#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/691822

ธรรมะวันอาทิตย์ : การทำบุญ ต้องคำนึงถึงฐานะที่ควรทำ โดย พระครูทัศนประกาศ

วันอาทิตย์ ที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565, 20.00 น.

วัดมงคลมิ่งเมือง ตั้งอยู่ถนนชยางกูร ต.บุ่ง อ.เมืองอำนาจเจริญ ใกล้กับ พุทธอุทยาน ก่อนถึงศาลากลางจังหวัดอำนาจเจริญ ประมาณ 300 เมตร เป็นวัดสังกัด ธรรมยุต มีเนื้อที่ 17 ไร่ ถือว่าเป็นวัดขนาดเล็ก สายวัดป่า จึงอุดมสมบูรณ์ไปด้วยป่าไม้แมกไม้นานาชนิด บรรยากาศร่มรื่น กระแสลมพัดเย็นสบายตลอดเวลา ท่ามกลางความเงียบสงบ จึงเหมาะสำหรับผู้นิยม เข้าไปนั่งปฏิบัติธรรม ทำสมาธิ ยิ่งนัก

โดยเฉพาะการเข้าไปฟังธรรมเทศนา กับ พระครูทัศนประกาศ ซึ่งท่านสั่งสอนญาติโยม ผู้ที่มีความทุกข์ โดยไม่แบ่งชั้น อย่างเสมอภาค ไปถึงก่อนหรือมาทีหลัง ท่านก็ให้ความสำคัญเท่าเทียมกัน ถึงจะเป็นเศรษฐี หรือ ยากจน ก็มีค่าเท่ากัน คือ เป็นคนเหมือนกัน ที่สำคัญ การบริจาค ด้วยเงิน ท่านจะไม่รับเลย ถือว่า เป็นพระสงฆ์ ที่เคร่งครัด วัตรปฏิบัติดีงามมาก

จึงเป็นเรื่องปกติ ที่กุฏิเจ้าอาวาส จะเนืองแน่นไปด้วยญาติโยม พุทธศาสนิกชน เพื่อฟังธรรมเทศนา ให้คลายทุกข์ และมีจำนวนไม่น้อย ที่เข้ามานั่งปฏิบัติธรรม ให้พ้นทุกข์ เพราะต่างประสบปัญหา แตกต่างกันไป

พระครู ทัศนประกาศ อายุ 75 ปี บวชมา 55 พรรษา เทศนาตอนหนึ่งว่า ญาติโยม ที่มาหาส่วนมาก มักจะมีความทุกข์ ไม่เหมือนกัน ก็ให้คำชี้แนะบอกสอนที่แตกต่างกันไป บางคนจะแนะนำให้ไปนั่งสมาธิ ปฏิบัติธรรม บางคนรับราชการ หลักเลิกงานจะมานั่งสมาธิ 1 – 2 ชั่วโมง บางคนไม่ว่าง ที่จะเข้ามาปฏิบัติธรรมในวัด จะทำกิจกรรมในบ้านแทน และมีจำนวนไม่น้อย ที่มานั่งสมาธิในวันหยุด เสาร์ – อาทิตย์ ที่สำคัญ หลายโรงเรียนนำนักเรียน เข้ามาฟังธรรม ปฏิบัติธรรม เพื่อให้นักเรียน รู้จักเข้าวัด ทำบุญ ทำทาน เพื่อสืบทอดพุทธศาสนา เป็นเรื่องที่ดี เพราะเด็กทุกวันนี้ พูดยาก บอกยาก ไม่ค่อยเคารพผู้ใหญ่ คุณครู จึงมีการนำเด็กเข้าวัด เพื่อพัฒนาจิตใจ มีศีลธรรมประจำใจ จะได้ไม่ไปทำอะไร ที่มันโหดร้าย อย่างที่เป็นข่าวอยู่บ่อยครั้ง

ซึ่งคนส่วนใหญ่ที่ทำเรื่องโหดร้าย ฆ่ากันโหดเหี้ยม ทำให้สังคมวุ่นวาย ไม่เป็นสุข การฆ่าที่โหดร้าย ผิดมนุษย์มะนา  คือ ความโกรธ ซึ่งการฆ่าความโกรธ คือ ความดี หากทุกคนฆ่าความโกรธได้ จะมีความสุข ส่งผลให้สังคมสงบสุข ไม่มีเหตุการณ์รุนแรง หรือโหดร้ายเกิดขึ้น ทุกคนต่างทำมาหากิน อะไรๆมันก็ดีไปหมด

ทั้งนี้ การแสดงความโกรธ ออกมาจาก กาย วาจา ใจ โดยมีสีหน้าบ่งบอกชัดเจน ซึ่งใบหน้าหรือสีหน้าของคน ที่มีอะไร เช่น หากมีทุกข์ ก็แสดงออกทางใบหน้า หรือหากมีสุข จะแสดงออกทางสีหน้า มีจิตใจเบิกบาน นำมาซึ่งกุศลกายดี กุศลใจดี คนรอบข้างอยากพูดคุย คบค้าสมาคมด้วย

พระครู ทัสนประกาศ เทศนา ต่อไปว่า คนเราหากแต่ละวัน ลดโมหะ โทสะ ได้ จะดี เหตุนี้ จะให้คนเป็น พระอินทร์ ซึ่ง พระอินทร์ จะช่วยคนมีศีลธรรม

สำหรับ เรื่อง การทำบุญ พระครูทัศนประกาศ เทศนาว่า การทำบุญ มีพรามณ์ไปถาม พระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า บุคคลในโลกนี้ ทำบุญ อุทิศส่วนกุศลไปให้ญาติพี่น้องที่ล่วงลับไปแล้วจะได้รับไหม ซึ่งพรามณ์เชื่อว่าได้รับ แต่ทางศาสนาพุทธได้ไหม  พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตอบว่า ผู้ที่ทำบุญไปให้ผู้ล่วงลับไปแล้ว มี 2 สถานะคือ ได้ที่ไม่ควรจะได้และได้ที่ควรจะได้ เช่น ญาติ พี่ น้อง ไปเกิดเป็นอสุรกาย หรือ เปรต  ถ้าทำบุญ จะได้รับ เพราะฉะนั้น  การทำบุญไม่สูญเปล่า และญาติทั้งหลายในภพก่อนๆ ก็จะได้รับผลบุญเช่นกัน เวลาทำบุญที่ไหนก็ตาม ไม่ต้องเจาะจงก็ได้ เพราะญาติพี่ น้อง จะได้รับผลบุญเหมือนกัน เปรตจำพวกนั้น ก็จะอนุโมทนาสาธุและการสร้างกุฎิถวายพระก็ได้บุญ จะส่งถึงญาติพี่น้องที่ล่วงลับไปแล้ว ก็จะสาธุตอบ คือ บุญสำเร็จด้วยการอนุโมทนา และ  การทำบุญ ต้องคำนึงถึงฐานะที่ควรทำ

