นายฮัสซัน อัล คอนทาร์ ชายชาวซีเรียที่เป็นข่าวโด่งดังทั่วโลก หลังโพสต์คลิปเผยชีวิตติดค้างอยู่ที่สนามบินกัวลาลัมเปอร์มาตั้งแต่มีนาคม  ท่าจะไม่โชคดีเหมือน ทอม แฮงคส์ ในหนัง The Terminal ที่จบแบบแฮปปี้ด้วยการได้รับอนุญาตให้เข้าสหรัฐอเมริกาได้ แต่อัล คอนทาร์ ถูกนำตัวออกจากสนามบินไปอยู่ในความควบคุมของตำรวจแล้ว

หนุ่มรายนี้อ้างว่าไม่ต้องการกลับซีเรีย เพราะกลัวถูกเกณฑ์เป็นทหาร และต้องการขอลี้ภัยในประเทศที่สาม เขาโพสต์คลิปวิดีโอเผยชีวิตของตนเองบนสื่อสังคมออนไลน์ เป็นประจำ ทำให้เป็นที่สนใจของสื่อต่างประเทศและองค์กรสิทธิมนุษยชน

มุสตาฟาร์ อาลี ผู้อำนวยการสำนักตรวจคนเข้าเมือง ให้เหตุผลว่า ผู้โดยสารที่บริเวณรอขึ้นเครื่อง คือผู้ที่มีบอร์ดดิงพาสขึ้นเที่ยวบิน แต่ชายคนนี้ไม่ได้ทำเช่นนั้น เท่ากับว่าเขาอยู่ในพื้นที่หวงห้าม ทางการต้องดำเนินมาตรการจำเป็น

หลังจากตำรวจสอบปากคำแล้ว นายฮัสซันจะถูกส่งตัวไปยังสำนักงานตรวจคนเข้าเมือง จากนั้น จะติดต่อพูดคุยกับสถานทูตซีเรียเพื่อส่งกลับประเทศบ้านเกิดต่อไป

บีบีซี ระบุว่ายังไม่มีรายละเอียดเพิ่มเติม และไม่ชัดเจนว่าเพราะอะไรแน่จึงทำให้เจ้าหน้าที่นำตัวนายอัล-คอนทาร์ ออกจากสนามบินและจับกุม อีกทั้งไม่ทราบแน่ชัดว่าขณะนี้อยู่ที่ไหน และไม่สามารถติดต่อได้ทาง WhatsApp

อัล คอนทาร์ เคยทำงานในบริษัทประกันในสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์  (ยูเออี) ตอนที่สงครามซีเรียปะทุ ในปี 2554 เขาต่ออายุหนังสือเดินทางไม่ได้เพราะยังไม่ผ่านการเกณฑ์ทหาร แต่ก็ไม่อยากกลับบ้าน เพราะกลัวถูกจับหรือบังคับเป็นทหารไปรบ จึงอยู่ในยูเออีแบบผิดกฎหมาย กระทั่งถูกจับกุมในปี 2556

ต่อมา หาทางได้หนังสือเดินทางเล่มใหม่จนได้ในปีถัดไป แต่ก็ถูกเนรเทศไปมาเลเซีย หนึ่งในไม่กี่ประเทศในโลกที่ให้ชาวซีเรียเข้าประเทศแบบไม่ต้องของวีซ่า และเขาได้วีซ่านักท่องเที่ยว 3 เดือน เมื่อวีซ่าหมดอายุ พยายามเดินทางไปตุรกี แต่ไม่ได้รับอนุญาตขึ้นเครื่อง จึงบ่ายหน้าไปกัมพูชาแต่ก็ถูกส่งกลับ  ทำให้เขาต้องใช้ชีวิตอยู่ในพื้นที่เล็กๆภายในในอาคารผู้โดยสารสอง  ได้อาหารบริจาคจากพนักงานสายการบิน

