#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/564891

บทความพิเศษ : ประเทศไทยยุคพึ่งตนเอง (คนไทย ต้องช่วยกัน)

วันศุกร์ ที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2564, 06.00 น.

ได้กล่าวไว้เมื่อสัปดาห์ที่แล้วว่า คนไทยเราสั่งสินค้าฟุ่มเฟือยใช้ในประเทศปีละนับแสนล้านบาท ทั้งนี้ยังไม่นับของจำเป็นที่เราต้องพึ่งพาจากต่างประเทศ เช่น น้ำมัน เครื่องจักร สมาร์ทโฟน ยา และเวชภัณฑ์ ยุทโธปกรณ์ข้าวสาลี และของทุกอย่างที่เราผลิตเองทำเองไม่ได้ในประเทศ ปีหนึ่งก็อีกหลายแสนล้านบาท

สินค้าฟุ่มเฟือยที่สั่งเข้ามานี้ ส่วนใหญ่ก็คนมีฐานะที่จะใช้กัน และก็เป็นตัวอย่างให้นักเรียน นักศึกษา เยาวชน คนมีรายได้น้อย ไปทำตามเขาบ้าง สุภาษิตไทยเรียกว่า “เห็นช้างขี้ ขี้ตามช้าง” นักศึกษาซึ่งยังต้องขอเงินพ่อแม่ใช้ก็จะต้องไอโฟนชนิดดีที่สุด แพงที่สุด มาถือโชว์แข่งกันเสียวหมี่ก็ไม่เอา หัวเหว่ยก็ไม่เอา จะเอาไอโฟนโปรแม็ค ราคาสี่หมื่นบาทกว่าๆ

จึงเป็นเรื่องที่ผู้ปกครองหรือคนมีอันจะกินทั้งหลาย จะต้องทำตนเป็นตัวอย่างแก่ลูกหลาน ผู้ใต้บังคับบัญชาผู้ร่วมงาน ให้เห็นว่าประเทศไทยจะต้องประหยัด ใช้ชีวิตเรียบง่าย ไม่ฟุ่มเฟือย คนไทยจะต้องช่วยคนไทยด้วยกัน ของใดที่ผลิตได้ในประเทศ ก็ต้องช่วยกันใช้ ช่วยกันกินเพื่อให้ผู้ผลิตซึ่งเป็นคนไทยด้วยกันเอง ได้มีงานทำ มีรายได้มาเลี้ยงครอบครัว มาส่งบุตรหลานเข้าโรงเรียนเพื่อให้ได้รับการศึกษา ที่เหมาะสม อย่าทิ้งคนส่วนใหญ่ไว้ข้างหลังเราต้องช่วยกันพยุงกัน ให้อยู่เป็นสุขไปด้วยกัน

พูดถึงการศึกษา เด็กคนใดโชคดีเกิดมาในตระกูลที่มีฐานะ (ไม่ถึง 5% ของคนไทยทั้งประเทศ) ก็ได้เข้าศึกษาระดับประถม มัธยม ในโรงเรียนนานาชาติ พอจบก็ไปต่อปริญญาโท เอก กันที่เมืองนอก ขอให้ได้กลับมาพัฒนาบ้านเมืองด้วยกันเถอะ อย่าไปมีสามีฝรั่ง มีภรรยาเป็นแหม่ม แล้วไปตั้งหลักแหล่งทำมาหากินอยู่เมืองนอก ประเทศไทยก็เสียทรัพยากรให้ไปเรียนมากอยู่แล้ว ถ้าต้องเสียบุคลากรที่มีการศึกษาดีๆ ไปอีก ก็คงจะเจริญได้ช้า

อย่างไรก็ดี เมื่อเด็กโรงเรียนอินเตอร์พบกันเที่ยวด้วยกัน ไปทานอาหารด้วยกัน ก็ส่งภาษาอังกฤษ ฟุดฟิดฟอไฟ สำเนียงก็ดี ศัพท์แสงดีไม่มีที่ติ เป็นที่น่าชื่นชมแต่พอเพื่อนเก่าเข้าประตูร้านอาหารมาก็ทักกัน ด้วยภาษาไทยว่า

“มึงหายหัวไปไหนมาวะ พวกกูคอยนานจะตายห่าอยู่แล้ว”

คนที่เพิ่งเข้ามาก็ตะโกนตอบมาว่า

“ก็พวกมึงอย่ารีบแดกนักสิวะ จะรีบไปหาโคตรพ่อโคตรแม่มึงหรือ”

ฟังดูแล้วเหมือนอยู่ในยุคพ่อขุนรามคำแหงสร้างชาติ จึงอยากจะเสนอให้กระทรวงศึกษาธิการ จัดให้โรงเรียนนานาชาติบรรจุหลักสูตรมารยาทในสังคมไทยอันเป็นหนังสือที่กรมส่งเสริมวัฒนธรรมพิมพ์แจกเข้าเป็นหลักสูตรวิชาย่อย สอนในโรงเรียนอินเตอร์บ้าง เพราะประเทศไทยที่มีนักท่องเที่ยวมามากมาย ก็เพราะเขาชื่นชมในประเพณีไทย มารยาทคนไทย จิตใจโอบอ้อมอารี เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ช่วยเหลือผู้อื่น หนังสือเล่มนี้มีชื่อว่า “มารยาทไทย มารยาทในสังคม” มีแจกที่กระทรวงวัฒนธรรม