ส่วนการตั้งประเด็นมองคน ให้ตั้ง เมตตา ถ้าเอาจิตเมตตาเป็นที่ตั้ง ปัญหาก็จะไม่เกิดขึ้น มีเมตตาให้คนอื่นเท่ากับมีเมตตาให้กับตนเอง เช่น ธรรมะย่อมรักษาผู้ทำความดี พื้นที่ของคนไม่เหมือนกัน เป็นเพราะกรรมเป็นตัวจำแนก ซึ่งจำแนกกรรมในอดีตก็ส่งผลถึงปัจจุบัน พระพุทธเจ้าอยากช่วยทุกคน แต่เพราะกรรม พระพุทธเจ้าจะช่วยคนที่ช่วยได้ เฉพาะคนที่ช่วยได้ ก่อนที่จะช่วยจะต้องมีทุนความดีเดิมเสียก่อน เช่น ทำบุญ ตักบาตร เป็นต้น

ซึ่งคนเราเกิดมาต่างกรรมกัน ไปวัดก็มีจุดประสงค์ต่างกัน แต่สุดท้ายแล้ว ทุกคน ต้องการคลายทุกข์  สุขกาย สุขใจ ที่สำคัญ การเข้ามาวัดต้องการกำลังใจ ขอให้ทุกท่านมีกำลังใจที่ดี เพื่อต่อสู้กับปัญหาอุปสรรคไปได้ด้วยดี…

#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/691773

การเจริญทางธรรมเราไม่ได้มองที่ลาภยศสรรเสริญสุข เรามองความเจริญทางใจ

วันเสาร์ ที่ 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565, 19.03 น.

การเจริญทางธรรมเราไม่ได้มองที่ลาภยศสรรเสริญสุข เรามองความเจริญทางใจ ซึ่งเป็นของยากที่จะมองเห็นกัน เราเลยไม่ค่อยเชื่อเรื่องบุญเรื่องบาป เพราะว่าหนึ่ง..ผู้กระทำเราก็มองไม่เห็น ผู้กระทำไม่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนร่างกาย เป็นใจเป็นผู้รู้ผู้คิด แล้วผลที่เกิดขึ้นกับใจผู้รู้ผู้คิดเราก็มองไม่เห็น เราก็ไม่รู้กัน เราก็เลยไม่ค่อยเชื่อเรื่องบุญเรื่องบาป เราเชื่อผลที่จะเกิดทางโลกทางลาภยศสรรเสริญ ทางความสุขทางตาหูจมูกลิ้นกาย

ถ้าเราไม่ได้มาศึกษาทางธรรม เราจะไม่เข้าใจเรื่องกฎแห่งกรรม เรื่องการกระทำ ถ้ามาศึกษาแล้วเราจะเริ่มเข้าใจว่าผู้กระทำคือ..ใจ กรรมแปลว่าการกระทำ ผู้กระทำคือใจ การกระทำด้วยใจทำอย่างไร..ก็ทำด้วยความคิดนี่เอง ความคิดนี่แหละเป็นผู้กระทำผู้สั่งให้ร่างกายไปพูดหรือไปทำอะไรต่อไป การกระทำจึงมี ๓ ช่องทางด้วยกัน

ทำทางใจก็เรียกว่า..มโนกรรม ทำทางวาจาก็เรียกว่า.. วจีกรรม ทำทางกายก็เรียกว่า..กายกรรม เวลาเราเอาข้าวของมาใส่บาตรนี้ เรากำลังทำกายกรรม แต่ก่อนที่เราจะใส่บาตรได้ เราต้องมีมโนกรรมก่อน ใจต้องสั่งก่อนว่าเดี๋ยววันนี้ต้องใส่บาตร ร่างกายก็ไปเตรียมอาหารไปเตรียมของต่างๆไว้ พอพระมาก็ถวายพระใส่บาตรไป ผู้กระทำคือใจ ผู้คิดคือใจ ผู้สั่งให้ทำคือใจ และผู้สั่งให้ร่างกายทำก็คือใจคอยควบคุมทุกขั้นตอน ตักข้าวใส่บาตรนี้ใจเป็นผู้กระทำ เพียงแต่ใช้ร่างกายเป็นเครื่องมือเพราะใจไม่มีเครื่องมือ เหมือนกับคนที่ไม่มีมีด อยากจะทำกับข้าวก็ทำไม่ได้ ต้องมีมีดเป็นเครื่องมือ 

ดังนั้น ขอให้เราเข้าใจว่า วจีกรรมคือการพูดกับกายกรรมคือการทำทางร่างกายนี้ ไม่ได้เป็นผู้กระทำโดยตรง ผู้กระทำโดยตรงคือใจ ผ่านทางวจีกรรม ผ่านทางมโนกรรม แล้วการจะกระทำให้มีผลขึ้นมาต้องผ่านทางกายกรรมและวจีกรรมก่อน ถ้าคิดอย่างเดียวแต่ยังไม่ทำนี้ ผลยังไม่เกิด เช่น วันนี้คิดจะทำบุญแต่ตื่นสาย คิดว่าจะใส่บาตรแต่ตื่นสาย เลยไม่ได้ใส่บาตร ก็ยังไม่ได้บุญ เพราะยังไม่สำเร็จครบถ้วนบริบูรณ์

การจะทำให้บุญหรือบาปสำเร็จได้นี้ ต้องเริ่มที่ใจก่อน เริ่มที่ความคิดก่อน เมื่อคิดแล้วต้องมีการกระทำต่อทางวาจาหรือทางกาย ถึงจะทำให้บุญหรือบาปที่เราคิดนี้สำเร็จผลขึ้นมา ผล..ก็คือความรู้สึกสุขทุกข์ในเบื้องต้น เวลาเราทำบุญทำความดี เราจะมีความสุขใจ เวลาเราทำบาปทำไม่ดี เราจะมีความทุกข์ใจไม่สบายใจ อันนี้เป็นขั้นต้น ผลที่เกิดนี้มันเป็นเพียงแต่เป็นเหมือนหนังตัวอย่างให้เราได้สัมผัสรับรู้ว่าเราได้ทำแล้ว เกิดผลขึ้นมาแล้ว แต่ผลของบุญของบาปยังไม่หมด มันจะเก็บอยู่ในความทรงจำของเรา อยู่ในใจของเรา มันจะมาทำหน้าที่อีกครั้งหนึ่งก็ตอนที่ร่างกายของเราตายไป 

