เมื่อวานว่ากันถึงเกษตรอินทรีย์ ห่วงใยประเด็นธาตุอาหารหรือปุ๋ยที่จะนำมาเลี้ยงบำรุงต้นพืชให้เจริญเติบโตในระยะยาว การไม่พึ่งพาปุ๋ยเคมีเป็นเรื่องยากที่เกษตรกรจะได้ผลผลิตที่งดงามตลาดต้องการ

ไม่เพียงจะต้องใช้ต้นทุนค่าปุ๋ยสูงกว่าใช้ปุ๋ยเคมี การหาวัตถุดิบอินทรียวัตถุมาทำเป็นปุ๋ยหมัก ปุ๋ยอินทรีย์ อาจมีไม่เพียงพอ เพราะต้องใช้ในปริมาณมากกว่าปุ๋ยเคมีหลายเท่าตัว

หลายคนอาจจะมองว่านี่ไม่ใช่ปัญหา พืชผักไม่งดงามนั่นแหละดี ตรงตามเจตนารมณ์ของเกษตรอินทรีย์ ไม่สนเรื่องความสวยงามอวบอั๋นเต่งตึง เน้นแต่เรื่องปลอดภัยเป็นหลัก…ปุ๋ยธาตุอาหารไม่จำเป็นต้องใส่มาก ใส่เท่าที่มี เท่าที่หาได้ พืชผักก็งอกให้เก็บขายได้อยู่แล้ว

เลยเกิดคำถาม…คนเราควักซื้อพืชผักมากินเป็นอาหารเพื่อต้องการแค่ความอิ่ม หรือต้องการวิตามิน แร่ธาตุจากพืชผักมาเลี้ยงบำรุงร่างกาย

ทุกคนรู้กันดี ร่างกายเราจะสมบูรณ์แข็งแรง จะต้องได้รับประทานอาหารครบถ้วน 5 หมู่ สมองถึงจะมีความปราดเปรื่อง ทำงานได้ขยันขันแข็ง ไม่เจ็บป่วยง่าย มีภูมิคุ้มกันต้านทานโรค…พืชผักก็ไม่ต่างกัน ต้องได้ธาตุอาหารมาบำรุงเลี้ยงลำต้นให้สมบูรณ์ ถึงจะผลิตสารอาหาร วิตามิน เกลือแร่ มาให้คนได้บริโภคอย่างครบถ้วน

แต่ถ้าได้ปุ๋ย ได้ธาตุอาหารไม่พอเพียง…คุณค่าโภชนาการของพืชผักย่อมลดน้อยลงไป

ถ้าคิดทำเกษตรผลิตพืชผักให้มีความปลอดภัยอย่างเดียว คุณค่าทางโภชนาการไม่แคร์…อนาคตจะเกิดอะไรขึ้นตามมา ใครจะซื้อแต่สินค้าปลอดภัยแต่ไร้คุณค่าทางอาหาร

อย่าลืมว่าโลกแห่งการค้าขายสินค้าเกษตรทุกวันนี้มีการนำเรื่องมาตรฐานความปลอดภัย สารพิษตกค้างมาเป็นข้ออ้างกีดกัน…ต่อไปต่างชาติจะเอาเรื่องมาตรฐานทางโภชนาการมากีดกันไหม

วันนี้ประเทศไทยมีการศึกษาเรื่องทำนองนี้หรือยัง…ปลูกพืชผักต้องให้ปุ๋ย ให้ธาตุอาหารขนาดไหน ถึงจะได้สินค้าปลอดภัยและอุดมไปด้วยคุณค่าทางโภชนาการ

อย่ามัวแต่นั่งรอทำตามก้นฝรั่ง…หัดคิดทำเอง ทำได้ก่อนเขา แล้วเอามาสร้างมาตรฐานใหม่ กำหนดตลาดโลกจะดีกว่าไหม.

สะ–เล–เต