ประเทศเพื่อนบ้านเราเขาก็มีแหล่งท่องเที่ยวสวยๆไม่แพ้เรา ไม่ว่าจะเป็นวัดวาอาราม ปราสาทโบราณ ชายทะเล ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม แต่ที่นักท่องเที่ยวนิยมมาเมืองไทยมากกว่าและบ่อยครั้งอย่างไม่เบื่อก็เพราะวัฒนธรรมไทย อัธยาศัยไมตรีอันดีงาม และความสุภาพอ่อนน้อมของคนไทยนี่แหละ ตามสุภาษิตเก่าที่ว่า “ประเพณีไทยแท้ แต่โบราณ ใครมาถึงเรือนชานต้องต้อนรับ”

สัปดาห์ที่แล้วได้เผยแพร่ให้ท่านผู้อ่านที่รักไทย นิยมไทย อยากช่วยคนไทยที่ไม่มีงานทำในยุคภัยพิบัติโควิด-19 ให้คนมีงานทำเพิ่มจำนวนมากขึ้น โดยการใช้ของ ไทยคิด (ออกแบบ) ไทยผลิต ไทยขาย ไทยซื้อไทยใช้ของไทย มาให้ท่านผู้อ่านทราบถึงผลิตภัณฑ์กระเป๋าหนัง กระเป๋าผ้าพิมพ์ และเครื่องสำอางบ้างแล้ว วันนี้เลยขออนุญาตลงภาพผลิตภัณฑ์ที่สวยงาม คุณภาพดีราคาเหมาะสม มาให้ชมอีก 2-3 ชิ้น ได้แก่

กระเป๋าหนังแท้

กระเป๋าผ้าพิมพ์

และน้ำหอมอย่างดี (EAU DE PARFUM) เช่น

CREME DE ROSE

กลิ่นอื่นๆ

มาให้ท่านผู้อ่านลองใช้ดูบ้าง เป็นผลิตภัณฑ์ของมูลนิธิ ภัทรมหาราชานุสรณ์ และของบริษัท สยามกลิตเตอร์ 1957 ภายใต้แบรนด์ CM 1957 ซึ่งท่านอาจติดต่อชมและซื้อได้ที่ สถาบันวิจัยจุฬาภรณ์ ติดโรงแรมมิราเคิลแกรนด์ ถนนกำแพงเพชร 6 (ถนนคู่ขนานวิภาวดี-รังสิต) เขตหลักสี่ ครับ

ศิริภูมิ

#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/564316

บทความพิเศษ : ด้วยความปรารถนาดี ถึง ‘ตรีนุช เทียนทอง’

วันพุธ ที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2564, 06.00 น.

1.กระทรวงศึกษาธิการ เป็นกระทรวงใหญ่ มีกำลังคนเยอะหน่วยงานเยอะ และมีความสลับซับซ้อนในระบบงานพอสมควร ดังนั้น การทำหน้าที่บริหารคนและนโยบายในกระทรวงแห่งนี้ สิ่งแรกที่ต้องทำก็คือ ต้องมีเป้าหมายที่ชัดเจน และวางลำดับความสำคัญของความสำเร็จที่ต้องการให้เกิดขึ้นไว้อย่างเป็นระบบ ที่สำคัญ คือ ต้องระวัง “ความโลภ และกิเลส” ของตัวเองให้ดี อย่าปล่อยให้เข้ามาครอบงำความคิด และการกระทำ ไม่ว่าจะมาจากการหว่านล้อมชักจูงจากบุคคลใดหรือเพราะอำนาจบารมีของตัวเองก็ตาม

เมื่อตั้งหลักได้แล้ว 4 ประเด็นจากนี้ไป คือ แนวทางสำคัญในส่วนของการสร้างคุณภาพให้กับระบบการศึกษาอย่างแท้จริง ที่ผมจะมีความยินดีมาก ถ้าท่านรัฐมนตรีคนใหม่สนใจ และนำไปปรับใช้อย่างเหมาะสมกับนโยบาย และกระบวนการที่ทีมงานของท่านได้เตรียมเอาไว้

