ประเด็นต่างๆที่คณะกรรมการร่างรัฐธรรมนูญกำลังพิจารณาทบทวนอยู่นั้น สังคมส่วนใหญ่พุ่งเป้าความสนใจไปที่เรื่องราวทางการเมืองเป็นหลัก

ไม่ว่าจะเป็นที่มาของบรรดา ส.ส. ส.ว.ไปจนถึงคณะรัฐมนตรีและอำนาจขององค์กรอิสระทั้งหลาย

ขณะเดียวกันในแวดวงวิชาการมีผู้เจาะจงติดตามในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับสิทธิพื้นฐานต่างๆและนำมาตีแผ่ถึงความเป็นไปได้ในการผลักดันความถูกต้องรองรับในรัฐธรรมนูญใหม่นี้

ดร.นคร เสรีรักษ์ แห่งวิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น ซึ่งมีความรู้ความเชี่ยวชาญเกี่ยวกับ สิทธิรับรู้ข้อมูลของรัฐได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้เพื่อการรับรู้ทั่วกันว่า

กำลังเป็นที่ถกเถียงกันอย่างกว้างขวางสำหรับรัฐธรรมนูญที่กำลังจะออกมาโดยในประเด็นอื่นๆมีคนพูดถึงกันมากแล้ว ทั้งฝ่ายคัดค้านและฝ่ายสนับสนุน แต่ประเด็น สิทธิรับรู้ข้อมูลของรัฐ ยังไม่มีใครกล่าวถึง

สิทธิที่จะรู้ หรือ สิทธิรับรู้ข้อมูลราชการ ได้รับการรับรองโดยรัฐธรรมนูญ 2540 ซึ่งมาตรา 58 ระบุว่า บุคคลย่อมมีสิทธิได้รับทราบข้อมูล หรือข่าวสารสาธารณะในครอบครองของหน่วยราชการ หน่วยงานของรัฐ รัฐวิสาหกิจ หรือราชการส่วนท้องถิ่น เว้นแต่การเปิดเผยข้อมูลนั้นจะกระทบต่อความมั่นคงของรัฐ ความปลอดภัยของประชาชน หรือส่วนได้เสียอันพึงได้รับความคุ้มครองของบุคคลอื่น ทั้งนี้ ตามที่กฎหมายบัญญัติ

ในรัฐธรรมนูญ 2550 สิทธิรับรู้ข้อมูลข่าวสารปรากฏอยู่ในมาตรา 56 ซึ่งระบุว่า บุคคลย่อมมีสิทธิได้รับทราบเข้าถึงข้อมูล หรือข่าวสารสาธารณะในครอบครองของหน่วยราชการ หน่วยงานของรัฐ รัฐวิสาหกิจ หรือราชการส่วนท้องถิ่น เว้นแต่การเปิดเผยข้อมูลหรือข่าวสารนั้นจะกระทบต่อความมั่นคงของรัฐ ความปลอดภัยของประชาชน หรือส่วนได้เสียอันพึงได้รับความคุ้มครองของบุคคลอื่น หรือเป็นข้อมูลส่วนบุคคล ทั้งนี้ ตามที่กฎหมายบัญญัติ

สำหรับในร่างรัฐธรรมนูญฉบับร่างเบื้องต้นซึ่งกำลังอยู่ในกระแสความสนใจของสังคมอยู่ในขณะนี้นั้น สิทธิรับรู้ข้อมูลข่าวสารปรากฏอยู่ในมาตราที่ 55 ซึ่งเขียนไว้ว่า รัฐต้องเปิดเผยข้อมูลข่าวสารของราชการที่มิใช่ข้อมูลเกี่ยวกับความมั่นคงของรัฐ หรือเป็นความลับของทางราชการ และต้องจัดให้ประชาชนเข้าถึงข้อมูลดังกล่าวโดยสะดวก ทั้งนี้ ตามที่กฎหมายบัญญัติ

โดยเนื้อหาสาระกล่าวได้ว่าไม่แตกต่างไปจากรัฐธรรมนูญที่ผ่านมามากนัก หลักการรับรองสิทธิพลเมืองในการรับรู้เข้าถึงข้อมูลราชการยังคงอยู่

แต่มีการเปลี่ยนแปลงในเรื่องของวิธีการเขียน เพราะในรัฐธรรมนูญฉบับก่อนเคยระบุว่าสิทธิรับรู้ข้อมูลเป็น สิทธิของพลเมือง โดยเขียนว่า บุคคลย่อมมีสิทธิได้รับทราบและเข้าถึงข้อมูล แต่ในฉบับร่างใหม่นี้เปลี่ยนมาเขียนให้เป็น หน้าที่ของรัฐ ที่จะต้องเปิดเผยและต้องจัดให้ประชาชนเข้าถึงข้อมูล

ตรงนี้ดูเผินๆแล้วไม่น่าจะมีอะไร แต่ถ้าคิดกันลึกๆแล้วก็น่าห่วงตรงการใช้ถ้อยคำนี่แหละ

การที่ไม่รับรองสิทธิของประชาชนหรือบุคคลเอาไว้ในรัฐธรรมนูญอย่างแต่ก่อนทำให้รัฐมีโอกาสที่จะบิดพลิ้วไปได้หลายสถานโดยกำหนดไว้ในกฎหมายลูกหรือไม่เป็นเรื่องที่ต้องติดตามจับตาดูต่อไป.

“ซี.12”