นานๆ ทีจะมีเวลาว่าง ออกท่องเที่ยว พอได้จังหวะปุ๊บ “เม-นิศาชล ต้วมสูงเนิน” ก็เลยรีบแพ็กกระเป๋าชวนเพื่อนๆ ไปพักผ่อนกันที่ ประเทศบรูไน ซึ่งหลายคนอาจจะมองว่าไม่มีอะไรโดดเด่นน่าสนใจ และมักจะถูกมองข้าม แต่สาวเมกลับเลือกที่จะไป ด้วยเหตุผลอะไร มาฟังกันค่ะ

เที่ยวสไตล์เม “จริงๆ เป็นคนที่ชอบทะเลมากนะคะ เมอยากไปทะเลน้ำใสๆ ที่ไหนก็ได้ จะในหรือต่างประเทศก็ได้ เพราะอย่างมากที่ไปก็คือ หัวหิน พัทยา ไปทำงานถ่ายละคร ตอนเด็กก็ไปแค่ระยอง เมเป็นคนอุดรธานี ก็จะอยู่ที่บ้านตลอด เพิ่งได้ออกมาใช้ชีวิตเอง ตอนเรียนมหาวิทยาลัย ซึ่งคุณพ่อก็เคยทำบริษัททัวร์มาก่อน เป็นรถตู้เช่า ไปมาเกือบทุกจังหวัดในประเทศไทย พ่อก็จะมาเล่าให้เราฟังทุกวันว่าไปที่ไหนมาบ้าง เราก็เหมือนซึมซับคิดภาพตาม แต่พอถึงเวลาจะพาลูกไป เขาก็จะแบบตรงนี้ไม่มีอะไร ตรงนั้นก็ไม่มีอะไร คือเหมือนเขาไปมาหมดแล้ว (หัวเราะร่วน)”

เปิดทริปเที่ยวนอกประเทศ “ครั้งแรกไปอเมริการัฐออริกอน ไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ประมาณปีกว่าๆ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร คือไปเรียนมัธยม 6 ที่โน้น แต่ว่ารอบนี้เหมือนเขามีทริปทัวร์ที่ไปบรูไน คือจริงๆ เป็นประเทศที่คนไม่ได้นึกถึงว่าต้องไป แต่ความน่าสนใจของประเทศเขาคือ เน้นมัสยิด เป็นมัสยิดประจำองค์สุลต่าน Omar Ali Saiffuddien สร้างโดยสุลต่านองค์ที่18 (บิดาองค์ปัจจุบัน องค์ที่29) ได้รับขนานนามว่ามินิทัชมาฮาล ถือว่าเป็นมัสยิดที่สวยงามมากที่สุดแห่งหนึ่งของโลก มีเรือจำลองพระราชพิธี ที่ด้านหน้าด้วย เราไปดูก็เหมือนไปเรียนรู้วัฒนธรรม ไปเรียนรู้บ้านเมืองเขา”

ประทับใจทุกสิ่งปลูกสร้าง “บ้านเมืองเขาเล็กๆ ไม่ได้ใหญ่โตมาก ประชากรก็ไม่ได้เยอะ ไม่วุ่นวาย ระหว่างทางเหมือนไปเขาใหญ่ คือมีต้นไม้เขียวเต็มไปหมดเลย ซึ่งเมรู้สึกว่า ร่มรื่นจังเลย เพราะตอนแรกก็คิดว่า เอ๊ะ..จะแห้งแล้งหรือเปล่า กลายเป็นว่ารอบๆ เต็มไปด้วยทุ่งหญ้าสีเขียว ต้นไม้ ตอนนั้นไปประมาณ 3-4 วันเองค่ะ เป็นทริปสั้นๆ แต่เมชอบนะรู้สึกดี อย่างเวลาต่างชาติมาเที่ยวบ้านเรา ก็จะมาวัด ก็จะสวยอีกแบบ แต่พอไปที่นั่นจะดูหรูหรา อลังการ และอีกอย่างหนึ่งคือเขาไม่ได้เปิดให้เราเข้าง่ายๆ การจะเข้าไปดูมัสยิดแต่ละครั้ง ไม่ใช่เรื่องง่าย พอเข้าไปก็ห้ามถ่ายภาพออกมาทุกอย่าง เป็นกฎกติกาของเขาค่ะ พอได้เข้าไปต้องร้อง ว้าว เพราะดูขลังมากๆ มีพรมที่ทำขึ้นมาต่างหาก สวยมากๆ น้ำมันที่นั่นก็ถูกด้วย รถค่อนข้างเยอะ แต่รถไม่ติดเลยนะคะ แปลกมาก”