ประการที่หนึ่ง นโยบายและการบริหารงานใดๆ ของกระทรวงศึกษาธิการ ต้องเป็นไปเพื่อประโยชน์ของ “นักเรียน และชั้นเรียน” เป็นหลัก งานใด หรือนโยบายไหน ไม่ได้มีประโยชน์อะไรกับคุณภาพการเรียนรู้ของนักเรียน ควรชะลอไปก่อน ซึ่งสำหรับผมมองว่า งานที่ส่งผลประโยชน์ต่อตัวนักเรียน และชั้นเรียน ที่ทำกันมาอย่างยาวนาน และยังไม่มีทีท่าว่าจะสำเร็จเสียที ได้แก่ 1. การกระจายอำนาจให้โรงเรียน โดยเฉพาะงบประมาณ 2. การนำระบบฝึกหัดครูกลับมาสร้างครูใหม่ และ 3. เปลี่ยนวิธีการสอนของครูในชั้นเรียน เพื่อให้เกิดคุณภาพการเรียนรู้ของนักเรียน นี่เป็นสิ่งที่ผม (และอีกหลายคน) หวังว่ารัฐมนตรีท่านนี้จะทำได้สำเร็จ และแม้จะไม่สามารถครอบคลุมทุกชั้นเรียนได้ ก็อาจกำหนดเป็นพื้นที่เป้าหมาย อาทิ จำนวนโรงเรียน หรือชั้นเรียน แล้วทุ่มงบประมาณอย่างเต็มกำลังเพื่อให้ประสบความสำเร็จภายใน 2 ปี (อายุรัฐบาลนี้)

2.ประการที่สอง การจัดซื้อจัดจ้าง และการแต่งตั้งโยกย้าย เป็นเรื่องที่ทำลายอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการมาหลายท่านแล้ว เพราะกระทรวงแห่งนี้ มีงบประมาณกว่า 300,000 ล้าน ซึ่งถือว่ามหาศาล ดังนั้น ข้าราชการบางคน และเอกชนบางกลุ่ม ก็จะหาแนวทางในการเสนอโครงการใหม่ๆ อยู่เป็นระยะๆ ในจำนวนเงินที่สูง และวางจุดมุ่งหมายอันเชื่อมโยงไปกับการพัฒนาคุณภาพการศึกษาและยกระดับการบริหารให้มีประสิทธิภาพ

แต่ข้อสังเกตที่น่าสนใจก็คือ โครงการเหล่านั้น ส่วนใหญ่จะเน้นไปที่การซื้ออุปกรณ์จำนวนมาก และเทคโนโลยีทันสมัย ที่มีราคาสูง รวมไปถึงการก่อสร้าง แต่มิได้มีการวางลำดับความสำคัญของการใช้เครื่องมือ หรืออุปกรณ์สำหรับครู เพื่อการพัฒนาสาระวิชา และสร้างการสอนที่มีคุณภาพยิ่งขึ้นเลย ดังนั้น การจัดลำดับความสำคัญ และเป้าหมายที่คุณภาพการเรียนรู้ของนักเรียน จึงต้องเป็นสิ่งที่พึงระลึกไว้เสมอ เมื่อต้องอนุมัติโครงการใดก็ตามที่เสนอมา ส่วนการบรรจุ แต่งตั้ง
โยกย้ายครู และบุคลากรทางการศึกษา ส่วนใหญ่มักเป็นการย้ายตามความประสงค์ของครู หรือบุคลากรทางการศึกษา
แต่ไม่ใช่ความจำเป็นของนักเรียน และโรงเรียน แต่อย่างใด ดังนั้น ก่อนการบรรจุ แต่งตั้ง โยกย้าย รัฐมนตรีต้องมีข้อมูลชัดเจนถึงความต้องการ และปัญหาจริงของโรงเรียนแต่ละแห่ง เพื่อบริหารจัดการการบรรจุ แต่งตั้ง โยกย้าย ให้ตรงกับความต้องการ และปัญหาของโรงเรียนนั้นๆ นี่ถึงจะเป็นประโยชน์ต่อนักเรียน และชั้นเรียนอย่างแท้จริง

3.ประการที่สาม “วัฒนธรรมการบริหาร” เป็นสิ่งสำคัญ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการคนใหม่ ต้องส่งเสริม
ให้ “คนเก่งและดี” มีความเจริญก้าวหน้า และได้รับบทบาทให้ช่วยทำงานสำคัญ ในการยกระดับคุณภาพการศึกษาของนักเรียนอย่างต่อเนื่อง เพราะการพัฒนาระบบการศึกษาต้องใช้เวลานานกว่าจะเห็นผลสำเร็จ ดังนั้น กระทรวงศึกษาธิการต้องสร้าง และรักษาข้าราชการที่ดี และมีคุณภาพ ให้ทำหน้าที่อย่างมีเกียรติ และเต็มประสิทธิภาพ โดยเฉพาะข้าราชการครู กระทรวงต้องเปิดโอกาสให้ครูได้สอนหนังสืออย่างเต็มที่ ด้วยกระบวนการที่ถูกต้อง และไม่ปล่อยให้ครูต้องเอาเป็นเอาตายกับงานนอกชั้นเรียน หรือนอกโรงเรียน ไม่ว่าจะเกิดจากปัจจัยสนับสนุนใดๆ ก็ตาม