หนุ่มซีเรียจากเมืองซูไวดา ทางใต้ของกรุงดามัสกัส เคยขอลี้ภัยในเอกวาดอร์และกัมพูชา แต่ไม่สำเร็จ

สิงโตทะเลซึ่งเป็นสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ กำลังนอนเล่นของมันอยู่ดีๆ บนหาดอ่าวแซนด์ฟลาย เมืองดูนดิน ประเทศนิวซีแลนด์ สตรีคนหนึ่งเดินเข้าไปใกล้และรบกวนด้วยการเต้นรำและยกไม้ยกมืออยู่ราว 20 วินาที โดยยืนห่างจากสิงโตทะเลแค่ไม่กี่เมตร สุดท้าย มันรำคาญและหันมาพุ่งใส่ผู้หญิงคนนั้นจนต้องวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว

ชาวสังคมออนไลน์ก่นประณามพฤติกรรมไร้ความผิดชอบนักท่องเที่ยว ผู้ใช้เฟซบุ๊กคนหนึ่งเขียนว่า “เป็นพฤติกรรมโง่เง่าที่สุด” อีกคนก็ใช้คำว่า โง่เง่าเช่นกัน และว่าหากเธอถูกทำร้าย ก็คงโยนบาปให้สิงโตทะเล บ้างเห็นว่าควรแจ้งความ

สำนักงานอนุรักษ์นิวซีแลนด์ ระบุว่า สิงโตทะเลนิวซีแลนด์ เป็นชนิดพันธุ์หายากที่สุดชนิดหนึ่งในโลก สิงโตทะเลเพศผู้โตเต็มวัยอาจหนักถึง 450 ก.ก. และอาจจะยาวถึง 3.5 เมตรเลยทีเดียว  ปัจจุบันคาดว่ายังมีสัตว์ชนิดนี้ราว 1.2 หมื่นตัวในนิวซีแลนด์ แต่จำนวนลดลงเรื่อยๆด้วยหลายสาเหตุ รวมถึงผลกระทบจากกิจกรรมมนุษย์และการทำประมง

สถานการณ์หลังแผ่นดินไหวและสึนามิในจังหวัดสุลาเวสีกลาง ยังสลดหดหู่ การกู้ภัยและค้นหาในซากปรักหักพังยังดำเนินต่อไป ขณะยอดผู้เสียอย่างเป็นทางการอยู่ที่ 1,234  ราย และมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นตามการเข้าถึงชุมชนห่างไกล และขอบข่ายภัยพิบัติเริ่มชัดเจนมากขึ้น

กาชาดอินโดนีเซียแจ้งวันนี้ว่า พบร่างนักเรียน 34 ศพในโบสถ์ จานูจ เทรนนิง เซ็นเตอร์ ที่ถูกโคลนถล่มทับหลังแผ่นดินไหว โบสถ์แห่งนี้มีรายงานว่า นักเรียนสูญหายขณะเข้าข่ายศึกษาคัมภีร์ไบเบิลทั้งหมด 86 คน ที่เหลือยังไม่ทราบชะตากรรม แต่การเข้าถึงและกู้ศพทำได้ยากลำบากมาก เพราะต้องเดินฝ่าโคลน ใช้เวลาเดินเท้าถึงชั่วโมงครึ่งกว่าจะนำศพไปส่งรถพยาบาลได้

โบสถ์แห่งนี้ อยู่ในเขต ซิกิ บิโรมารุ เป็นหนึ่งในพื้นที่ห่างไกล ทางตะวันออกเฉียงใต้ของเมืองปาลู

