แม้ว่าซีรี่ส์เรื่อง “Princess Hours Thailand รักวุ่นๆ เจ้าหญิงจอมจุ้น” ทางช่องทรูโฟร์ยู จะลาจอไปสักพักแล้ว แต่ความฮอตของนักแสดงและซีรี่ส์ ยังคงแรงไม่มีทีท่าว่าจะตก เรียกว่าดังไกลไปถึงต่างแดน ทั้งที่ประเทศจีน และมาเลเซีย ถึงขนาดมีงานแฟนมีตเอาใจแฟนคลับกันเลย วันนี้เรามีโอกาสได้พูดคุยกับ “ฟาล ปารเนียส” หรือองค์ชายณคุณ หนึ่งในนักแสดงนำที่ได้รับความนิยมจากสาวๆ ไม่ต่างจากพระเอก

กับความสำเร็จในวันนี้

ถือเป็นประสบการณ์ที่คุ้มค่ามากๆ ที่จากแค่ผมเป็นที่รู้จักของทุกๆ คนในเมืองไทย และได้มีโอกาสเล่นซีรี่ส์ จนวันนี้มีแฟนคลับมีโอกาสได้ไปมิตติ้งกับแฟนคลับที่เมืองนอก เป็นอะไรที่เกินฝันของผมแล้วครับ ผมต้องขอบคุณผู้ใหญ่ทุกๆ ฝ่ายที่ให้โอกาส ที่มอบหมายบทดีๆ ให้ผมเข้าได้ลองแคส ได้ลองทดสอบ แรกๆ ยอมรับว่าประหม่ามาก กับบทบาทนี้เพราะอย่างที่ทราบกันว่า Princess Hours เวอร์ชั่นเกาหลีเขาทำไว้ดีมาก จนผมเกร็งไปหมด แต่พอวันที่ซีรี่ส์ออนแอร์ไปเรื่อยๆ ผลตอบรับและกระแสเกิดขึ้นตามมามากมาย จนทำให้ผมหายเหนื่อยและแสดงว่าทุกๆ คนยอมรับในซีรี่ส์เวอร์ชั่นนี้ ตอนที่ไปเจอแฟนคลับที่มาเลเซียผมรู้สึกได้ถึงพลังบางอย่างที่พวกเขาต้องมาคอยรอเรา มาคอยดูว่าพวกเราจะทำอะไรกันมีกิจกรรมอะไรที่นำมาฝากพวกเขา เป็นความรู้สึกเหมือนคนรู้จักที่รอคอยญาติ กลับมาพบเจอ จากที่เขาจะเคยดูแค่ในจอทีวี. หรือช่องทางอื่นๆ วันนี้เป็นวันสำคัญที่จะได้เจอตัวเป็นๆ ได้ถ่ายรูปได้เซ็นลายเซ็นให้แบบกันเอง

ผลงานต่างๆที่ผ่านมา

ก่อนหน้านี้ได้ร่วมงานกับทางทีวีซีน ทั้งรับเชิญและเต็มเรื่อง ส่วนใน Princess Hours Thailand ถือเป็นครั้งแรกที่ได้มาร่วมงานกับฮาโล โปรดักชั่น คือตอนแรกผมได้ร่วมงานกับทางกันตนา เรื่องก็อตซิปเกิร์ล และทีมของจีทีเอช มาลีเพื่อนรักพลังพิสดารก็เลยแนะนำให้ทางฮาโล แล้วพอดีทาง Princess Hours Thailand กำลังหานักแสดง ผมก็เลยได้เข้ามาแคส ก็เป็นการเปิดประสบกาณ์ใหม่ การทำงานผมว่ามันไม่เกี่ยวกับว่าเราจะปรับตัวนะครับ คือการทำงานของเรามันต้องเป๊ะอยู่แล้วอยู่ช่องไหนก็ต้องเป๊ะตลอด แต่ถ้าปรับตัวก็คงจะเป็นแก้ไขนิดหนึ่ง ว่าบุคลิกของเราที่อาจจะยังไม่พร้อม เมื่อสองสามปีก่อนอาจจะยังเด็กอยู่ ตอนที่เราทำงานกับทางช่อง 3 ก็จะเป็นลักษณะแบบละคร แต่พอมาทางนี้จะออกแนวภาพยนตร์มากขึ้น คือด้วยความที่เป็นซีรี่ส์ ก็เลยได้เรียนรู้เทคนิคการทำงานไปด้วย

