https://www.naewna.com/local/898605

‘อ.ทองย้อย’ ชี้ ‘เสพกามคาจีวร’ คือกามวิตถาร! ย้ำขาดความเป็นพระทันที เมื่อแตะต้องเมถุน

วันเสาร์ ที่ 12 กรกฎาคม พ.ศ. 2568, 15.43 น.

วันที่ 12 กรกฎษคม 2568 พลเรือตรีทองย้อย แสงสินชัย ภาคีสมาชิก ราชบัณฑิตยสภา โพสต์เฟซบุ๊กระบุว่า เสพกามคาจีวร

ผมเห็นมีคนแสดงความคิดเห็นกันว่า สตรีที่ชอบเสพกามกับพระก็เพราะเสพกามคาจีวรมันเร้าใจดีพิลึก ถ้าคิดแบบนี้ ผมว่ามันคงจะแบบเดียวกับที่เราเรียกกันว่า “กามวิตถาร” พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ บอกไว้ว่า – 

กามวิตถาร : (คำนาม) การประกอบกามกิจที่ผิดปรกติวิสัย เช่น รักร่วมเพศ, การทรมานตนหรือผู้อื่นก่อนหรือในระหว่างร่วมเพศ. (คำวิเศษณ์) ผิดปรกติทางเพศเช่นนั้น.

“เสพกามคาจีวรมันเร้าใจดี” – ได้ยินความคิดเห็นแบบนี้ ผมก็เลยเกิดความคิดต่อยอด แล้วเขียนออกมาดังที่จะได้ว่าต่อไปนี้ … 

ถ้าที่ผมเขียนนี้จะมีลีลาหยาบคายไปบ้าง ก็ขออภัยไว้ด้วยนะครับ เรื่องมันหยาบ ก็เลยต้องหยาบไปตามเนื้อผ้า

ถ้าต้องการความเร้าใจกับจีวร จะไปยากอะไร เสพกับแฟนหรือกับคนธรรมดา ๆ นี่แหละ แต่ไปหาจีวรมาเตรียมไว้ให้พร้อม  จีวรหาไม่ยาก ใช้สำนวนขายยาทางวิทยุเมื่อ ๗๐ ปีมาแล้วก็พูดได้ว่า “มีจำหน่ายตามร้านขายยาทั่วไป”

ถึงเวลาที่อยากเร้าใจ ก็โกนผมห่มจีวรเข้า ที่ควรโกนผมด้วยก็เพื่อให้ดูเนียนสนิทยิ่งขึ้น แต่งตัวเป็นพระพร้อมแล้วก็บรรเลงกันให้เร้าใจไปถึงพรหมโลกโน่นเลย ทำไมจะต้องไปเสพกับพระจริงให้บาปเปล่า ๆ พระจริง พอปลาย “ไอ้นั่น” แหย่เข้าไป “ในที่ชุ่มประมาณเท่าเมล็ดงา” ก็สิ้นสภาพความเป็นพระทันทีไปแล้วอีหนูเอ้ย! ยังละเมออยู่อีกละสิท่า-ว่า พระเสพเมถุน ต้องไปเข้าพิธีลาสิกขาก่อนจึงจะสิ้นสภาพ ทันทีที่ใส่เข้าไปในที่ชุ่มประมาณเท่าเมล็ดงา พระจริงนั่นก็มีฐานะเป็นคน “โกนผมห่มจีวร” ธรรมดา ๆ เรียบร้อยไปแล้ว

เพาะฉะนั้น ไอ้ตอนที่เร้าใจนั้น มันก็คือเร้าใจกับคนโกนผมห่มจีวรธรรมดา ๆ นั่นเอง  แต่ไปจินตนาการ-ด้วยความโง่-ว่าหมอนั่นมันยังเป็นพระอยู่ นี่ถ้าฉลาด-เรียนรู้หลักพระวินัย-สักหน่อย ก็จะไม่ต้องพากันลงนรกทั้งคู่ เออ หรือว่า-คนจะลงนรกได้มันก็ต้องโง่ ๆ แบบนี้แหละ คนฉลาด ใครที่ไหนเขาจะทำ

พุทธบัญญัติตรัสไว้ว่า พอเสพสำเร็จตามหลักเกณฑ์ ก็ “ปาราชิโก  โหติ  อสํวาโส” และ “อสฺสมโณ  โหติ  อสกฺยปุตฺติโย” ทันที

“ปาราชิโก  โหติ  อสํวาโส” ถอดความว่า หล่นลงไปจากพระธรรมวินัย อยู่ร่วมกับสงฆ์ไม่ได้อีกต่อไป

“อสฺสมโณ  โหติ  อสกฺยปุตฺติโย” ถอดความว่า ความเป็นพระหมดไปแล้ว ไม่ใช่พระในพระพุทธศาสนาอีกต่อไปแล้ว