ด้านผู้รอดชีวิตต้องผจญกับความหิวโหยและกระหายน้ำ อาหารและน้ำสะอาดไม่เพียงพอ โรงพยาบาลรักษาคนเจ็บจนล้น
สำนักงานสหประชาชาติเพื่อการประสานงานด้านมนุษยธรรม เตือนว่ามีชาวบ้านต้องการความช่วยเหลือเร่งด่วน 1.9 แสนคน จำนวนนี้เป็นเด็ก 4.6 หมื่นคน และผู้สูงอายุ 1.4 หมื่น จำนวนมากอยู่ในพื้นที่ที่ไม่ได้เป็นจุดโฟกัสการกู้ภัยของรัฐบาล นอกจากนี้ ทีมกู้ภัยต้องทำงานแข่งกับเวลาและอุปกรณ์ไม่เพียงพอ ในการช่วยเหยื่ออีกเป็นจำนวนมาก ติดอยู่ในอาคารบ้านเรือนพังถล่ม เฉพาะที่โรงแรมอา-โรอา ขนาด 80 ห้องแห่งเดียวในปาลู คาดว่ายังติดอยู่ 60 คน

เหตุการณ์ในคลิปวิดีโอเกิดขึ้นเมื่อค่ำวันอาทิตย์  ที่ร้านดังกินโดนัท ในย่านซีราคิวส์ รัฐนิวยอร์ก  คลิปที่กลายเป็นไวรัลมียอดเข้าดูกว่า 1.6 ล้านวิว เริ่มต้นที่พนักงานคนหนึ่งถามลูกค้าชายที่กำลังนั่งก้มศีรษะจนชิดโต๊ะว่า “อยากนอนใช่มั้ย” ก่อนราดน้ำในเหยือกใส่ศีรษะชายคนนั้น  ขณะพนักงานอีกคนที่อัดคลิปอยู่ หัวเราะอย่างชอบอกชอบใจเมื่อเห็นเป้าหมายเปียกโชก เขาะลุกขึ้นด้วยความตกใจ รีบเก็บโทรศัพท์มือถือ และสายชาร์จออกไปทันทีโดยไม่ได้พูดอะไร

ชายที่ถูกเทน้ำใส่ ชื่อ เจเรมี ดูเฟรสเน วัย 25 ปี เป็นคนไร้บ้านที่มักแวะร้านซึ่งตั้งอยู่บนถนนนอร์ท ซาลีนา เพื่อชาร์จโทรศัพท์โทรหาแม่  ครอบครัวของเขาพยายามช่วยให้เขาย้ายไปอยู่ด้วยแต่เขาอยากใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกมากกว่า ขณะครอบครัวเผยว่า ดูเรฟเนป่วยเป็นโรคจิตเภท

( Samuel Breazeale ที่เผยแพร่คลิปนี้ เปิดเพจระดมความช่วยเหลือให้ดูเฟรสเนแล้ว หวังให้เขามีชีวิตที่ดีขึ้น )   

ในคลิป พนักงานพูดกับดูฟเรสเน ด้วยว่า บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้มานอนที่นี่ (สบถ) นายมาที่นี่ตลอด กี่ครั้งกี่หนแล้วที่ลูกค้าและคนอื่นๆต้องคอยบอกว่าไม่ให้มาหลับที่นี่ ? เขาบอกด้วยว่านี่ไม่ใช่อุบัติเหตุ และไม่ใช่ล้อเล่น เขาจะไม่โทรแจ้งตำรวจ แค่อยากให้ออกไป

แต่ดูเฟรสเน บอกสื่อแบบไม่ถือสาว่า พนักงานคนนั้นอาจมีปัญหาส่วนตัวและอยากได้คนระบาย

ด้าน เจ้าของร้านสาขานี้ กล่าวว่า ไม่สบายใจกับพฤติกรรมของพนักงานที่ฝ่าฝืนนโยบาย และได้สั่งพักงานแล้วระหว่างรอผลสอบสวน และจะติดต่อขอโทษชายเร่ร่อนต่อไป