ที่สำคัญ ระบบบริหารของกระทรวงต้องรักษาครูที่ดี ที่เก่ง เป็นที่ต้องการของพื้นที่เอาไว้ ไม่ให้ลาออกหรือขอย้ายจากพื้นที่ที่นักเรียนต้องการ ด้วยการจูงใจและสนับสนุนครูเหล่านั้นอย่างเหมาะสมกับความสามารถ และประสบการณ์ เพื่อที่นักเรียนในพื้นที่ด้อยโอกาสจะได้ครูดีๆ ที่มีคุณภาพสำหรับพวกเขา เช่น การปรับค่าตอบแทนครูในชนบทห่างไกลหรือโรงเรียนขนาดเล็ก ที่มีผลการสอนตามเกณฑ์มาตรฐาน ควรเพิ่มเงินพิเศษอีกเดือนละ 5,000 บาท นอกเหนือไปจากเงินเดือนประจำ และค่าตอบแทนอื่นๆ ที่ระบบปัจจุบันกำหนดเอาไว้

4.ประการสุดท้าย อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการน้อยคนที่เข้ามาดำรงตำแหน่งแล้วสามารถปฏิบัติงานได้ทันที เพราะส่วนใหญ่แล้วจะไม่ค่อยรู้ และเข้าใจในปัญหาสำคัญของระบบการศึกษา ซึ่งก็ไม่เป็นปัญหาอะไร ถ้ายอมรับว่าไม่รู้ และกล้าที่จะถาม และหาคำตอบจากคนที่รู้แต่การไม่รู้ แล้วคิดว่ารู้แล้ว เข้าใจแล้ว นี่เป็นปัญหา และอันตรายมาก ดังนั้น รัฐมนตรีต้องจำให้ขึ้นใจว่า “ข้าราชการในกระทรวงแนะนำอะไร ให้รับฟังเท่านั้น” จากนั้นค่อยมาคิดทบทวน และหาความเห็นเพิ่มเติม เพื่อตรวจสอบ และหา “คำตอบ” อันเหมาะสมที่สุด และที่สำคัญ นโยบายหรือโครงการใด ที่ต้องตัดสินใจอนุมัติให้ทำ ขอให้ถามอย่างละเอียดว่า “โครงการนี้ หรือเรื่องนี้ จะปฏิบัติอย่างไร และสุดท้ายนักเรียนได้รับประโยชน์เป็นอะไร แค่ไหน และเมื่อไหร่” ถ้าคำตอบทั้งหมดตรงกับเป้าหมายอย่างชัดเจน และอยู่ในลำดับความสำคัญ การสั่งการจึงตามมา

ทั้งหมดนี้ อาจเห็นว่าเป็นเรื่องที่ไม่ยากในการปฏิบัติ แต่ที่ผ่านมา อดีตรัฐมนตรีหลายท่านแม้จะขยันทำงานอย่างมากมาย แต่ก็ตกม้าตาย เพราะงานที่ทำมันไม่ได้ไปตอบโจทย์ในเรื่องการพัฒนาคุณภาพการเรียนรู้ของนักเรียน ทำให้นักเรียน และผู้ปกครองจำนวนไม่น้อย รู้สึกเสียดายงบประมาณ เวลา และโอกาสที่พวกเขาควรจะได้รับอย่างคุ้มค่า และเห็นผล

ผมจึงหวังว่า รัฐมนตรีคนใหม่ “คุณตรีนุช เทียนทอง” จะให้ความสำคัญต่อความปรารถนาดีครั้งนี้ และร่วมด้วยช่วยกันวางรากฐานการศึกษาของประเทศไทย ให้เป็นที่ยอมรับได้อย่างแท้จริง

กนก วงษ์ตระหง่าน

#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/562088

บทความพิเศษ : ภาคี‘สื่อออนไลน์น้ำดี’ สู้ภัย‘ข่าวลือ’ปลายด้ามขวาน

วันเสาร์ ที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2564, 06.00 น.

“ข่าวลือ-ข่าวลวง (Fake News)” ปัจจัยสำคัญอย่างหนึ่งที่ทำให้ “สถานการณ์ความรุนแรงในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ (ปัตตานี-ยะลา-นราธิวาส) ไม่อาจแก้ไขได้โดยง่าย” ในอดีตข่าวลือ-ข่าวลวงอาจเริ่มที่โต๊ะน้ำชา ก่อนแพร่กระจายไกลจนไม่อาจสืบสาวที่มาได้ แต่ปัจจุบันด้วยเทคโนโลยีที่ทรงประสิทธิภาพมากขึ้น ข้อมูลข่าวสารจึงไปไวยิ่งกว่าไฟลามทุ่ง ซึ่ง มูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติ(มสช.) จึงร่วมทำงานในประเด็น “เยาวชน 3 จังหวัดชายแดนใต้กับสงครามจิตวิทยาข่าวลวง (Fake News) ในพื้นที่” กับภาคีเครือข่าย เพื่อหาทางลดความรุนแรงของปัญหาลง

รอฮานี ดาโอ๊ะ นักวิจัยสถาบันวัฒนธรรมศึกษากัลยาณิวัฒนา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ (วิทยาเขตปัตตานี) เล่าว่า จากการทำงานเรื่องการใช้สื่อออนไลน์ของเยาวชนภาคใต้ พบทั้งความเหมือนและแตกต่างจากเยาวชนในพื้นที่อื่นๆ โดยสิ่งที่เหมือนกันคือการใช้สื่อมากเกินไป ส่วนปัญหาที่เป็นลักษณะเฉพาะคือ 1.การขาดข้อมูลองค์ความรู้เกี่ยวกับเรื่องของสื่อออนไลน์ ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของข่าวลวง ข่าวปลอมโฆษณาชวนเชื่อต่างๆ