ไม่ต้องไปเข้าพิธีลาสิกขาใด ๆ ทั้งสิ้น

แล้วก็ที่ว่า “เสพสำเร็จตามหลักเกณฑ์” ก็ไม่ได้แปลว่าต้องน้ำทะลักถึงจุดสุดยอดกอดกันไปสวรรค์แล้วจึงจะถือว่าความผิดสำเร็จ 

ความผิดสำเร็จในกรณีเสพเมถุนนี้ ท่านกำหนดว่า –

เอเตสุ  นิมิตฺตสญฺญาเตสุ  ยตฺถ  กตฺถจิ  อตฺตโน  องฺคชาตํ  ติลผลมตฺตมฺปิ  ปเวเสตฺวา  เมถุนํ  ธมฺมํ  ปฏิเสวนฺโต  ปาราชิกํ  อาปชฺชติ  ฯ   ภิกษุเสพเมถุนสอดองคชาตของตนเข้าไปในบรรดามรรคทั้ง ๓ ที่รู้กันว่าเป็นเครื่องหมายนั้น-มรรคใดมรรคหนึ่ง แม้เพียงเมล็ดงาเดียว ย่อมต้องปาชาชิก ที่มา: สมันตปาสาทิกา ภาค ๑ หน้า ๓๑๒

“มรรคทั้ง ๓” ก็คือ –

ปัสสาวมรรค = อวัยวะเพศของฝ่ายหญิง

อุจจารมรรค = ทวารหนัก

มุขมรรค = ปาก

คำว่า “แม้เพียงเมล็ดงาเดียว” ก็ลองเอางามาเมล็ดหนึ่ง เอาทางแหลมของเมล็ดงาแหย่เข้าไปในมรรคทั้ง ๓ นั้นจนมิดเมล็ดงา 

เอา “ไอ้นั่น” ใส่เข้าไปลึกขนาดนั้นแหละ

ปาราชิกรับประทานทันที 

ไม่ใช่ว่าต้องให้น้ำทะลักก่อนจึงจะเป็นปาราชิก

ความเป็นพระตามพระธรรมวินัยสิ้นสุดลงทันที

ไม่ใช่ว่าต้องทำพิธีลาสิกขาก่อนจึงจะสิ้นสุด

หลักเกณฑ์พวกนี้ ผมเชื่อว่าคนทั้งหลายไม่ได้เคยศึกษาเรียนรู้กันเลย

ใช้ความเข้าใจเอาเองนำหน้าตลอด

ในเมืองไทยของเรานี้ ใครบ้างหรือหน่วยงานไหนบ้างมีหน้าที่ให้ความรู้หลักพระธรรมวินัยแก่ผู้คนในสังคม?

ใครรู้ ช่วยบอกที

ช่วยไปบอกคนนั้นที หรือบอกหน่วยงานนั้นทีนะครับ

ไม่ใช่บอกผมที

ถ้าอยากได้พระเป็นผัว วิธีที่ถูกต้องคือบอกให้พระสึกก่อนแล้วค่อยล่อกัน แบบนี้ไม่ตกนรก แต่ถ้าล่อกันทั้งเป็นพระ นรกทั้งคู่ครับ ส่วนกรณีที่แบล็คเมล์พระเป็นอาชีพนั่น นรกชัวร์อยู่แล้ว อยู่ในฐานะเดียวกับพวกลักกินขโมยกินปล้นกินโกงกินหลอกลวงเขากินนั่นแหละ พวกนี้ ไม่ต้องรอถึงนรกชาติหน้า  แค่ชาตินี้นี่แหละ ตามไปดูอนาคตดูเถิด ไม่มีเจริญสักตัว จริงอยู่ คนชั่วมีมาตั้งแต่สมัยพุทธกาลโน่นแล้ว พระพุทธเจ้ายังอยู่แท้ ๆ ก็ยังมีพระปาราชิก นับประสาอะไรกับสมัยนี้ แต่ถ้าช่วยกันให้ความรู้ ช่วยกันย้ำเตือนให้ตระหนักถึงหลักพระธรรมวินัยไว้เสมอ ๆ ก็น่าจะพอช่วยผ่อนหนักเป็นเบาได้บ้าง ความยับยั้งชั่งใจอาจจะมีมากขึ้น กามวิตถารประเภท-เสพกามคาจีวรจึงจะเร้าใจอาจจะมีน้อยลง และ-ตกนรกกันน้อยลงด้วย

พลเรือตรี ทองย้อย แสงสินชัย

ภาคีสมาชิก ราชบัณฑิตยสภา

๑๑ กรกฎาคม ๒๕๖๘

๑๘:๔๐