เครือข่ายทุ่นลอยส่งสัญญาณผิวทะเล  22 ตำแหน่งนอกชายฝั่งเกาะสุลาเวสีที่เชื่อมต่อกับอุปกรณ์เซ็นเซอร์บนพื้นทะเล คือระบบที่ใช้ส่งข้อมูลเตือนภัยสึนามิล่วงหน้าไปยังสำนักงานธรณีฟิสิกส์และอุตุนิยมวิทยาอินโดนีเซีย (บีเอ็มเคจี) แต่นายสุโตโป ปูร์โว นูโกรโฮ โฆษกสำนักงานบรรเทาภัยพิบัติแห่งชาติของอินโดนีเซีย (บีเอ็นพีบี) ระบุว่าทุ่นลอยตรวจวัดสึนามิ ใช้การไม่ได้มาตั้งแต่ปี 2555 แล้ว เพราะงบประมาณไม่เพียงพอ และยอมรับว่าบีเอ็มเคจี ที่รับผิดชอบเตือนสึนามิ ยังไม่ได้เข้าถึงประชาชนที่ได้รับผลกระทบอย่างมีประสิทธิภาพ

แกนหลักของระบบเตือนสึนามิของอินโดนีเซีย คือเครือข่ายสถานีตรวจวัดคลื่น 134 ตำแหน่ง ร่วมกับเครื่องมือตรวจจับ วัดและบันทึกวัดแรงสั่นสะเทือนแผ่นดินไหวบนบก ไซเรน 55 จุด และระบบส่งข้อความแจ้งเตือน

สำนักงานธรณีฟิสิกส์อินโดนีเซีย ออกประกาศเตือนว่า อาจเกิดสึนามิสูง 3 เมตร หลังแผ่นดินไหว 7.4 เวลาประมาณ 18.00 น. วันศุกร์ที่ 28 กันยายน แต่ได้ยกเลิกหลังเวลาผ่านไป 34 นาที โดยตัดสินจากผลตรวจวัดคลื่น 6 ซ.ม. จากจุดที่อยู่ห่างจากชายฝั่งเมืองปาลู เมืองเอกของสุลาเวสีกลาง ไปทางใต้ ถึง 300 ก.ม. เพราะไม่มีข้อมูลจากปาลู

หลังโลกเผชิญสึนามิครั้งใหญ่ในปี 2547 คร่าชีวิตเหยื่อ 2.3 แสนคนในกว่า 12 ประเทศ กว่าครึ่งหนึ่งอยู่ในจ.อาเจะห์ของอินโดนีเซีย นานานาชาติประสานความพยายามยกระดับระบบเตือนสึนามิ โดยเน้นเป็นพิเศษที่มหาสมุทรอินเดียและอินโดนีเซีย หนึ่งในประเทศที่เกิดแผ่นดินไหวและสึนามิบ่อยที่สุดในโลก  แต่ระบบเซ็นเซอร์บนพื้นทะเล เคเบิลไฟเบอร์-ออบติก และอุปกรณ์ไฮเทคอื่นๆที่มีแผนติดตั้งแทนระบบเดิมหลังแผ่นดินไหวและสึนามิ 15 ปีที่แล้ว เจอปัญหาการเมืองภายในและความล่าช้าในการอนุมัติงบประมาณ 1 พันล้านรูเปียห์ (ประมาณเกือบ 3 ล้านบาท )  ทำให้ระบบเตือนภัยเดิมยังไม่ได้รับการยกระดับ

หลุยส์ คอมฟอร์ต ผู้เชี่ยวชาญจัดการภัยพิบัติมหาวิทยาลัยพิตส์เบิร์ก กล่าวว่า น่าเศร้าใจอย่างยิ่งที่เกิดโศกนาฏกรรมเช่นนี้ ขณะมีเครือข่ายตรวจจับออกแบบอย่างดีที่อาจให้ข้อมูลสำคัญได้

ไม่ใช่ครั้งแรก ที่ทุ่นตรวจวัดคลื่นใช้การไม่ได้

ในปี 2559 แผ่นดินไหวนอกเกาะสุมาตรา เขย่าเมืองชายฝั่งปาดัง เผยให้เห็นความจริง ทุ่นลอย ที่แต่ละทุ่นราคาหลายหมื่นดอลลาร์ ไม่ทำงาน ด้วยเหตุว่ามีคนทำให้เสียหายหรือขโมย ตลอดจนเพราะขาดงบประมาณในการบำรุงรักษา