ตอนนั้นเราไม่มีร่างกาย ใจ..ก็ต้องอาศัยบุญหรือบาปนี้เป็นผู้ให้เราได้เสพสิ่งที่เราอยากเสพกัน สิ่งที่เราอยากเสพกันก็คือ รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ อารมณ์ต่างๆ ความรู้สึกต่างๆ ที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน ที่พวกเราทำกิจกรรมต่างๆกัน เราทำบุญเราก็เสพกลิ่นรสรูปแบบหนึ่ง เสพอารมณ์แบบหนึ่ง เสพความรู้สึกแบบหนึ่ง เราทำบาปเราก็เสพอารมณ์แบบหนึ่ง เสพความรู้สึกแบบหนึ่ง ผ่านทางตาหูจมูกลิ้นกาย อันนี้มันเป็นสิ่งที่ใจของเราต้องมีให้เสพอยู่เรื่อยๆ พอเวลาที่ไม่มีร่างกาย ใจก็ไม่สามารถใช้ร่างกายไปเสพรูปเสียงกลิ่นรสต่างๆได้ เพื่อให้เกิดอารมณ์ต่างๆ ขึ้นมา ใจก็เลยต้องอาศัยรูปเสียงกลิ่นรสที่ได้บันทึกเอาไว้ จดจำเอาไว้ในความทรงจำ 

เช่น ตอนที่เรานอนหลับร่างกายเราไม่สามารถไปหารูปเสียงกลิ่นรสต่างๆ มาให้ใจเสพได้ ใจก็เลยต้องไปเอารูปเสียงกลิ่นรสที่ได้บันทึกไว้ คือการกระทำต่างๆ ที่เราทำในขณะที่เราตื่นนี่มันจะถูกบันทึกไว้หมดเลย ตั้งแต่เราลืมตาขึ้นมาจนถึงเวลาเรานอนหลับนี้ เหตุการณ์ต่างๆที่เราไปทำมีทั้งบุญทั้งบาป มีทั้งไม่เป็นบุญไม่เป็นบาป มันก็จะเก็บในใจของเรา แล้วพอเวลาเรานอนหลับนี้เหตุการณ์เหล่านั้นก็จะมาปรากฏเป็นภาพขึ้นมาในใจของเรา 

ใจของเรานี้เป็นเหมือนจอภาพยนตร์ แล้วเหตุการณ์ต่างๆ ที่เราบันทึกไว้มันก็จะมาฉายบนจอภาพยนตร์ เราเรียกเหตุการณ์เหล่านี้ในตอนที่เราเห็นในตอนที่เรานอนหลับ ว่าเป็นความฝัน ความจริงมันเป็นเหตุการณ์ที่เราได้บันทึกเอาไว้ในขณะที่เราตื่น แล้วเป็นเหตุการณ์ดีหรือไม่ดีนี้อยู่ที่ว่าฝ่ายไหนมีกำลังมากกว่ากัน ถ้าเราบันทึกเหตุการณ์ที่ดีไว้มีกำลังมากกว่าเหตุการณ์ที่ไม่ดี เหตุการณ์ทีในจอในมโนภาพของเรา ในตอนที่เรานอนหลับ นั่นแหละเรียกว่าเป็นการแสดงผลของบุญที่เราได้ทำไว้ ถ้าเราฝันดีมีมโนภาพที่ดีในตอนที่เรานอนหลับก็แสดงว่าบุญที่เราทำนี้มีมากกว่าบาปที่เราทำ บุญมันจึงเป็นตัวที่แสดงผลก่อน 

ถ้าเราฝันไม่ดีนี้ก็แสดงว่าบาปที่เราทำนี้มีมากกว่าบุญที่เราได้ทำไว้ บาปมันก็เลยแสดงมโนภาพที่ไม่ดี มโนภาพที่มีแต่เรื่องวุ่นวายต่างๆ เรื่องทุกข์ใจต่างๆ นี้มันจะปรากฏขึ้นมาในตอนที่เรานอนหลับ ตอนที่เราตายมันก็เหมือนกับตอนที่เรานอนหลับนี่เอง ต่างกันตรงที่ว่าเวลาเรานอนหลับ พอเราตื่นขึ้นมาเรายังได้ร่างกายอันเก่าอยู่ แต่เวลาเราตายก็เหมือนกับเรานอนหลับ เวลาเราตายเราทิ้งร่างกายอันเก่า แล้วเวลาเราตื่นขึ้นมาใหม่เราก็ได้ร่างกายอันใหม่ ก็คือตอนที่เรามาเกิดใหม่นั่นเอง 

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต วัดญาณสังวรารามฯ จังหวัดชลบุรี วันที่ ๒๗ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๖๒ (เพจ พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต)  – 003

#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/691587

สติเป็นที่พึ่งของใจ สตางค์ไม่ได้เป็นที่พึ่งของใจ

วันศุกร์ ที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565, 18.47 น.

มีผู้ถามธรรมพระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต ว่า : ถ้ามีโลภ โกรธ หลง แสดงว่าเรามีอัตตา ใช่ไหมคะพระอาจารย์ 

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต ตอบว่า : อ๋อ แน่นอนอยู่แล้ว อัตตามันเป็นตัวสุดท้ายที่เราจะไปแกะ ตอนนี้เอาตัวที่มันง่ายๆก่อน ตัวง่ายๆก็นี่ ตัวที่มันจะหลอกให้เราไปเปิดร้านขายยานี่ก็ง่ายหน่อย เราต้องคิดว่าเวลาเราไม่แน่นะ เกิดจะตายขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ได้ เราต้องรีบขวนขวายทางธรรม วิธีหนึ่งก็คือนี่ อย่าไปคิดว่าเราต้องทำงานสะสมเงินทองไว้ แล้วเราจะได้ไปปฏิบัติธรรมได้ เราควรจะคิดว่าเราไปหาวัด อยู่วัดไหนดีกว่าที่เขาไม่เก็บสตางค์ กินข้าววัดได้ เพียงแต่ไปช่วยงาน ทำงานอะไรในวัด แล้วได้ปฏิบัติธรรมไปด้วยก็น่าจะดีกว่านะ 

