ก่อนที่จะเล่าเกี่ยวกับองค์ประกอบที่สำคัญของแอปเตอร์รายการต่อไปหลังจากที่ได้พูดถึงกฎหมายคุ้มครองแอปเตอร์ไปแล้ว ฉบับนี้ขอคั่นด้วยเรื่องสำคัญอีกประการ คือ เกี่ยวกับการประชุมคณะมนตรีแอปเตอร์ หรือ APTERR Council ประจำปี 2020 ซึ่งถึงคราเวียนมาบรรจบอีกหน คราวนี้เวียนไปประชุมที่ประเทศเมียนมา หลังจากปีที่แล้วประเทศมาเลเซียเป็นเจ้าภาพ การผลัดกันเป็นเจ้าภาพตามลำดับตัวอักษร นับเป็นประโยชน์อย่างมาก เพราะช่วยให้ประเทศสมาชิกทราบได้ล่วงหน้าว่าตนเองจะต้องเป็นเจ้าภาพจัดในปีใด เผื่อจะได้เตรียมการตั้งงบประมาณไว้แต่เนิ่นๆ และเตรียมการหาสถานที่จัด ตลอดจนวิธีการประชุมและการต้อนรับขับสู้ต่างๆ

การจัดประชุมคณะมนตรีแอปเตอร์ปีนี้ ทางคุณ เอ โก โก ซึ่งเป็นคณะมนตรีแอปเตอร์ของเมียนมา และเป็นรองอธิบดีกรมการเกษตรด้วย ได้กำหนดไว้เป็นระหว่างวันที่ 17-19 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ตอนแรกเขาก็ตั้งใจว่าจะจัดที่กรุงเนปิดอว์ อันเวิ้งว้าง แต่หลายคนได้ยินคำว่าเนปิดอว์ก็ร้อง “ว้า” เพราะเข้าใจว่าคงจะไปกันบ่อยจนเบื่อ ความจริงต้องเห็นใจเมียนมาเขาด้วยเหตุที่รัฐบาลพยายามโปรโมทกรุงเนปิดอว์อย่างมาก ลงทุนสร้างโครงสร้างพื้นฐานไว้มากมาย เช่น ถนนหนทางที่กว้างใหญ่เครื่องบินลงได้ อีกทั้งมีโรงแรมใหญ่โตจำนวนมากที่รอคนไปพักหรือจัดงาน ดังนั้น การจัดงานในส่วนภาครัฐทั้งหลายจึงมักถูกกำหนดโดยทางรัฐบาลให้จัดที่เนปิดอว์เป็นหลัก แต่ครั้งนี้ ไม่ทราบว่าคุณ เอ โก โก ไปทำอย่างไร เมื่อมีเสียงเรียกร้องจากสมาชิกประเทศ แกเลยได้รับไฟเขียวให้ไปจัดประชุมในอีกเมืองหนึ่งที่คนเรียกร้องอยากจะไปมาก อีกทั้งทำให้คณะมนตรีชาติอื่นๆ ตกลงใจไปเข้าประชุมด้วยตนเอง คือ เมือง Bagan หรือที่ไทยเราเรียกตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาว่า“พุกาม” ดินแดนแห่งเจดีย์นับพันริมแม่น้ำอิระวดี มรดกโลกที่นักท่องเที่ยวอยากไปชมนั่นเอง

ผมเคยไปเมียนมานับสิบๆ ครั้ง แต่ก็ไม่มีโอกาสได้ไปพุกามเลย ก็เลยสมใจ สู้อุตส่าห์ล็อบบี้คุณ เอ โก โก มานานแล้ว ตอนต้นๆ แกก็ว่าคงจำเป็นต้องจัดที่กรุงเนปิดอว์ แต่เสริมด้วยการจัดดูงานที่พุกาม ทว่ามันห่างกันมาก นั่งรถยาวเกือบครึ่งวัน จนในที่สุดแกก็ไปออกแรงจนได้มาแบบนี้ ต้องขอบคุณแกจริงๆ ครับ

