หลังรอกันมานานแสนนาน ประวัติศาสตร์หน้าใหม่ “เมียนมา” ก็เริ่มนับหนึ่งอย่างเป็นทางการแล้ว เมื่อปลายสัปดาห์ที่ผ่านมา

แน่นอนว่าด้วยความที่อยู่ใต้ร่มเงาท็อปบูตมานานกว่า 50 ปี ย่อมมีเสียงแซ่ซ้องตามมา ว่านี่คือชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่ของประชาชน และ “ประชาธิปไตย” ในเมียนมากำลังได้รับโอกาสเบ่งบานครั้งสำคัญ

แต่ในขณะเดียวกัน ความคาดหวังที่ตามมาก็ใหญ่ยิ่งด้วยเช่นกัน โดยเฉพาะต่อผลงานของรัฐบาลเอ็นแอลดีชุดนี้ ไล่ตั้งแต่ปัญหาปากท้อง การศึกษา ค่าครองชีพ ไปจนถึงเศรษฐกิจและการลงทุน

เช่นเดียวกับนางอองซาน ซูจี ที่จะถูกสะกดรอยตามทุกฝีก้าว ในฐานะ “ผู้นำเงา” ของรัฐบาล ประกอบกับภาระอันหนักอึ้ง จากการนั่งถ่างขา ควบมันทีเดียวถึง 4 กระทรวง

เป็นทั้งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศ รัฐมนตรีกระทรวงไฟฟ้าและพลังงาน รัฐมนตรีสำนักประธานาธิบดี และรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการ

ฟังแล้วรู้สึกพิลึกชอบกล เกิดมาไม่เคยเห็นใครเก่งขนาดนี้ น่าจะเรียกว่าเทพแห่ง มัลติ-แทสกิ้ง (Multi-tasking) ทำอะไรหลายๆอย่างในเวลาพร้อมๆกัน

หรือนี่คือสัญญาณที่บ่งชี้ว่า พรรคเอ็นแอลดีมีปัญหาเรื่องขาดบุคลากรที่มีความสามารถ ไร้คนรุ่นใหม่ไฟแรงหรือไม่ เห็นได้จากคณะรัฐมนตรีชุดนี้ก็อายุเกิน 60 ปีกันทั้งนั้น?

ยังไม่รวมถึงบรรดา “ข้าราชการ” เขี้ยวลากดิน เคยชินกับระบบเก่าผลประโยชน์ใต้โต๊ะ ที่พร้อมจะรอต้อนรับบรรดารัฐมนตรีหน้าใหม่ไร้ประสบการณ์ หลายคนไม่เคยทำงานในตำแหน่ง ส่วนอีกหลายคนก็เพิ่งได้รับแจ้งล่วงหน้าเพียงไม่กี่วันว่าจะได้เป็นรัฐมนตรี

อย่างไรก็ตาม ปัญหาที่ดูยาวเป็นหางว่าวนี้ ก็เป็นเพียงแค่ความกังวลเบื้องต้นในสิ่งที่อาจเกิดขึ้น รัฐบาลเอ็นแอลดียังมีเวลา “พิสูจน์” อีกเหลือเฟือครับ ว่าจะทำผลงานไปได้ไกลมากน้อยแค่ไหน.

ตุ๊ ปากเกร็ด