อันนี้พูดแบบกลางๆ นะ อย่างที่เคยพูดว่าคนฉลาดหาสติ คนโง่หาสตางค์ สติเป็นที่พึ่งของใจได้ สตางค์ไม่ได้เป็นที่พึ่งของใจ คนโง่ก็มัวคิดแต่หาสตางค์ คนฉลาดนี่หาแต่สติ ถ้ามีสติและใจมีอุเบกขาแล้ว อดมื้อกินมื้อก็อยู่ได้ นอนกับดินกินกับทรายก็อยู่ได้ แต่ถ้าหาสตางค์นี่ แสดงว่าสำอางแล้ว ต้องกินอย่างนั้น ต้องกินแบบนี้นะ ถ้าอย่างนี้ไปไม่รอด รับประกันได้ไปไม่รอด 

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต วัดญาณสังวรารามฯ จังหวัดชลบุรี เมื่อวันที่ ๙ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๖๕ (ที่มา เพจพระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต) 

#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/691404

วิธีทำบุญได้ทุกวัน คือ ‘วิธีทำทาน’

วันพฤหัสบดี ที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565, 19.20 น.

สมัยก่อนทุกหมู่บ้านจะมีวัด จะมีพระมาบิณฑบาตทุกวัน ชาวบ้านก็จะมีโอกาสได้ทำบุญทุกวัน สมัยนี้เราอยู่ในบ้านเมืองใหญ่โต บางแห่งก็มีวัด บางแห่งก็ไม่มีวัด ถ้าเราอยากจะทำบุญใส่บาตรเราก็อาจจะไม่ได้ทำ เพราะไม่มีพระมาบิณฑบาต แต่เราก็สามารถทำบุญใส่บาตรได้ ด้วยการเอาเงินที่เราจะใส่บาตรนี้ใส่กระปุกเอาไว้ก่อนทุกวัน เราอยากจะใส่บาตร เราก็เอาเงินที่จะซื้ออาหารใส่บาตรนี้ใส่กระปุกเอาไว้ พอวันหยุดทำงาน เราก็ไปวัดเพื่อไปฟังเทศน์ฟังธรรม เราก็เอาเงินที่เราใส่กระปุกนี้ไปถวายวัดได้ ก็เท่ากับเราได้ทำบุญทุกวัน นี่คือวิธีทำทาน

ประโยชน์ที่เกิดจากการทำทานจะทำให้ใจมีความสุข ความทุกข์ความวุ่นวายใจที่เกิดจากความอยากได้สิ่งนั้นสิ่งนี้จะน้อยลงไป ไม่มีเงินก็ไม่เดือดร้อน เห็นอะไรก็จะเฉยๆ เห็นเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า ถ้ามันไม่เป็นสิ่งที่เราต้องการจริงๆ ที่ขาดแคลนจริงๆ เราก็เฉยๆ ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกใหม่ กระเป๋าใบนี้กับกระเป๋าที่เรามีอยู่มันก็เป็นกระเป๋าเหมือนกัน มันก็ใช้ได้เหมือนกัน รองเท้าที่เราใส่กับรองเท้าที่เขาโชว์อยู่ในร้าน มันก็เป็นรองเท้าเหมือนกัน เอามาใส่มันก็เหมือนกัน ทำประโยชน์เหมือนกัน ตอนนี้เรามีอยู่แล้ว เราไม่จำเป็นจะต้องมี นอกจากว่ารองเท้าที่เรามีมันใส่ไม่ได้แล้วนั่นแหละเราถึงจะไปซื้อใหม่ แต่ไม่ได้ซื้อด้วยความหิวหรือความอยากได้ ซื้อเพราะความจำเป็น เมื่อมันขาดแคลน เราก็ต้องไปหามาใช้ตามความจำเป็น

จากหนังสือสัมมาทิฏฐิ “ความเห็นชอบ ความเห็นที่ถูกต้อง” พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต วัดญาณสังวรารามฯ จังหวัดชลบุรี

#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/691177

‘ความทุกข์ไม่ได้ไปกับการลอยกระทง ความทุกข์มันอยู่กับใจเรา’

วันพุธ ที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565, 19.08 น.

“…คนที่เขาเชื่อว่าลอยกระทงแล้วความทุกข์ก็จะไปกับกระทงนี้เป็นความเข้าใจผิด แต่ก็เป็นเรื่องของคนที่เขาไม่มีธรรมะ แล้วเขามีความหวัง หวังให้ความทุกข์มันหมดไปจากชีวิตเขา เขาก็เลยก็คิดว่าการไปลอยกระทงนี้เป็นการปลดเปรื้องความทุกข์ที่มีอยู่ในตัวเขาให้หมดไป ต่อให้ลอยล้านกระทงมันก็ไม่หมดหรอก เพราะความทุกข์มันไม่ได้ไปกับกระทง 

ความทุกข์มันอยู่กับใจเรา มันจะไปต่อเมื่อมีปัญญามีสมาธิที่จะมาตัดตัวที่สร้างความทุกข์คือความอยากต่างๆ ให้หมดไปจากใจ มันก็เป็นความเชื่อ เป็นความปรารถนาดี ความหวัง แต่มันไม่ได้เป็นความจริง เพราะลอยกันมาตั้งไม่รู้กี่ยุคกี่ภพแล้วกี่ชาติแล้ว ปู่ย่าตายายก็ลอยกันมาตั้งแต่สมัยสุโขทัยโน่นแหละ เขาก็ลอยกันมา ความทุกข์มันก็ยังมีอยู่เหมือนเดิมอยู่ มันไม่ได้หมดไป จะหมดไปต้องลอยด้วย มรรค ๘ หรือลอยด้วยทานศีลภาวนา ถ้ามีทานศีลภาวนาเนี่ย ทานศีลภาวนาจะเอาความทุกข์ออกไปจากใจเราหมดเลย…”

โอวาทธรรมพระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต วัดญาณสังวรารามฯ จังหวัดชลบุรี วันที่ ๘ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๖๕ – 003

#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/690905

‘อานิสงส์การลอยกระทง ถ้ากำลังใจเป็นกุศล…อย่างน้อยที่สุดก็เกิดเป็นเทวดา’

วันอังคาร ที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565, 17.56 น.

