ประเทศไทย 1 ใน 10 ประเทศสมาชิก ประชาคมอาเซียน ร่วมตั้งเป้าหวังเป็นตลาดเดี่ยวรายใหญ่เป็นอันดับ 3 ของโลก ด้วยจำนวนผู้บริโภครวมกันแล้ว 633 ล้านคน และมีเศรษฐกิจเคลื่อนไหวที่ยิ่งใหญ่สุดเป็นอันดับ 7 ของโลก จนคาดว่าอาจเขยิบขึ้นไปเป็นอันดับ 5 ในอีก 2 ปีข้างหน้าหากไม่มีอะไรสะดุด

หลายๆบริษัทที่ประกอบธุรกิจน้อยใหญ่ในภูมิภาคนี้กำลังอัดฉีดเงินทุนเพิ่มเพื่อสนองความต้องการคนในท้องถิ่น และจากการร่างแผนที่อาเซียนใหม่+การสำรวจ 171 บริษัทก็พบว่ามี 3 เหตุผลหลักที่แต่ละแห่งกำลังเลือก ตัดสินใจผลิตสินค้าป้อนอาเซียน ได้แก่

1.ตอบสนองความต้องการคนท้องถิ่นให้มากขึ้น 2.คิดหาวิธีแซงหน้าคู่แข่งท้องถิ่นให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น และ 3.ลดต้นทุนการขนส่งด้วยการเข้าไปใกล้ตลาด

ทั้งหมดทั้งมวลนี้ก็ทำให้เห็นอย่างชัดเจนแล้วว่า เป้าหมายหลักก็คือขายสินค้าในอาเซียน!!!

ตลาดค้าปลีกออนไลน์ด้วยระบบ อี-คอมเมิร์ซในอาเซียนพบใน 6 ประเทศ ได้แก่ มาเลเซีย อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ เวียดนามและไทย คิดเป็นมูลค่า 7,100 ล้านเหรียญสหรัฐฯ แล้วกลุ่มประเทศเหล่านี้ก็มีประชากรที่เล่นอินเตอร์เน็ต 158 ล้านคน หรือเทียบเท่าเพียง 29% จากจำนวนประชากรทั้งหมด

ตลอดระยะเวลา 4 ปีที่ผ่านมา การค้า ปลีกออนไลน์ในอาเซียนเติบโตขึ้นปีละราว 15% และคาดว่าในอนาคตจะไต่ขึ้นไปเป็น 25% จากแรงขับของพลังแห่งการช็อปปิ้ง อินเตอร์เน็ต และการนำเสนอสินค้าที่เป็นความต้องการมากขึ้นๆ ตามสภาวะการเติบโตของตลาดออนไลน์ในอาเซียน

แล้วยิ่งมีการส่งเสริมทั้งภาครัฐและเอกชน ก็ยิ่งดึงสินค้าท้องถิ่นไม่ให้จมอยู่แต่ภายในบ้าน ผลักดันการพัฒนาศักยภาพฝีมือแรงงาน เปิดประตูให้สินค้าบางชนิดที่มีฐานลูกค้าเฉพาะกลุ่ม (niche market) ออกไปสู่ประเทศเพื่อนบ้าน

ไม่เพียงเท่านั้น หากสินค้ามีความหลาก– หลายในตลาดออนไลน์มากเท่าไหร่ ผลประ– โยชน์ก็ตกเป็นของลูกค้าที่มีโอกาสเลือกใช้บริการ งัดกลยุทธ์จนสินค้าในตลาดมีคุณภาพขึ้น แต่ราคาถูกลง ที่สำคัญอีกประการหนึ่ง ธุรกิจโลจิสติกส์ก็ได้รับอานิสงส์เบ่งบานไปด้วย.

ฤทัยรัช จันทร์เพ็ญ