ด้าน ฮาร์คุนติ พี ราฮายู ผู้เชี่ยวชาญสถาบันเทคโนโลยีบันดุง ชี้ว่า ไฟดับหลังแผ่นดินไหวก็กระทบระบบเตือนภัยด้วย เช่น ไซเรนที่เตือนให้ชาวบ้านอพยพ ใช้งานไม่ได้ “คนส่วนใหญ่ช็อกจากแผ่นดินไหวอยู่ และไม่ได้คิดว่าสึนามิกำลังจะมา”

แม้ว่าการตัดสินใจของบีเอ็มเคจี ในการยกเลิกประกาศเตือนภัยเร็วเกินไป ถูกวิจารณ์อย่างหนักในโลกออนไลน์ แต่อดัม สวิตเซอร์ ผู้เชี่ยวชาญสึนามิ สถาบันสังเกตการณ์โลกของสิงคโปร์ กล่าวว่า ไม่เป็นธรรมเท่าไหร่หากโยนบาปให้หน่วยงานนี้อย่างเดียว เพราะด้านหนึ่งสะท้อนให้เห็นว่า โมเดลเตือนสึนามิที่เรามีอยู่อาจจะง่ายเกินไป ไม่ได้คำนึงปรากฏการณ์หลายอย่างประกอบ แผ่นดินไหวหลายครั้งในเวลาอันสั้น หรือดินถล่มใต้ทะเล กระนั้น สิ่งสำคัญอันดับแรกหลังแผ่นดินไหวในพื้นที่ชายฝั่ง คือควรอพยพขึ้นไปบนที่สูงสักสองสามชั่วโมง ไม่ว่าจะใช้ระบบเตือนภัยแบบไหน

อัดนาน ฟัดจาร์ ชาวเมืองปาลู บอกสำนักข่าวเอบีซีของออสเตรเลียว่า ครอบครัวของเขาอยู่ห่างจากชายฝั่ง 5 ก.ม. หลังแผ่นดินไหว มีรถประกาศให้ชาวบ้านเฝ้าระวังหลังแผ่นดินไหว พวกเขาบอกว่า ไม่ต้องตื่นตระหนก เพราะไม่มีสึนามิ แต่ไม่นาน ฝูงชนพากันวิ่งตรงมาและตะโกนว่า สึนามิ สึนามิ!  ครอบครัวของเขาโชคดีเพราะหนีขึ้นที่อยู่ได้ทันโดยรถยนต์

เกวิน ซุลลิแวน นักจิตวิทยามหาวิทยาลัยโคเวนทรี ที่ทำงานในโครงการเตรียมพร้อมรับภัยพิบัติในเมืองบันดุง  กล่าวว่า หลายคนไม่เชื่อว่าระบบเตือนสึนามิ จำเป็นมาก หลายคนไม่แน่ใจว่าต้องทำอย่างไรหลังมีข้อความเตือน การเห็นคนยังเตร็ดเตร่อยู่ใกล้ชายฝั่งเมืองปาลู ขณะมองเห็นคลื่นกำลังเคลื่อนตัวเข้ามา สะท้อนว่าไม่ได้ซึมซับบทเรียนจากภัยพิบัติคราวก่อน “ประเด็นอยู่ที่ความล้มเหลวในการอบรม และสร้างความเชื่อมั่นจนประชาชนตระหนักว่าต้องทำอย่างไรเวลาออกประกาศเตือน”

ซึ่งนูโกรโฮ จากสำนักงานภัยพิบัติแห่งชาติ เห็นด้วยในเรื่องที่ประชาชนยังขาดความเข้าใจ สึนามิเกิดบ่อยและอาจก่อความสูญเสียในชีวิตอย่างมากมาย แต่ทัศนคติและการตระหนักต่อภัยธรรมชาติลักษณะนี้ของประชาชนยังน้อยอยู่มาก