และ 2.ชุดข้อมูลองค์ความรู้เกี่ยวกับการใช้สื่อออนไลน์ ที่มีอยู่ไม่เหมาะสม ไม่สอดคล้องกับบริบท วิถีวัฒนธรรม ของเยาวชนและคนในพื้นที่ จึงคิดว่าต้องร่วมกันปรับปรุงแก้ไข เน้นการผลิตสื่อใหม่ให้สอดคล้องกับปัญหาที่เกิดขึ้นในพื้นที่ ซึ่งปฏิเสธไม่ได้ว่าในพื้นที่ 3 จังหวัด ปัตตานี ยะลา นราธิวาส เป็นพื้นที่ที่ค่อนข้างมีความเปราะบาง และเยาวชนอาจจะเป็นกลุ่มเป้าหมายหลัก ในการชักจูงไปสู่ความคิดหรือปัญหาความแตกแยกเกิดขึ้นได้

“ความน่ากลัวของ Fake News คือ หากเด็กรับมาแล้ว พอเข้าไปร่วมก็ยากที่จะดึงกลับมา เหมือนกับขี่หลังเสือแล้วถึงอยากจะลงมาแต่ก็ลงมาไม่ได้ กลุ่มที่น่าเป็นห่วง คือนักเรียนที่เริ่มเรียนชั้นมัธยมศึกษา เพราะต้องไปเรียนในสถานที่ไกลหูไกลตาพ่อแม่ มีการรวม กลุ่มกับเพื่อนๆ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าแต่ละกลุ่มเป็นอย่างไร ทางแก้จึงต้องออกแบบการศึกษา ออกแบบกิจกรรม ให้เด็กได้เชื่อมต่อกับครอบครัว กับชุมชน หากตรงนี้เหนียวแน่น สิ่งต่างๆ ภายนอกอาจจะไม่มีอิทธิพลกับเด็กมากนัก แต่ถ้าแยกเด็กออกไปโดยไม่ได้เข้าไปเชื่อมอะไรเลย ปล่อยโดยคิดว่าไม่มีอะไร ไม่จัดการอะไรเลยก็ยิ่งมีความเสี่ยง” รอฮานี กล่าว

อย่างไรก็ตาม รอฮานี ยังกล่าวถึง “ท่าทีของภาครัฐที่เอื้อต่อการระบาดของข่าวลวง” นั่นคือ“ระบบการคิดที่แข็งกร้าว น้อยมากที่ระดับสั่งการจะมีความเข้าใจในพื้นที่ และใช้ความประนีประนอมกับคนที่คิดต่าง” จึงทำให้เกิดการต่อต้านขึ้น ตรงจุดนี้จึงทำให้ง่ายในการที่จะระดมทำข่าวปลอม “เพราะว่าคนเจ็บปวด และพร้อมที่จะเอนเอียงไปในส่วนที่คิดว่าจะทำอย่างไร จึงจะสามารถหลุดพ้นจากความเจ็บปวดได้” ส่วนการดำเนินงานเพื่อแก้ปัญหาเริ่มขึ้นแล้วตั้งแต่ต้นปี 2563 โดยเป็นความร่วมมือระหว่างสถานศึกษา ทั้งสามัญ เอกชน โรงเรียนสอนศาสนา มหาวิทยาลัย

ภาคประชาสังคม สื่อท้องถิ่น และ มสช. ผ่านโครงการอบรมให้ความรู้การใช้สื่อออนไลน์กับเด็กและเยาวชนในพื้นที่ โดยมีกิจกรรมประกวดสุนทรพจน์3 ภาษา คือ ไทย มลายู และอังกฤษ รวมถึงการจัดหาวิทยากร ผู้ใหญ่ในพื้นที่ เช่น ผู้ว่าราชการจังหวัด รองผู้ว่าราชการจังหวัด มาให้ข้อมูลความรู้ว่าเราจะมีการเชื่อมโยงกันอย่างไร โดยเฉพาะประเด็นข่าวลือ-ข่าวลวง

พร้อมทั้งเชิญตัวแทนเนตไอดอล อินฟลูเอนเซอร์หรือตัวแทนยูทูบเบอร์ในภาคใต้ มาพูดให้แรงบันดาลใจการใช้ประโยชน์จากสื่อออนไลน์แก่เยาวชน รวมถึงนำผลงานจากกิจกรรมไปต่อยอด เช่น นำสุนทรพจน์ มาจัดทำเป็นคลิปวีดีโอสั้น เพื่อเผยแพร่ต่อทางยูทูบและมอบให้ โรงเรียน วิทยุท้องถิ่น นำไปเปิดเสียงตามสาย รวมถึงการคัดเอาประโยคทอง ในสุนทรพจน์และผู้เข้าร่วมกิจกรรมไปเผยแพร่ต่อเป็นไวรัลในโซเชียลมีเดีย พร้อมติดแฮชแท็ก เป็นต้น