“…ก่อนที่เราจะลอยกระทงก็จงตั้งใจบูชาพระรัตนตรัยก่อน และหลังจากนั้น ก็ขอขมาโทษต่อองค์สมเด็จพระชินวรบรมศาสดา ที่เราได้เคยปรามาสในพระรัตนตรัย ถ้าเราไม่เคยปรามาส โทษอันใดของเราก็ไม่มี ทำจิตของเราให้ผ่องใส และที่เคยปรามาสแล้ว ถ้าองค์สมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดา ทรงสงเคราะห์ยกโทษให้เราก็หมดไป กำลังใจของเราก็พึงมีแต่กุศล

เอาล่ะบรรดาท่านพุทธศาสนิกชนโดยถ้วนหน้า ถ้าจะถามว่าลอยกระทงมีอานิสงส์อย่างไร ก็ขอกล่าวว่า อานิสงส์การลอยกระทง ถ้ากำลังใจของท่านทำด้วยกำลังใจเป็นกุศล ถ้ากำลังใจของบรรดาท่านพุทธศาสนิกชนยังอ่อนที่จะต้องเร่ร่อนไปในวัฏสงสาร อย่างน้อยที่สุดทุกท่านก็เกิดเป็นเทวดา เพราะอำนาจของพุทธานุสสติ ธัมมานุสสติ สังฆานุสสติ ถ้ากำลังใจของบรรดาท่านพุทธบริษัทมีความมั่นคง จิตตั้งตรงเป็นฌาน ท่านก็เกิดเป็นพรหม

ถ้าบุคคลใดไม่นิยมในร่างกายของตน เห็นว่าองค์สมเด็จพระทศพล ทรงเป็นอัจฉริยมนุษย์ มีความดีประเสริฐสุดยิ่งกว่ามนุษย์ เทวดา และพรหม ขันธ์ ๕ ขององค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้ายังพัง เราก็คิดว่า เวลานี้องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงไม่สนใจในขันธ์ ๕ ฉันใด เราก็ไม่สนใจในขันธ์ ๕ ฉันนั้น เวลานี้องค์สมเด็จพระพิชิตมารบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าอยู่ที่ไหน เราก็ขอไปที่นั่น และก็จะปฏิบัติตามคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระทรงธรรม์…”

โอวาทธรรมพระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ) วัดท่าซุง จังหวัดอุทัยธานี 
แหล่งที่มา  https://bit.ly/3UlEvd5

#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/690649

‘การให้ทาน ให้ผู้บริสุทธิ์มันได้อานิสงส์เยอะ’ โอวาทธรรม ‘หลวงปู่ปั่น สมาหิโต’

วันจันทร์ ที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565, 19.30 น.

“..การให้ทานนี้มีหลายอย่าง ทาน ให้คนธรรมดา ก็มีอานิสงส์อย่างหนึ่ง ทาน ให้พระ ก็ได้อานิสงส์อย่างหนึ่ง ถ้าหากว่าพระไม่บริสุทธิ์ อานิสงส์เราก็ไม่เต็ม ทานให้พระพุทธเจ้า เต็มผลนะ… เต็ม อย่างไหนจะรู้ว่า พระบริสุทธิ์ ไม่บริสุทธิ์ เราก็ไม่รู้แหละ ก็ให้ทานไป แต่อานิสงส์ไม่เต็ม เหมือนอย่างเราเทน้ำใส่กระต่า กระบุงนี้แหละ เทลงไป มันก็ไม่เต็มสักที เพราะว่าตามันห่าง มันก็ไม่เต็ม เหมือนเราตักน้ำใส่ตุ่ม ถ้าตุ่มมันรั่ว มันก็ไม่เต็ม ถ้าตุ่มไม่รั่ว มันก็เต็มเร็ว เหมือนกันการทานนี้ 

ทาน ให้ผู้บริสุทธิ์มันได้อานิสงส์เยอะ แต่เราไม่รู้ ไม่รู้ก็ทานไป อย่าขี้เกียจเรื่องทานนี้ ก็เพราะว่าเราไม่รู้ มันก็ได้นิดๆ หน่อยๆ ก็นิดๆ หน่อยๆ ก็ตาม การทานนี้ มันไม่เสียผลดอก ทานอันไหน ก็ได้อันนั้นแหละ เรื่องการให้ทานนี้..”

โอวาทธรรม หลวงปู่ปั่น สมาหิโต วัดป่าศิริดำรงวนาราม อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร – 003

#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/690421

ธรรมะวันอาทิตย์ : การรักษาศีล ง่ายกว่าการทำบาป โดย พระครูถาวร ชินวงศ์

วันอาทิตย์ ที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565, 20.00 น.

ในวันหยุด เสาร์ – อาทิตย์ มีโอกาสเดินทางไป ที่ บ้านคำพระ ตำบลคำพระ อำเภอหัวตะพาน จังหวัดอำนาจเจริญ เพื่อทำบุญ สร้างกุศล ฟังธรรมเทศนา กับ พระครูถาวร ชินวงศ์ เจ้าอาวาสวัดบ้านคำพระ ถือว่าเป็นวัดขนาดเล็ก มีพระสงฆ์ 4 รูป ไม่มีสามเณร ไวยาวัชกร 1 คน สังกัดมหานิกาย บนเนื้อที่ 10 ไร่เศษ ประกอบด้วย กุฏิ ศาลาการเปรียญ หอระฆัง เมรุ เป็นต้น

และที่โดดเด่น ดึงดูดใจ พุทธศาสนิกชน มาก ก็คือการเดินทางเข้ามานมัสการ พระโตโคตมะ เพื่อความเป็นสิริมงคล เป็นมงคลชีวิตอย่างต่อเนื่อง รวมถึง เข้ามา สัมผัส ขอโชคลาภ จากต้นยางยักษ์ อายุ 1,000 ปี ขนาดกว้างโดยรอบ 5 คนโอบรอบ ความสูงกว่า 50 เมตร มีความสมบูรณ์ตลอดลำต้น ตั้งอยู่ด้านหลังในพื้นที่ของวัดบ้านคำพระ ใกล้กับเมรุ ว่ากันว่า สมัยก่อน ในช่วงวันพระ กลางดึก จะพบเห็นลูกไฟหลากหลายสี ลอยออกมาจากโคนต้นยางยักษ์ แล้วเข้าไปในอุโบสถวัดบ้านคำพระ จากนั้น ใกล้สว่าง ลูกไฟก็จะลอยกลับเข้าไปที่โคนต้นยางยักษ์เหมือนเดิม ซึ่งชาวบ้านที่มีบ้านอยู่ใกล้วัด พบเห็นปรากฏการณ์เหนือธรรมชาตินี้ทุกคน และ ได้มีการเล่าขานติดต่อกันมาหลายชั่วอายุคนกระทั่งปัจจุบัน