โรงแรมที่จัด ชื่อ Heritage Bagan Hotel ดูตามแผนที่กูเกิ้ลตั้งอยู่ปากทางเข้าสนามบินเมืองพุกามใหม่(New Bagan) ความจริงเป็นทางเลือกใหม่ที่เจ้าภาพจอง ตอนแรกไปจองไว้อีกที่หนึ่ง ซึ่งตั้งอยู่ติดกับแม่น้ำอิระวดี ที่มีวิวสวยงามมาก แต่เห็นบอกว่าห้องประชุมไม่ค่อยโอ่อ่าสมฐานะ ก็เลยหาที่ใหม่ คณะของแอปเตอร์เราทำการบุ๊คตั๋วเครื่องบินการบินไทย ออกเดินทางจากสนามบินสุวรรณภูมิแต่เช้าเพื่อไปลงย่างกุ้ง แต่โดยเหตุที่เราจองตั๋วช้าไปหน่อย เลยไม่ได้ไฟล์ทบินตรงจากย่างกุ้งไปพุกาม เลยต้องนั่งเครื่องบินอ้อมไปแวะส่งคนที่เมืองตองยี เมืองหลักของรัฐฉานก่อน แล้วจึงวกกลับมาลงที่พุกาม ทำให้รอบนี้นั่งเครื่องบินกำไรดีแท้ เพราะรัฐฉาน ก็คือดินแดนไทยใหญ่ตั้งอยู่เหนือจังหวัดเชียงรายของเรา และก็มีเมืองท่าชีเล็กติดกับตลาดแม่สายนั่นแหละครับ กว่าจะถึงพุกามก็เกือบค่ำพอดี พูดถึงชื่อเมืองในเมียนมา ผมว่าในยุคกรุงศรีอยุธยาที่มีประวัติศาสตร์ไทยรบพม่า ชื่อเมืองของเขาฟังไพเราะกว่าทุกวันนี้นะ อย่างเช่น เมืองพะโค (Bago) ในอดีตนั้นคนไทยเรียกว่า หงสาวดี (แต่คุณ เอ โก โก บอกผมว่าชื่อ หันตะวดี) หรือเมืองตองอูที่ตั้งอยู่เหนือขึ้นไปทางเนปิดอว์ อดีตก็เรียกว่า เกตุมวดี แต่ทำไมปัจจุบันจึงเรียกชื่อที่ไม่ค่อยไพเราะอันนี้กระผม ไม่ทราบจริงๆ หรืออาจเนื่องจากมันเรียกยากกระมัง ของไทยเราก็เหมือนกันที่แต่เดิมในแถบเมืองนครปฐม ก็เรียกกันว่าทวารวดี หรือร้อยเอ็ดก็มีชื่อเดิมว่า สาเกตุนคร เป็นต้น ส่วนเมืองพุกาม ผมค้นประวัติศาสตร์ก็มีชื่อเพราะๆ ว่า ตะริมันตระปุระก่อนที่จะหายไป กลายเป็น พุกาม ที่ฟังดูแล้วไม่ค่อยจะเพราะเลย

เหนื่อยจากการเดินทางทั้งวัน เพราะต้องลุกจากที่นอนเวลาประมาณตีสี่ เมื่อถึงสนามบินพุกาม พบคุณ เอ โก โก มายืนต้อนรับ ซึ่งก็เป็นเหมือนกับทุกครั้งที่มาประเทศเมียนมา จนผมรู้สึกเกรงใจ แล้วก็พาพวกเราไปยังโรงที่พักHeritage Bagan Hotel ทำการเช็คอินเรียบร้อย โยนกระเป๋าเข้าห้องโครม แล้วก็ต้องรีบลงมาห้องรับแขก เพราะคุณ เอ โก โก นัดไว้ว่าจะรับไปกินอาหารเย็น ความจริงวันเดินทางนี้เป็นวันเสาร์ พรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์ ซึ่งยังไม่เริ่มประชุม (เริ่มวันจันทร์) แต่คณะเราต้องมาก่อนเพื่อเตรียมการซักซ้อมในทุกเรื่องร่วมกับทางเจ้าภาพ เลยต้องรบกวนท่านรองอธิบดีท่านอีกคราครับ

ชาญพิทยา ฉิมพาลี

chanpithya@apterr.org