#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/entertain/510272

‘เจี๊ยบ วรรธนา’ ประกาศวางไมค์มุ่งหน้าเป็นนักเขียนบทมือทอง

วันศุกร์ ที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2563, 15.36 น.

ย้อนไปสัก 25 ปีก่อน หลายคนจดจำ เจี๊ยบ-วรรธนา วีรยวรรธน ได้จากเพลง เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม ทั้งเวอร์ชั่นของวงที-โบนและเวอร์ชั่นที่เธอขับร้องเอง ตามมาด้วยอีกหลายบทเพลงที่แต่งให้อีกหลายศิลปิน  รายการ ต้มยำอมรินทร์ ผลิตโดย CHANGE2561 จึงได้เชิญสาวแกร่งและเก่งคนนี้ มานั่งพูดคุยในรายการท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงของชีวิตและวันเวลาที่ทำหน้าที่อย่างไม่เคยเกรงใจใคร มาถึงวันนี้ คนในแวดวงบันเทิงรู้กันว่า เจี๊ยบ วรรธนา กลายเป็นคนเขียนบทละครฝีมือดีที่มีผลงานละครโทรทัศน์อย่างใบไม้ที่ปลิดปลิว ของ เช้นจ์2561 ที่โด่งดังข้ามไปหลายๆประเทศ ยืนหนึ่งเรื่องเขียนบทไปแล้วแบบนี้งานทางด้านดนตรียังจะมีหรือเปล่า เจ้าตัว ก็ประกาศชัดเจนเลยว่า

เพลงจะเลิกไปเลยเหรอ?

เจี๊ยบ : เลิกไปเถอะ ปล่อยเด็กๆเขา เดี๋ยวนี้เด็กรุ่นใหม่เก่งมากเนอะ แต่งเพลงทำเพลง

ทำอีท่าไหน ถึงได้มาสู่การเป็นนักเขียนบทละคร?

เจี๊ยบ :  จำสมัยแกรมมี่มีค่ายเล็กๆๆๆได้ไหม? มีบาแรมยูอยู่ในนั้น 1 ในนั้นมีผู้บริหารบาแรมยูคือ พี่ปรัชญา ปิ่นแก้ว ซึ่งแกต้องมาทำค่ายเพลงไปก่อนช่วงนั้นเพื่อที่จะรอทำหนัง แกบอกว่าเราเป็นคนเล่าเรื่องสนุก แกบอกว่าเรื่องไม่เป็น เรื่องก็เล่าสนุก เหมือนแบบว่าเวลาเราเล่าอะไร โอ้โห เมื่อเช้าแค่รถติด เจอผีเจออะไร ฉันจะเป็นคนเล่าสนุก แกก็บอกว่า เนี่ยมันเป็นคุณสมบัติหนึ่งของคนเขียนบท แล้วพี่ปรัชบอกว่าลองไปฝึกเขียนบทดู ซึ่งตอนนั้นมันคือแชชั่นอย่างรุนแรงเลย เพราะว่าจริงๆแล้วอยากทำ อยากเป็นนักเขียน อยากเป็นคนเขียนบทภาพยนตร์ จริงๆแล้วเริ่มจากการเขียนบทภาพยนตร์สายแอ๊คชั่นด้วยนะ อย่าง ช็อคโกแลตเรื่องที่จีจ้าเล่น ก็จะเป็นเจี๊ยบแต่ว่าเขียนรวมกันหลายๆคนต้มยำกุ้งเราก็เขียน เราเป็นหนึ่งในทีมของต้มยำกุ้ง

 เขียนละครดังๆเยอะมาก แล้วจะได้ยินว่า อยากให้เขียนแต่ไม่รับเขียน ไม่ว่าง เล่นตัว?

เจี๊ยบ :  ไม่ได้เล่น ละครเรื่องหนึ่งมันใช้เวลา 6-8 เดือน(ในการเขียนบท) มันคือการมโนทุกสิ่งอย่าง มันเอาจากอากาศ ขึ้นมาเป็น(เรื่อง) แล้วมันต้องโฮลท์ไว้ 24 ชั่วโมง สมมุติละคร 24 ตอนคือ 24 ชั่วโมงเราต้องคิดเป็นทุกคนเลย โปรดิวเซอร์พูดอะไร ตากล้องทำแอ็คติ้งยังไง ไฟมาจากไหน คือ รับๆๆๆหมด

 เวลาที่เราเขียน จินตนาการเป็นภาพหมดเลยรึเปล่า?