นอกจากนี้ ยังมี ชาวเขมร เรียกว่า หมอเขมร เก่งเรื่องไสยศาสตร์ มาพักอยู่ใกล้ต้นยางยักษ์ เป็นคนจ้ำ คือผู้นำกล่าวเป็นภาษาเขมร ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่สถิตอยู่ในต้นยางยักษ์ ช่วยเหลือ ไม่ว่าจะเรื่อง ขอฝนทำนา และอื่นๆ ทว่าปัจจุบัน คนจ้ำ เสียชีวิตไปนานแล้ว แต่ก็มีคนเข้าไปทำพิธีอธิษฐาน ขอโชคลาภต่อต้นยางยักษ์ เป็นประจำ

พระครูถาวร ชินวงศ์ อายุ 55 ปี เจ้าอาวาสวัดบ้านคำพระ ต.คำพระ อ.หัวตะพาน จ.อำนาจเจริญ กล่าวว่า วัดบ้านคำพระ เป็นวัดขนาดเล็ก มีพระสงฆ์ 4 รูป เนื้อที่ 10 ไร่ 3 งาน จึงต้องมีการทำสิ่งปลูกสร้างที่จะจูงใจ ดึงดูดใจ ให้พุทธศาสนิกชน ญาติโยมทั้งหลาย เข้ามาวัดมากขึ้น โดยการก่อสร้างพระพุทธรูป นามว่า พระโตโคตมะ ปางมารวิชัย สีทอง ขนาดหน้าตักกว้าง 2 เมตร สูง 5 เมตร 1 องค์ และ พระโตโคตมะปางมารวิชัย สีขาว หน้าตักกว้าง 2 เมตร สูง 4 เมตร 2 องค์ เพื่อเป็นศูนย์รวมใจชาวบ้านคำพระและใกล้เคียง ได้เข้ามาทำกิจกรรมทางศาสนา รวมถึง การทำอุปกรณ์หาปลาขนาดใหญ่ เช่น ไซดักปลา ข้องใส่ปลา เป็ดตกปลา  หรี่ดักปลาฯลฯ เพื่อให้เยาวชน ลูกหลาน ในหมู่บ้าน เข้ามาศึกษา เรียนรู้ เครื่องมือหาปลาในสมัยโบราณ ซึ่งทุกวันนี้เริ่มจะหาดูได้ยาก

พระครูถาวร ชินวงศ์ พระนักเทศน์เสียงทอง เจ้าอาวาสวัดบ้านคำพระ เทศนาว่า มนุษย์บางจำพวกหวงแหนร่างกายของตน ปรารถนาแต่จะบำรุงชีวิตร่างกายของตนให้เป็นสุขอย่างเดียว ไม่แลเหลียวความทุกข์ของผู้อื่นและสัตว์ทั้งหลายอื่นบ้าง จึงแสวงหาเลี้ยงชีวิตทางไม่ชอบธรรม ฆ่าสัตว์ทั้งหลายโดยไม่เลือกหน้าบ้าง ลักของเขาบ้าง ประพฤติผิดในกามบ้าง กล่าวมุสาวาทาบ้าง ดื่มกินซึ่งสุราเมรัยบ้าง พระพุทธเจ้าได้ทรงสั่งสอนให้มีศีล 5 ศีล 8 ศีล 10 ศีล 227 ก็เห็นว่าเป็นของรักษายากจนวิสัย รักษาไม่ได้อันกระทำบาปต่างๆ ซึ่งเป็นของยากก็กลับเห็นเป็นของง่าย ข้อนี้อย่างไร การกระทำบาปทั้งปวง ซึ่งบุคคลบางจำพวกเข้าใจว่า กระทำได้โดยง่ายนั้น เป็นความเข้าใจผิด คือการฆ่ามนุษย์หรือฆ่าสัตว์แม้แต่ละตัวๆก็ต้องไปทนทุกข์อยู่อบายภูมิทั้ง 4 มีตกนรก เป็นต้น เสวยทุกข์เวทนาไม่น้อยเลย มิหนำซ้ำยังเป็นกรรมเป็นเวรติดตัวไปให้เขาฆ่าถึง 500 ชาติ การลักของเอามาเป็นของตนผิดกฎหมายแผ่นดิน ถ้าเจ้าพนักงานจับได้ก็ต้องติดคุกติดตาราง มิหนำซ้ำยังต้องตกลงสู่อบายภูมิทั้ง 4 ต่อไปอีก การประพฤติผิดในกาม และกล่าวมุสาวาทา ตลอดดื่มสุราเมลัย ก็ล้วนแต่เป็นโทษติดตามตน ทำให้ตกทุกข์ได้ยากทุกประการ ล้วนเป็นของยากทั้งนั้นและเข้าใจว่าเป็นของง่ายอย่างไร

ความจริงการทำบุญกุศล การรักษาศีล เจริญภาวนา เป็นของทำได้ง่ายกว่าทำบาปหลายพันเท่าพันทวี สบายทั้งเวลาทำ สบายทั้งเวลาได้รับผล ก็เป็นสุขสบายด้วย กล่าวคือ การรักษาศีล ไม่ต้องทำการบาปอกุศลทุกอย่าง ฆ่าสัตว์ไม่ต้องฆ่า ลักของไม่ลัก ประพฤติผิดในกามเราก็ไม่ต้องประพฤติ กล่าววาจามุสาวาทาเราก็ไม่กล่าว ดื่มกินซึ่งสุราเมรัยเราก็ไม่ดื่มกิน รักษากาย วาจา และจิตใจให้ตั้งอยู่ในความเป็นปกติปราศจากโทษน้อย โทษใหญ่ทั้งปวง กระทำกายบริสุทธิ์ วาจาบริสุทธิ์ น้ำใจบริสุทธิ์ เท่านี้เป็นศีลอยู่ดีๆแล้ว ไม่ต้องลำบาก ลำคราญ เดือนร้อนในอะไรสักอย่าง ของทำเอาง่ายๆจะเห็นเป็นของยากอย่างไร

ถึงกระนั้นยังไม่อยากทำบุญ ไม่อยากทำทาน ไม่อยากรักษาศีล ไม่อยากภาวนา ไม่อยากประพฤติปฏิบัติพระพุทธศาสนาสืบไป จีงกลายเป็นของยาก ถ้าหากสละชีวิตตั้งใจประพฤติปฏิบัติกันจริงๆแล้ว พระพุทธศาสนาก็ไม่เป็นของอยากลำบากอะไรเลย ทำได้จนเต็มความสามารถของตนเองทีเดียว

#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/689060

ธรรมะวันอาทิตย์ : กรรมคือการกระทำ โดย พระครูสิทธิธรรมมงคล

วันอาทิตย์ ที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2565, 19.30 น.