ล่องเรือดูลิงจมูกยาว “เมไปกับทัวร์ เขาก็จะมีรถบัสพาเที่ยว ไปที่หมู่บ้านกลางน้ำ Kampong Ayer เป็นหมู่บ้านกลางน้ำที่ใหญ่ที่สุดในโลก มีคนอาศัยมายาวนานถึง 1,300 ปี พอไปถึงเมได้ไปกินขนมพันดาน (Pandan) เป็นขนมพื้นเมือง ข้างนอกห่อพันด้วยใบไม้ แต่ข้างในจะคล้ายขนมเปียกปูน แต่เป็นสีเขียวอ่อน กลิ่นหอม เป็นขนมที่ชาวหมู่บ้านกลางน้ำนำมาต้อนรับ พร้อมชา แล้วก็ค่อยไปนั่งเรือล่องแม่น้ำบรูไน ซึ่งเป็นแม่น้ำหลักของประเทศบรูไน อยู่บนเกาะบอร์เนียว ชมลิงจมูกยาว Proboscis Monkeys เป็นสัตว์เฉพาะถิ่น ที่พบบนเกาะบอร์เนียวเท่านั้น ซึ่งไม่ใช่ง่ายๆที่เราจะเจอมัน ล่องเรือดูกันนานมาก พอเราเข้าใกล้จุดมันอยู่ทุกอย่างต้องเงียบหมดเลย ไม่งั้นมันจะไม่มาให้เห็น ต้องเล็งหา และใช้กล้องส่องดู โชคดีคนที่เราไปด้วยมีกล้อง ก็เลยเก็บภาพไว้ได้พอดี เมว่าแปลกดีค่ะ บ้านเมืองเขาก็ใกล้เคียงบ้านเรา แต่ที่ไปก็เพราะรู้สึกว่าเป็นประเทศที่คนไม่ได้นึกถึง แปลกใหม่สำหรับเรา ถ้าเราไปประเทศอื่นๆ เราก็อาจจะได้ภาพมุมเดิมๆ ที่คนเขาถ่ายกันมา แต่ที่นี่จะได้ภาพเป็นลิงจมูกยาว และมัสยิด”

ตะลอนทัวร์ทั่วเมือง “ได้ไปดูพิพิธภัณฑ์รวมทุกอย่างที่เกี่ยวกับบ้านเมืองเขา ไม่ว่าจะเป็นรถของกษัตริย์บ้านเขาที่เอาไว้เวลาจะขึ้นครองบัลลังก์ เขาจะจำลองทุกอย่างขึ้นมาให้เราเห็นภาพหมดเลย เขาจะเปลี่ยนทุกปีที่มีการเปลี่ยนแปลง อัพเดทตลอด ทำให้เห็นและรู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่สวยงามมาก เป็นพิพิธภัณฑ์ที่ไม่น่าเบื่อเลย แล้วก็มีของขวัญของผู้นำแต่ละประเทศส่งมาให้ในวันราชาภิเษกขององค์ปัจจุบัน การไปเที่ยวบรูไนทำให้เมเรียนรู้เยอะเลย เพราะถ้าไม่ไปนี่ไม่รู้นะว่ามีอะไรบ้าง เมถึงขนาดไปเปิดหาข้อมูลเลยนะคะ ว่าบรูไนมีอะไรบ้าง เขาไปเที่ยวแบบไหน”

ชวนคนเที่ยวบรูไน “ถ้าใครอยากจะเจออะไรใหม่ๆ หรือไปเรียนรู้วัฒนธรรมที่คนที่เขาอาจจะยังไม่เคยรู้ว่าเป็นแบบไหน หรืออาจจะไปฟังจากที่อื่นมาแล้วมันเป็นแบบนั้นหรือเปล่า ก็อยากให้ลองไป และอีกอย่างเป็นประเทศที่อยู่ใกล้บ้านเรา ไม่ต้องใช้เวลานานอะไรในการเดินทาง และไม่ได้แพงมาก ค่าใช้จ่ายก็อยู่ในระดับที่ใช้จ่ายได้ ขนาดเมไป 3 วันก็ไม่ลำบากอะไร กลับทำให้เราได้เห็นอะไรแปลกใหม่เยอะขึ้น”

และไม่น่าเชื่อว่าสาว “เม” จะต้องมนต์ถึงขนาดหยิบภาพมาอวด “หยินหยาง” อยู่นานสองนานเลยคร่า

หยินหยาง