เจี๊ยบ :  ใช่ สตูดิโอแบบนี้ เด็กเข้ามาตรงนี้ มองมาทางขวาเห็นฝ้ายนั่งกำลังเครียดอยู่ แล้วฝ้ายดูหิวข้าวมากเพราะวันนี้ถ่ายจนไม่มีเวลากินข้าว

คือทั้งหมดนี้เราต้องเขียนอยู่ในบทเหรอ?

เจี๊ยบ :  ใช่ ซึ่ง6-8เดือนนั้นเราต้องจมอยู่กับเรื่องๆนึง ซึ่งทีนี้คนเขียนบทหลายคนอาจจะเก่ง อาจจะเขียนทีนึงได้หลายเรื่องเพราะเขาอาจจะประสบการณ์เยอะถูกไหม? ของเราเพิ่งเริ่มจริงๆ ทีนี้มันเหมือนจำเป็นต้องมีสมาธิมากๆ

 เคยเขียนบทหนักมาจนเหมือนคนกลายเป็นคนไม่อยากยุ่งกับใคร โทรไปไม่รับ ใครช่วงไปไหนไม่ไป?

เจี๊ยบ : ตกสังคม มันเหนื่อยอารมณ์นะ ไอ้เรื่องโทรไปไม่รับเนี่ยเป็นเรื่องปกติ รายการน่าจะรู้ดี คือพอเขียนบทอยู่มีโทรศัพท์เข้ามา พอคุยปุ๊บมันจะกระเจิงไงคะ ถ้าเป็นชื่อเพื่อนเนี่ยรู้แล้วนี่เมาท์แน่นอน เดี๋ยวแป๊บนึงขอได้ 7-8 หน้าก่อนเดี๋ยวค่อยโทรกลับ คือการที่วรรธนาไม่รับโทรศัพท์เนี่ยเป็นเรื่องปกติจริงของตัวเอง กว่าเราจะเข้าไปในแกนแล้ว เรากำลังเขียนแบบไหลลื่นแล้ว เพราฉะนั้นไลน์เนี่ยจะปิดเลยไม่ได้ตั้งแบบอ่านไลน์ได้ ขึ้นตึ๊งๆๆอยู่ตลอดเวลาไม่ใช่

ถ้าบอกว่าการเขียนบทสำหรับพี่เจี๊ยบ 6-8เดือน แปลว่าปีนึงรับได้ 2 เรื่องเหรอ แล้วพอเหรอ?

เจี๊ยบ : ก็ถูกไง ก็ไม่พอหรอก แต่ก็ไม่ได้มี 2 หัว 4 มือ อยากมีจะตาย อยากรับทุกเรื่อง อยากทำทุกอย่างเราบอกว่าเราทำทุกงานเราก็ตั้งใจ แต่เป็นเพราะว่าประสบการณ์ด้วยค่ะ ก็พยายามอธิบายว่าเพราะรับงานมาแล้ว เราต้องมีความรับผิดชอบมากเลย เพราะมันไม่ใช่แค่นักแสดง คิวนักแสดงว่ายาก ทีมงานอีกที่เขาต้องรองานจากเรา ถ้าเราช้าทีมงานจะเป็นส่วนแรกที่เดือนร้อน เพราะเขาเป็นลูกจ้างรายวัน

ก็เลยเป็นเหตุหนึ่งหรือเปล่าที่หันไปพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์คือ มูเตลู ให้ช่วยเขียนบทได้เขียนบทดี ดูฤกษ์ ดูวัน ดูสี เสื้อจะใส่สีอะไร? สร้อยหินนำโชค

เจี๊ยบ : บางทีมันท้อแท้ มันนึกไม่ออก มันต้องพึ่งอะไร ต้องพึ่งสิ่งที่มองไม่เห็นอะไรงี้ แต่ว่าสิ่งที่ต้องพึ่งความมูเต ว่าเสื้อต้องสีนี้เนี่ย คือวันส่งงาน สมมุติว่าส่งงาน พี่ฉอด ฉันดูฤกษ์นะ ฉันดูยามอุบากองนะ อุบากองเนี่ยเขาเป็นชาวพม่าที่เขาติดคุก ตำนานคือเขาแหกคุกเก่ง เขาก็เลยมีตำราของเวลา ลองไปเสิร์ชดูค่ะคำว่ายามอุบากกอง ยามอุบากองมันจะเหมือนยามที่ใช้รบด้วย

พี่ฉอดรู้ไหมว่าพี่ฉอดโดนของ?

เจี๊ยบ : ไม่อั๋น พี่ใช้ทุกศาสตร์แล้วไม่ผ่าน ไม่จะแก้จะ จะกดส่งก็ต้องแบบ 10โมง 49 ฉันต้องรอ แล้วกดปึ๊งงี้ จะนัดส่งงานจะต้องดูก่อนว่าเดือนนี้วันไหนวันดีจ๊ะอะไรงี้ คืองานฉันจะเสร็จในวันดีเท่านั้น เอาฤกษ์เอาชนะ ก็สบายใจนะ สมมุติว่ากดส่งในวันที่เป็นวันมงคลอย่างงี้ละครก็จะดัง คือคิดเข้าข้างตัวเอง

แต่ก็ดังจริงนะ นี่หลากหลายบทบาทแล้วนะ แต่อีกบทบาทนึงคือการเป็นคุณแม่ลูก 2 แล้วเวลาเข้าถ้ำ แบบนลูกรู้ไหมว่าแม่เข้าถ้ำอยู่ อย่าเพิ่งมาลากแม่ออกจากถ้ำนะลูก

เจี๊ยบ :  เธอรู้ไหมว่าฉันเข้าถ้ำ?(ถามลูกสาว)

เนปาล : รู้เราคอยอยู่ปากถ้ำเอา ส่งเสบียงเข้าไปข้างใน

นี่คือลูกคนโต ที่บอกว่าเป็นลูกไม้หล่นใต้ต้นเลย?

เจี๊ยบ :  จริงเขามีของ เขาก็แต่งเพลงนะ เพลงเขาก็ดีด้วยแต่เขาก็ไม่ยอมทำให้เสร็จ คือเขาเป็นพวกต้องรอทุกอย่างให้มันคอมพลีท บทก็เริ่มเขียน เริ่มฝึกงาน เริ่มรู้จากแบบงานMVของจินนี่อะไรแบบนี้ค่ะ ก็เริ่มช่วยงานMVของจินนี่ไปได้บ้างตัวนึงของกะลา

พี่เจี๊ยบยังมองเรื่องความรักในชีวิตของเรายังไงบ้าง?

เจี๊ยบ :  ถ้าเป็นส่วนตัว หมายความว่าถ้าเป็นความรักของตัวเองอย่างนี้ ในทางชู้สาวเนี่ยไม่มีแล้ว มันอย่างนี้ พอยิ่งแก่จะยิ่งยาก ยิ่งแก่มันจะยิ่งถูกใจคนยาก ยิ่งคลิ๊กยาก แล้วทีนี่เราไม่ได้รู้สึกเหงาเลยแม้กระทั่งวันเดียว ตั้งแต่สามีไม่อยู่จนกระทั่งวันนี้ รอบตัวเราก็มีลูก มีเพื่อน มีงานมีความสุขกับการทำงานมาก ตื่นมาได้ทำงานที่ตัวเองรักแล้วก็เพื่อนรอบตัวทุกคนเป็นคนน่ารักค่ะ คุณพ่อคุณแม่ก็ยังอยู่ มันเหมือนเป็นความอบอุ่นที่มันคอมพลีส แล้วเรารู้สึกว่าเราไม่ได้ต้องการ เราไม่ได้โหยหา ไม่ได้เหงา ไม่ได้อะไรเลย แต่คิดเอานะว่ามันไม่น่ามีคนที่ทำให้หัวใจทำงานในเชิงนั้น

ติดตามชมรายการ ต้มยำอมรินทร์ ย้อนหลังได้ทาง ยูทูป : https://youtu.be/UsdGqO1DZGk