30 ตุลาคม 2565ได้มีโอกาสเดินทางตระเวนไปยังหมู่บ้านห่างไกล ซึ่งถนนหนทางในการสัญจรไปมาของชาวชนบท นับว่า สะดวกสบายมาก เพราะถนนแต่ละเส้นทางลาดยางสลับกับถนนคอนกรีตเสริมเหล็กอย่างดี จึงมีผู้คนเดินทางไปท่องเที่ยวทางศาสนา เส้นทางสายบุญ เพื่อ นมัสการพระพุทธรูปและฟังธรรมเทศนา จากเจ้าอาวาสในแต่ละวัด ให้เป็นสิริมงคล เป็นมงคลชีวิต ไม่ได้ขาด 

โดยเฉพาะวัดบ้านหนองไฮ ตำบลหนองไฮ อ.เสนางคนิคม จ.อำนาจเจริญ ถือว่าเป็นวัดขนาดเล็ก พื้นที่ 2 ไร่เศษ เป็นที่ตั้งกุฏิ อุโบสถ ศาลาการเปรียญ หอระฆัง และมีพระสงฆ์อยู่จำนวน 6 รูป ไม่มีสารเณร และแม่ชี มรรคนายก 1 คน สังกัดมหานิกาย โดยมีพระครูสิทธิธรรมมงคล เป็นเจ้าอาวาสวัดบ้านหนองไฮ รูปปัจจุบัน 

พระครูสิทธิธรรมมงคล อายุ 78 ปี  เจ้าอาวาสวัดบ้านหนองไฮ กล่าวว่า อาตมา เป็นคนที่นี่(บ้านหนองไฮ) เมื่อเรียนสำเร็จชั้นประถมปีที่ 4 ภาคบังคับ ก็ไม่ได้เรียนต่อ เพราะฐานะยากจน ต้องช่วยพ่อ แม่ ทำนาเรื่อยมา กระทั่งเมื่อถึงอายุครบ 25 ปี อยู่ในวัยเบญจเพส ซึ่งผู้เฒ่า ผู้แก่ สมัยโบราณ บอกว่า เป็นวัยอันตราย วัยหัวเลี้ยวหัวต่อ ซึ่งผู้เกิดอยู่ในช่วงอายุ 25 ปี ถ้ามี โชควาสนาบุญบารมีเกื้อหนุน การทำงาน หรือทำกิจการอะไร จะเจริญรุ่งเรืองยิ่งขึ้น ตรงกันข้าม ถ้าโชคไม่ดี ดวงตก จะเป็นอันตรายถึงชีวิตได้ โยม พ่อ โยมแม่ จึงให้บวชพระ โดยตั้งใจว่า จะบวชเพียง 1 พรรษา ก็จะสึก แต่พอผ่านไป 1 พรรษา เพราะรู้ซึ้งในแก่นแท้ของชีวิต เข้าถึงพระธรรมวินัย เลื่อมใสในพระพุทธศาสนามาก จึงไม่ยอมสึก จวบจนถึงทุกวันนี้ ผ่านมาแล้ว 60 พรรษา ก็จะครองจีวร อยู่ใต้ร่มกาสาวะพัฒน์จวบจนชีวิตสิ้นนั่นแหละ 

พระครูสิทธิธรรมมงคล เจ้าอาวาสวัดบ้านหนองไฮ เล่าความหลังเมื่อครั้งเดินธุดงธ์ให้ฟังว่า หลังจากบวชแล้ว ได้จำพรรษาอยู่ที่วัดบ้านหนองไฮบ้านเกิด 1 พรรษา จากนั้นได้ออกเดินธุดงธ์แสวงหาความรู้ด้านพระธรรมวินัยเพิ่มเติม และเผยแผ่พระพุทธศาสนา โดยเดินธุดงธ์ไปตามตะเข็บชายแดน ประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว(สปป.ลาว) พบกับพระสงฆ์ลาว ชื่อว่า พระอาจารย์ โฮม และชวนให้ข้ามแม่น้ำโขงไปฝั่งลาว โดยจำพรรษาอยู่ที่ ถ้ำหัวนาค ภูเขาควาย อยู่ 2 พรรษา ระหว่างนั้นก็ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้พระธรรมวินัยกับพระลาวไปด้วย ทำให้มีความรู้เพิ่มมากขึ้น จากนั้นจึงเดินทางกลับเข้าฝั่งไทยและเดินธุดงค์ต่อไปยังแถบชายแดนเขมร ด้าน จ.สุรินทร์,ศรีสะเกษและบุรีรัมย์

ต่อมา ได้เข้าไปจำพรรษาที่ถ้ำแกลบ ติดกับเทือกเขาพระวิหาร ระหว่างนั้นพบกับ พระเขมรอยู่ 2 รูป ซึ่งมีอายุ 90 และ 93 ปี ตามลำดับ ที่อาศัยอยู่ในถ้ำแกลบก่อนแล้ว ระหว่างที่จำพรรษาอยู่ถ้ำแกลบ ได้มีการศึกษาพระธรรมวินัยจากพระเขมรทั้ง 2 รูป จนออกพรรษา จากนั้น ได้เดินธุดงค์ไปตามป่าเขาลำเนาไพร สถานที่ต่างๆทั่วภาคอีสาน เทศนาสั่งสอนญาติโยมพุทธศาสนิกชนอย่างต่อเนื่องเรื่อยมา

โดยยึดคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นหลัก โดยเฉพาะ การทำบุญทำทาน ให้เห็นใจสงสารผู้ตกทุกข์ ผู้มีความทุกข์ ผู้ด้อยโอกาสทางสังคม ไม่ว่า จะเป็นผู้ยากไร้ ผู้พิการ จะต้องให้การช่วยเหลือเขาเหล่านั้น ช่วยเหลือเท่าที่กำลังทรัพย์หรือแรงกายของเราพอมี โดยไม่เดือดร้อนตัวเอง  ทำทานแล้วเราสบายใจ ถึงจะไม่มาก แต่ขึ้นชื่อว่าทำทาน ก็จะได้บุญกุศลมหาศาล บุญกุศลที่เห็นทันที ทันตา ก็คือผู้รับทาน หรือ ผู้ที่เราช่วยเหลือ เขาพึงพอใจ เขาพ้นทุกข์ และเราสบายใจ นี่คือ บุญที่เห็นทันที ทันตา 