วันวานกว่าจะมาถึงวันนี้

เริ่มตอนอายุประมาณ 17 ครับ กำลังเรียน รด.ปี 3 ตอนนั้นผมเรียนอยู่ที่โรงเรียนนานาชาติฝรั่งเศส ก็จะมีเพื่อนลูกครึ่งเยอะและบางคนก็ได้เขาวงการไปแล้ว มีไปเป็นวีเจ ไปถ่ายแบบกันบ้าง แล้วพอดีทางโมเดลลิ่ง เซลาทิส stellartists ซึ่งเป็นโมเดลลิ่งที่ผมสังกัดอยู่ คือเขาก็เห็นว่าผมเป็นลูกครึ่งผอมๆ หัวเกรียนๆ ตัวดำๆ (ยิ้ม) เพราะว่าเรียน รด.ตัวเลยจะดำคล้ำหน่อย เพื่อนก็ชวนให้เราไปสมัครแต่เราก็ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ แต่เพื่อนเขาบังคับให้ไปพบกับพี่ๆ แล้วเวลาผ่านไปปีหนึ่งก็ยังไม่ได้งานอะไร แค่วางโพรไฟล์ไว้เฉยๆแต่ว่าพอเรียน รด.จบปี 3 ก็ได้งานชิ้นแรกเลยคือเป็นงานถ่ายแคตตาล็อก และได้งานถ่ายโฆษณาตัวแรกคือทรอปิคานาสลิม ของอินโด ซึ่งตอนนั้นก็ยังหัวเกรียนอยู่ แต่พอผ่านไปสักพักงานก็เรียงกันเข้ามาเลย ทั้งเดินแบบถ่ายแฟชั่นได้ถ่ายโฆษณามากขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงต้นปี 2012 แล้วทางทีวีซีนกำลังจะถ่ายเรื่องรากบุญ และกำลังแคสหานักแสดงที่จะมารับบทเป็นน้องชายของนางเอกในเรื่อง คือ “มาร์กี้-ราศี” แล้วทางผู้ใหญ่บังเอิญได้เห็นโฆษณาเคเอฟซีที่ผมเล่นพอดี ก็เลยเรียกให้เขามาแคสก็ได้มีโอกาสมาเล่นกับทางทีวีซีนและช่อง 3

จากงานเดินแบบถ่ายโฆษณาสู่งานแสดง

ครั้งแรกเกร็งมากครับ (ยิ้ม) ได้มาลองเล่นละครเข้าฉากครั้งแรกก็เข้ากับ “พี่ดี้-ชนานา” และพี่มาร์กี้ตื่นเต้นมากและเกร็งมาก แต่พอได้เล่นแล้วเราก็รู้สึกว่าเราไม่ได้เล่นเป็นฟาลเป็นตัวเรานี่นาแต่เราเล่นเป็นนทีเป็นตัวละครตัวนั้น ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์ต่างๆ ที่เราเล่นกับพี่กับแม่ในเรื่องมันไม่ใช่ตัวเราเลยเราจะมาเกร็งทำไม ก็คือให้เล่นเป็นตัวละครออกไปสิ มันสนุกมันอินก็เลยรู้สึกว่าเราทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอเลยทำให้ผมหลงรักการแสดงมากขึ้น ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้สัมผัสเลย และเริ่มอินกับการเป็นนักแสดงมากขึ้น เหมือนว่าเราเริ่มต้นจากบทที่ไม่ได้เรียบร้อยนักคือเป็นเด็กเกเรหน่อย สนุกในการเล่นมีโดนตบด้วยคือไม่ได้ซาดิสม์นะครับแต่สนุกชอบอยากจะเล่นอีก หลงเสน่ห์ความเป็นมายาเข้าแล้ว คือเรารู้ว่าชีวิตจริงเราคงไม่ได้ทำแบบนี้แน่นอนแต่ว่าในละครเหมือนเราเป็นอีกคนหนึ่งเราจะทำอะไรก็ได้ตามความเหมาะสมของตัวละคร ก็ทำให้เราได้สัมผัส คือตามจริงผมไม่ใช่เด็กเกเรนะครับ (หัวเราะ) พอเราได้สัมผัสชีวิตของเด็กเกเรซึ่งมันเป็นดาร์คไซด์นิดหนึ่งก็เลยรู้สึกสนุกครับ เพราะว่ามันเป็นในละครเราเลยกล้าทำ ส่วนในเรื่องก็อตซิปเกิร์ลก็ดาร์คอีกแบบหนึ่งคือเป็นเด็กเก็บกดแล้วก็พยายามฆ่าตัวตายแล้วก็เป็นเกย์ด้วย ซึ่งมันทำให้เด็กคนนี้เก็บกดมากๆ ตามปกติแล้วผมไม่ใช่คนเก็บกดอะไรขนาดนั้นก็คงมีปัญหาเหมือนคนทั่วไปแหละครับ แต่ความเป็นตัวละครของเรื่องนี้มันเก็บกดเยอะมาก แล้วพอมาสัมผัสบทที่มันเก็บกดมารู้ความรู้สึกของตัวละคร มันทำให้เรารู้สึกถึงความดาร์คที่ชีวิตจริงเราไม่มีวันรู้สึกแบบนี้มันวิเศษมากการที่คนเราจะได้มามีความรู้สึกเป็นพันเป็นล้านทั้งที่คนปกติเราจะไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับทุกความรู้สึกแน่นอน เราคงจะมาแอ๊บว่าเราเก็บกดกด็คงจะไม่ได้ แต่ถ้าเป็นการแสดงเราสามารถทำได้