“จากการประเมินผล พบว่า 90 กว่าเปอร์เซ็นต์พอใจมาก เยาวชนและประชาชนในพื้นที่ อยากให้มีโครงการลักษณะนี้เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องในปีถัดไป เพราะเป็นพื้นที่กลางเปิดให้คนมาร่วมแลกเปลี่ยน และเสริมทักษะความรู้เกี่ยวกับการใช้สื่อออนไลน์ ยังเป็นตัวกลางในการเชื่อมหน่วยงานทุกภาคส่วนไม่ว่าจะรัฐ ประชาสังคม ภาคธุรกิจ และอื่นๆ ประเด็นสำคัญคือผลจากตรงนี้ทำให้เกิดการส่งต่อ เช่น น้องๆนำไปโพสต์ลงสื่อออนไลน์ จาก 1 คน ไป 100 คนและขยายออกไปเรื่อยๆ กลายเป็นต้นกล้า ที่ในอนาคตจะสามารถขยายไปยังพื้นที่อื่นได้ด้วย” รอฮานี ระบุ

ด้าน จิคัยดีล เจะและ ยูทูบเบอร์คนดัง Deen Vlog จาก จ.นราธิวาส เล่าว่า ข่าวลือ-ข่าวลวงความรุนแรงใน 3 จังหวัดชายแดนใต้ มีตั้งแต่ตอนที่ยังเป็นเด็กจนปัจจุบันสถานการณ์หนักขึ้นเรื่อยๆ โดยมักมีการปล่อยข่าวว่าชาวมุสลิมไปเผาวัดที่มาเลเซียบ้าง ไปยิงชาวพุทธบ้าง หรือชาวพุทธมายิงชาวมุสลิมบ้าง ซึ่งก่อให้เกิดความเกลียดชังที่ไม่ใช่แค่ใน 3 จังหวัดชายแดนใต้ แต่เป็นความบาดหมางระหว่างชาวพุทธกับชาวมุสลิม “ทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรเลย แต่มีคนบางกลุ่มพยายามทำให้คนในพื้นที่หวาดกลัวซึ่งกันและกัน” ส่งผลกระทบต่อการดำเนินวิถีชีวิตและเศรษฐกิจ

“ผมยืนยันว่าเราโตมาในพื้นที่มันไม่มีอะไร เราอยู่กันแบบปกติสุขทั้ง 3 ศาสนา พุทธ อิสลาม คริสเตียน ดังนั้น ถ้า Fake News ยังไม่หมด เศรษฐกิจรายได้ของชาวบ้านใน 3 จังหวัดชายแดนใต้ก็จะไม่ดีขึ้น สิ่งหนึ่งที่ทำได้ คือการป้อนข้อมูลด้านดี ด้านที่เป็นจริงใน 3 จังหวัดชายแดนใต้ ผ่านการทำช่องยูทูบให้คนไทยและคนทั่วโลกได้เห็น โดยเนื้อหาของ Deen Vlog ไม่ได้แตะเรื่องความบาดหมางแต่อาศัยการใส่ข้อมูลน้ำดีลงไปซึ่งช่วยได้มาก”จิคัยดีล กล่าว

ขณะที่ พงศ์ธร จันทรัศมี ผู้จัดการโครงการฯมสช. กล่าวว่า ที่ มสช.หยิบประเด็นนี้ขึ้นมาพัฒนา และชวนภาคีเครือข่ายในพื้นที่มาทำงานร่วมกัน เพราะนอกจากความตั้งใจของกลุ่มที่สร้าง Fake News เพื่อหลอกลวงล่อลวงในเชิงมิติของสุขภาพ และขยายผลไปสู่การสร้างความแตกตื่นแตกแยก โดยเฉพาะในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ที่มีเรื่องความมั่นคงเข้ามาเกี่ยวข้อง ซึ่งปฏิเสธไม่ได้ว่าการแพร่กระจายของ Fake News ที่รวดเร็วรุนแรง ส่วนหนึ่งมาจากการรู้ไม่เท่าทันด้วย เพราะเยาวชนมักส่งต่อข้อมูลจากคนที่ชอบ โดยไม่ได้พิจารณาในเรื่องความถูกต้องของข้อมูล

“อยากให้ทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องตระหนักในเรื่องนี้อย่างจริงจัง ซึ่ง มสช.พยายามจะคลี่ภาพปัญหา และเชื่อมให้หน่วยงานเข้ามาร่วมแก้ไขอย่างเป็นระบบ โดยเน้นการพัฒนาความเข้มแข็งของกลไกในพื้นที่ เพื่อให้เกิดการต่อยอด ขยายไปยังพื้นที่อื่นๆ กลายเป็นเครือข่ายปกป้องเยาวชนจากภัยออนไลน์ทั่วประเทศได้อย่างยั่งยืน” ผู้จัดการโครงการฯ มสช. กล่าวในท้ายที่สุด

มูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติ (มสช.)