พระครูสิทธิธรรมมงคล หรือ หลวงปู่ธรรม เจ้าอาวาสวัดบ้านหนองไฮ กล่าวว่า ต่อมา ได้เดินธุดงค์มาตามเทือกเขาภูพาน เรื่อยมา จนถึงภูเกษตร บ้านหนองทับม้า ปัจจุบัน คือ อ.เสนางคนิคม จ.อำนาจเจริญ จึงพักปักกด จำพรรษาที่ถ้ำแห่งหนึ่ง ซึ่งเมื่อก่อนเป็นค่ายของผู้นิยมลัทธิคอมมิวนิสต์(ผกค.) โดยจำพรรษาอยู่ 1 พรรษา ต่อมา มีญาติโยมบ้านหนองไฮ ทราบข่าว นิมนต์ให้กลับไปจำพรรษาที่วัดบ้านหนองไฮบ้านเกิด ประกอบกับเจ้าอาวาสวัดไม่มี ก็เลยตอบตกลง จึงมาอยู่ที่วัดบ้านหนองไฮ จนถึงทุกวันนี้  

พระครูสิทธิธรรมมงคล หรือ หลวงปู่ธรรม เทศนาส่งท้ายว่า เรื่องกรรมคือการกระทำ ที่แบ่งแยกให้คนเราเกิดมาไม่เหมือนกัน เป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก เพราะถ้าเข้าใจผิดในเรื่องกรรม จะทำให้คนบางคนกลายเป็นมิจฉาทิฏฐิ จะมุ่งสร้างแต่ความชั่วอย่างเดียว เพราะเห็นว่า บางคนทำความดีแทบตาย ไม่เห็นความดีตอบสนอง แต่บางคนทำชั่วกลับได้ดี มีคนนับถือและร่ำรวยทันตาเห็น ส่วนคนทำความดี จะต้องรอให้รับผลชาติหน้า อย่างนี้เป็นต้น.012

#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/688007

นักปฏิบัติธรรมต้องกล้าหาญ ต้องเจริญอนิจจังทุกขังอนัตตาให้มาก

วันศุกร์ ที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2565, 19.16 น.

ถ้าได้อยู่ใกล้ชิดกับธรรมะกับครูบาอาจารย์แล้ว จิตใจจะเจริญขึ้นไปเรื่อยๆ จะปล่อยวางสิ่งต่างๆ ไปตามลำดับ ปล่อยวางกาย ปล่อยวางเวทนา จะสุข จะทุกข์ จะไม่สุขไม่ทุกข์ ไม่เดือดร้อน รับได้ทั้ง ๓ ชนิด 

ไม่เหมือนพวกเราที่รับได้เพียงชนิดเดียว คือความสุข ถ้าทุกข์แล้ววุ่นวาย ถ้าไม่สุขไม่ทุกข์ก็เบื่อหน่าย ต้องหาอะไรมาทำ ให้เกิดความสุขขึ้นมา แล้วก็ไปหาความทุกข์เข้ามาแทน เพราะหาไม่เป็น แทนที่จะหาความสุข กลับไปหาความสุขที่มีความทุกข์ซ่อนอยู่ เป็นความสุขที่เหมือนยาขมเคลือบน้ำตาล พอได้สัมผัสได้อมสักพักหนึ่ง น้ำตาลละลายหมดเหลือแต่ความขม

ความสุขที่ได้จากสิ่งต่างๆ ก็เป็นแบบนั้น เวลาได้มาใหม่ๆ ก็สุขดี ดีอกดีใจ พออยู่ไปสักพักก็ทะเลาะกัน มีปัญหามีเรื่องราวต่างๆ ถ้าเป็นความสุขทางธรรมะจะทุกข์ในเบื้องต้น เป็นเหมือนทุเรียนกว่าจะได้กินเนื้อมันก็ต้องเหนื่อยหน่อย ต้องแกะเปลือกที่มีหนามออก ถึงจะได้ของวิเศษที่อยู่ข้างใน ธรรมะก็เป็นแบบนั้น กว่าจะได้ธรรมะเลือดตาแทบกระเด็น ต้องต่อสู้กับอุปสรรคต่างๆนานา ต้องต่อสู้กับกิเลส ทั้งของเรา ทั้งของคนอื่น

เวลาปฏิบัติธรรมกิเลสของคนอื่นมาขวางเราได้ ทั้งๆ ที่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาเลย แต่เขายังอดมาห่วงมากังวลไม่ได้ ว่าจะไปตลอดรอดฝั่งหรือจะเป็นบ้านะ เวลาไปปฏิบัติธรรมอย่าให้คนอื่นรู้ ปฏิบัติแบบเงียบๆดีกว่า ไปวัดก็ไปเงียบๆ ถ้าไปคนเดียวได้ยิ่งดี ไปกับคนที่มีรสนิยมเหมือนกัน ชอบไปวัดเหมือนกัน ไปแล้วไม่วุ่นวาย ต่างคนต่างแยกกันอยู่ ต่างคนต่างบำเพ็ญกันไป ไม่ใช่ไปแล้วเกาะติดกันแบบปาท่องโก๋ กลางคืนคนหนึ่งเข้าห้องน้ำ อีกคนต้องไปเฝ้าหน้าห้องน้ำ

นักปฏิบัติธรรมต้องกล้าหาญ ต้องเจริญอนิจจังทุกขังอนัตตาให้มาก ร่างกายนี้เกิดมาแล้ว ต้องแก่ต้องเจ็บต้องตาย อยู่ที่ไหนก็ตายได้ อยู่ในป่าก็ตายได้ อยู่ในบ้านก็ตายได้ ในโรงพยาบาลก็ตายได้ ไม่ได้อยู่ที่สถานที่ อยู่ที่ว่าถึงที่หรือยัง ถึงที่เมื่อไหร่ก็ตายทันที ถ้ายังไม่ถึงที่ อยู่ที่ไหนก็ไม่ตาย 

ขอให้เจริญธรรมะให้มาก ปลูกฝังธรรมะให้มาก ให้ธรรมะเป็นผู้พาไป อย่างที่ทำกันอยู่นี้ก็เป็นการปลูกฝังธรรมะ เข้าหาครูบาอาจารย์ ฟังเทศน์ฟังธรรม ทำบุญไปด้วย ปฏิบัติไปด้วย ไม่ใช่ฟังอย่างเดียว ฟังอย่างเดียวยังไม่พอ ฟังแล้วต้องนำไปปฏิบัติ ถึงจะฝังอยู่ในใจ

จุลธรรมนำใจ ๑๑ กัณฑ์ที่ ๓๗๔ วันที่ ๒๑  ตุลาคม ๒๕๕๐ พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี คัดลอกจากเพจ พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต