เพ็ญ