#SootinClaimon.Com : ขอบคุณแหล่งข้อมูล : หนังสือพิมพ์แนวหน้า

https://www.naewna.com/likesara/559352

บทความพิเศษ : หยุด!การแก้ไขรัฐธรรมนูญ เท่ากับแช่แข็งประชาธิปไตย

วันอังคาร ที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2564, 06.00 น.

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2560 ที่ได้มีการประกาศและบังคับใช้เป็นกฎหมายสูงสุดของประเทศในขณะนี้ เป็นที่เข้าใจและยอมรับกันโดยทั่วไปว่า เป็นรัฐธรรมนูญที่เกิดขึ้นมาภายหลังจากการรัฐประหารยึดอำนาจของ คณะรักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ (คสช.) ที่นำโดยพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา และคณะ ซึ่งได้ใช้อำนาจในฐานะองค์รัฏฐาธิปัตย์ แต่งตั้งให้มีสภานิติบัญญัติแห่งชาติ และคณะกรรมาธิการร่างรัฐธรรมนูญขึ้นมาถึง 2 คณะ คือ 1. กรรมาธิการชุดที่มีนายบวรศักดิ์ อุวรรณโณ เป็นประธาน 2. กรรมาธิการชุดที่มีนายมีชัย ฤชุพันธุ์ เป็นประธาน จึงสามารถร่างรัฐธรรมนูญฉบับปี 2560 สำเร็จ และมีการประกาศใช้ในปัจจุบัน 

แม้รัฐธรรมนูญฉบับดังกล่าว ก่อนการประกาศใช้จะได้มีการนำไปให้ประชาชนทั่วประเทศ ออกเสียงลงประชามติเมื่อ 7 สิงหาคม 2559 เพื่อให้ความเห็นชอบแล้วก็ตาม แต่ประชาชนผู้รักประชาธิปไตยทั้งหลายจำนวนมาก ที่ได้ลงประชามติไม่ยอมรับรัฐธรรมนูญปี 2560 และประชาชนอื่นๆ รวมถึงพรรคการเมืองต่างๆ ที่มีความเห็นว่าเนื้อหาของรัฐธรรมนูญยังมีหลายประเด็นที่ไม่เป็นประชาธิปไตย ขัดต่อหลักเจตนารมณ์ที่ชอบธรรมตามหลักกฎหมายสำคัญสูงสุดของประเทศในหลายประการ ต่างได้ออกมาคัดค้านและเรียกร้องให้มีการแก้ไขเพิ่มเติม หรือขอให้มีการจัดทำรัฐธรรมนูญขึ้นมาใหม่ทั้งฉบับ โดยการยกร่างจากตัวแทนที่มาจากการเลือกตั้งของประชาชน เพื่อให้เป็นกฎหมายสูงสุดที่ได้รับการยอมรับของประชาชนทั่วประเทศ โดยมิต้องมีความคลางแคลงใจว่า รัฐธรรมนูญที่ใช้ในปัจจุบันนี้ เป็นเครื่องมือของผู้มีอำนาจที่มาจากการรัฐประหาร เพื่อการสืบทอดอำนาจโดยไม่เป็นธรรมต่อประชาชน และกลุ่มและพรรคการเมืองอื่นๆ โดยแตกต่างจากการรัฐประหารในแต่ละครั้งที่ผ่านมา    

ด้วยเหตุดังกล่าว นับแต่รัฐธรรมนูญ 2560 ประกาศใช้ จนนำมาสู่การเลือกตั้งทั่วไป โดยมีรัฐบาลพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา เป็นนายกรัฐมนตรี ด้วยเสียงสนับสนุนจาก สส.และ สว.ที่มาจากการแต่งตั้งของ คสช. จึงเกิดเสียงเรียกร้องให้มีการแก้ไขรัฐธรรมนูญขึ้นมาโดยตลอด และกลายเป็นกระแสสูงทางการเมืองกดดันรัฐบาล รวมถึงพรรคการเมืองร่วมรัฐบาลให้ต้องแสดงจุดยืนในเรื่องนี้ ว่าจะมีจุดยืนอย่างไร ต่อการแก้ไขรัฐธรรมนูญที่ยังไม่เป็นประชาธิปไตย 

พรรคการเมืองร่วมรัฐบาล ที่ได้แสดงจุดยืนเข้มแข็ง และแสดงการไม่ยอมรับรัฐธรรมนูญ 2560 มาแต่ต้น ตั้งแต่ในช่วงการลงประชามติก็คือพรรคประชาธิปัตย์ ส่วนพรรคฝ่ายค้านก็แสดงจุดยืนไม่ยอมรับมาแต่ต้นเพียงแต่ไม่สามารถรณรงค์เอาชนะในการออกเสียงลงประชามติได้ กล่าวโดยเฉพาะพรรคประชาธิปัตย์ เมื่อต้องมาเข้าร่วมรัฐบาลสนับสนุน พลเอกประยุทธ์ เป็นนายกรัฐมนตรี ยังประกาศเงื่อนไขการร่วมรัฐบาลว่า รัฐบาลต้องยอมรับให้มีการแก้ไขรัฐธรรมนูญ และบรรจุไว้เป็นนโยบายรัฐบาลเท่านั้น ประชาธิปัตย์จึงจะยอมรับเข้าร่วมรัฐบาล และที่สุดรัฐบาลก็ยอมรับเงื่อนไขและหลักการตามที่ประชาธิปัตย์เสนอ จึงสามารถจับมือร่วมกันจัดตั้งรัฐบาลโดยมีพรรครวมพลังประชารัฐเป็นแกนนำจัดตั้งรัฐบาลได้ นี่คือพันธะที่ประชาธิปัตย์ต้องไม่ลืม