บทบาทที่ชอบ

ชอบทุกบทบาทเลยครับ อย่างที่บอกว่าการที่เราได้เล่นอะไรที่มันไม่ใช่ตัวเองมันสนุก เพราะว่าตัวตนของผมคือเป็นคนแบบไหนเหรอ (ยิ้ม) เป็นคำถามที่ผมก็ยังตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน คือมันจะมีการแสดงออกกับหลายคน ถ้ากับคนที่เรายังไม่สนิทก็จะไม่เชิงเงียบครับคือจะดูคูลๆ ขรึมๆ เหมือนองค์ชายณคุณไม่ค่อยกล้าเข้าไปคุยเพราะว่าผมก็เป็นคนที่ขี้อายพอสมควร แต่ถ้ากับคนที่เราสนิทแล้วหรือว่าเป็นเพื่อนที่เราสนิทกันก็จะคนละแบบเลยครับ ซนเกเรพูดเสียงดังเฮฮา

คุณแม่คือผู้ผลักดัน

ณ วันนี้วันที่เราได้ก้าวเข้ามาเป็นนักแสดงแบบเต็มตัวแล้วแม่ก็ภูมิใจครับ เป็นแฟนเบอร์หนึ่งเลยครับติดตามทุกงาน เพราะแม่อยากให้เป็นนักแสดงตั้งแต่เด็กๆ คือเมื่อก่อนตอนที่ผมเด็กๆ ลูกครึ่งกำลังมาแรง ผมก็ดันเป็นเด็กลูกครึ่งด้วย ก็คงจะมีหลายคนครับยุคประมาณปี’90 ต้นๆ ปลายๆ เกือบจะสองพันที่มีลูกครึ่งเยอะที่ไปแคสงาน แต่ว่าผมไม่เคยได้งานเลยนะครับคือผมเป็นเด็กที่ผอมตัวเล็กจำได้เลยเขาเคยบอกผมว่าไม่ได้งานนะเพราะว่าตัวเล็กตัวผอมไปดูเหมือนเด็กไม่สมบูรณ์ (หัวเราะ) อ้าวก็เจ็บเลยสิครับ แต่ว่าก็ไม่ได้ท้อนะทำให้รู้สึกเสียความมั่นใจเฉยๆ เลยทำให้เริ่มกินมากขึ้นจนทุกวันนี้ต้องกินน้อยลงแล้วเพราะว่าเดี๋ยวจะอ้วนไป แม่อยากให้ผมกินเยอะนะแต่พ่อจะชอบให้ผมผอม แม่ก็เลยตามใจพ่อผมเองยังไงก็ได้ครับ

กับวันนี้คุณแม่ก็ภูมิใจมากพยายามติดตามงานทุกอย่างที่ผมได้ทำ ไม่ว่าจะเป็นรายการงานถ่ายแบบแมกกาซีนหรือว่างานเล็กๆ ในอินเตอร์เนตก็พยายามติดตามเราเองก็ต้องรายงานแม่ว่าวันนี้ไปทำอะไรบ้างถ่ายงานอะไรบ้างแม่จะได้ตามเก็บงานตามดูแล้วก็เอาไปเม้าท์มอยกับกลุ่มป้าๆ กลุ่มแม่ๆ แม่เองก็รู้สึกดีใจครับที่เราสามารถทำให้แม่ภูมิใจ และจะพยายามพัฒนาผลงาน พัฒนาฝีมือขึ้นไปเรื่อยๆครับ ยังไงก็ฝากติดตามผลงานเรื่องต่อๆ ไปของผมกันด้วยนะครับ