ญี่ปุ่น น่าจะเป็นประเทศเดียวในโลก ที่มีธุรกิจหลายอย่างชวนให้รู้สึก “ทึ่ง” & “อึ้ง” แต่ก็สะท้อนถึงสังคม หลายคนต้องประสบปัญหากับภาวะอึดอัด พูดไม่ออก บอกไม่ได้ หลายคนพยายามคิดหาทางแก้ ถ้าไม่เจอ หรือยอมแพ้ตั้งแต่เริ่มต้นกับการใช้ชีวิตจริง ก็อาจเลือกวิธีตัดขาดโลกภายนอก หรือที่เรียกว่าโรคทิ้งสังคม “ฮิคิโคโมริ” จมอยู่แต่ในห้อง เอาตัวเองกลืนไปกับโลก “เสมือน” ไปจนถึง…ฆ่าตัวตาย

ใครหัวใสมองความมืดหม่นพลิกให้เกิดความสดใส ก็เลยเกิด “เมด คาเฟ่” รับจ้างนอนข้างกัน หรือช่วยนวด-กอด-หนุนตัก ให้ลูกค้ารู้สึกผ่อนคลาย, “คาเฟ่สาว (เทียม)” ชายแท้แต่งเป็นหญิงเมดให้ลูกค้าทั้งหญิง-ชาย เข้ามานั่งพูดคุยหัวข้อที่ตัวเองสนใจ, “ฮาเร็มของสาวๆ” ซึ่งทำงานกลางคืนจนเหนื่อยล้า แล้วต้องการเป็นฝ่ายปลดปล่อยบ้าง แม้แต่ “บริการสาวเพี้ยน” ซึ่งดูรวมๆแล้ว…ไม่มีเสน่ห์ให้กับลูกค้า (นิสัยเพี้ยนจัดๆ)

และธุรกิจ “เช่าผู้ชาย” ของ มร.ทากาโนบุ นิชิโมโต กับเพื่อนร่วมงานรุ่นลุง อายุ 45-55 ปี หรือที่ญี่ปุ่นเรียกลุงว่า “โอจิซัง” ซึ่งไม่ต้องทำอะไรมาก

แค่นั่งฟังลูกค้านั่งบ่นๆๆๆๆๆ ซึ่งคิดค่าบริการ ชม.ละ 1,000 เยน

“ผมเกิดไอเดียนี้เมื่อ 4 ปีก่อน แล้วตอนนี้ก็มีคนมาร่วมงานในเครือราว 60 คน ทั่วประเทศ แรกเริ่มเลยคือ ผมต้องการปรับเปลี่ยนภาพลักษณ์ของผู้ชายวัยอย่างผมเนี่ย (48 ปี) ที่อาจไม่คิดซีเรียสกับเรื่องอะไรแล้ว”

ซึ่งตัวอาจารย์ฝ่ายประสานงานด้านแฟชั่นคนนี้ย้ำเลยว่า เดือนๆนึงรับนั่งฟังลูกค้า 30-40 ราย ส่วนใหญ่ร้อยละ 70 เป็นผู้หญิง ขอเช่าเวลาให้อยู่เป็นเพื่อนราว 1-2 ชม. เช่น รายหนึ่งอายุราว 80 ปี จะจองตัวเขาทุกอาทิตย์ให้ไปเดินเล่นเป็นเพื่อนรอบๆสวนสาธารณะ

ยังมีชาวประมงที่เบื่อกับการนั่งรอปลาติดเหยื่อท่ามกลางความเงียบ–นักศึกษาที่ฝันอยากทำธุรกิจการแสดงโชว์แต่ที่บ้านไม่สนับสนุน–พนักงานบริษัทที่ไม่รู้จะทำตัวยังไงกับซุปเปอร์ไวเซอร์ที่อยู่รอบตัวเขา กรณี โนโดกะ เฮียวโดะ อายุ 24 ปี บอกว่า มันสร้างความต่างของตัว “ฉัน” ที่อยู่กับเพื่อน กับครอบครัว หรือกับแฟน…ฉันต้องสร้างตัว “ฉัน” เพื่อสัมพันธ์กับพวกเขา แต่กับที่นี่…ไม่มี เพราะฉันกำลังพูดกับคนที่ไม่รู้จัก ทำให้ฉันเข้าใจตัว “ฉัน” เองดีขึ้น

“ความเครียดที่รอการระบาย” ได้ผลแน่ แค่อยู่ที่กับใคร, ที่ไหน และอย่างไร.

“กิรณา อินทร์ชญาณ์”