เมื่อมีการแถลงนโยบายของรัฐบาลพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี ต่อรัฐสภา เมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม 2562 ในนโยบายเร่งด่วนข้อที่ 12 รัฐบาลได้แถลงไว้โดยชัดแจ้งว่า “สนับสนุนให้มีการศึกษา รับฟังความเห็นของประชาชน และดำเนินการเพื่อแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญ โดยเฉพาะในส่วนที่ว่าด้วยหลักเกณฑ์และวิธีการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญ” จึงเท่ากับว่า รัฐบาลและพรรคแกนนำในการร่วมกันจัดตั้งรัฐบาลทุกพรรค ได้ประกาศให้สัญญาประชาคมไว้โดยชัดเจนว่า จะสนับสนุนและดำเนินการให้มีการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญ โดยปราศจากข้อสงสัยหรือข้อแก้ตัวใดๆ ที่จะทำให้การแก้ไขรัฐธรรมนูญไม่สามารถเดินหน้าไปได้ ความพยายามใดๆที่จะหยุดยั้ง เตะถ่วง ดึงเวลา หรือหาทางสกัดขัดขวางมิให้การแก้ไขรัฐธรรมนูญดำเนินการไปได้ ตามกระบวนการโดยชอบ หากเกิดขึ้นเพราะการกระทำของรัฐบาลและพรรคการเมืองร่วมรัฐบาลแล้ว ย่อมเท่ากับเป็นการตระบัดสัตย์ ไม่ปฏิบัติตามสัญญาประชาคม คำประกาศและการแถลงนโยบาย ที่รัฐบาลได้แถลงต่อรัฐสภานั่นเอง 

เป็นที่ทราบกันดีแล้วว่า ขณะนี้ญัตติขอแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญนั้น ทุกพรรคการเมืองได้เสนอเข้าสู่การพิจารณาของสภาฯ โดยได้ผ่านการโหวตยอมรับในวาระหนึ่งไปแล้ว และกำลังจะเข้าสู่การพิจารณาในวาระ 2 และ 3 นั้น และได้มีคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญโดยเสียงข้างมากว่า “รัฐสภามีหน้าที่และอำนาจจัดทำรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ได้ โดยต้องให้ประชาชนผู้มีอำนาจสถาปนารัฐธรรมนูญได้ลงประชามติเสียก่อนว่า ประชาชนประสงค์จะให้มีรัฐธรรมนูญฉบับใหม่หรือไม่ และเมื่อจัดทำร่างรัฐธรรมนูญฉบับใหม่เสร็จแล้ว ต้องให้ประชาชนลงประชามติเห็นชอบหรือไม่กับร่างรัฐธรรมนูญฉบับใหม่อีกครั้งหนึ่ง” 

กรณีนี้ ศาลรัฐธรรมนูญ เห็นว่ารัฐสภามีอำนาจหน้าที่จัดทำรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ได้ เพียงแต่มีเงื่อนไขบังคับก่อนว่าต้องขอประชามติจากประชาชนเท่านั้น จึงเป็นหน้าที่ของรัฐสภาที่จะต้องดำเนินการให้กระบวนการแก้ไขรัฐธรรมนูญเดินหน้าต่อไปได้ มิใช่การพยายามตีความและกระทำการไปในทางที่จะหยุดการแก้ไขรัฐธรรมนูญ หรือแช่แข็งมิให้กระบวนการที่จะนำไปสู่ความเป็นประชาธิปไตย เดินหน้าต่อไปได้ในทิศทางที่เป็นไปตามเจตนารมณ์ของประชาชน เพราะหากการกระทำใดๆ ของรัฐบาลก็ดี พรรคร่วมรัฐบาลทั้งหลายก็ดี หากเป็นไปในลักษณะที่ส่อไปในทางที่ทำให้ประชาชนไม่ไว้วางใจ วิกฤติการเมืองครั้งใหญ่อาจถาโถมเข้าใส่ เท่ากับจุดไฟเผาตัวเองปลุกกระแสต้านรัฐบาลที่กำลังอ่อนกำลังลงให้เข้มแข็งขึ้นมาได้ และเมื่อนั้นรัฐนาวาประยุทธ์ จันทร์โอชา ต้องเผชิญหน้ากับประชาชน อย่างหลีกเลี่ยงมิได้อย่าทำให้ปัญหารัฐธรรมนูญกลายเป็นวิกฤติ ซ้ำรอยอดีตอีกเลย

ประพันธุ์ คูณมี