ทีมนักวิจัยจากวิทยาลัยการสุขอนามัยและเวชศาสตร์เขตร้อนกรุงลอนดอน (LSHTM)ทดลองติดขั้วไฟฟ้าเข้ากับหนวดดมกลิ่นของยุง เพื่อตรวจสอบว่ามันให้ความสนใจกับกลิ่นตัวอย่างที่เก็บจากผิวหนังส่วนเท้าของเด็ก 117 คนอย่างไรบ้าง ผลการศึกษาพบว่า ยุงพากันเข้ามาตอมกลิ่นที่ได้จากเด็กซึ่งติดเชื้อไข้มาลาเรียมากที่สุด โดยในกลุ่มตัวอย่างนี้มีเด็กผู้ป่วยมาลาเรียอยู่ 56 คน ทั้งหมดมีอายุระหว่าง 5-12 ปี ผู้วิจัยยังพบว่า ยิ่งเด็กมีเชื้อปรสิตพลาสโมเดียมซึ่งเป็นสาเหตุของโรคไข้มาลาเรียมากขึ้นเท่าใด ก็ยิ่งมีสารกลุ่มแอลดีไฮด์ในเหงื่อในระดับที่สูงขึ้นเท่านั้น การที่เด็กผู้ติดเชื้อไข้มาลาเรียมีกลิ่นตัวที่ล่อให้ยุงเข้ามากัดมากขึ้นนี้ ทำให้วงจรชีวิตของเชื้อปรสิตพลาสโมเดียมดำเนินไปโดยสมบูรณ์ กล่าวคือเชื้อที่ฟักตัวเพิ่มจำนวนในเม็ดเลือดแดงของมนุษย์ จะสามารถแพร่กระจายต่อไปและทำให้เกิดผู้ติดเชื้อรายใหม่ๆ ในวงกว้างขึ้นได้อีกผ่านการใช้กลิ่นล่อยุงให้เป็นพาหะนำโรค