ชายหญิงกว่า 3,000 คน จาก 20 ประเทศ ไปร่วมกิจกรรม “ศิลปะมวลมนุษย์” โดยทุกคนเปลื้องเสื้อผ้าเปลือยร่างทาสีน้ำเงินทั่วตัว ออกโชว์โฉมกลางเมืองฮัลล์ อังกฤษ

งานนี้หอศิลป์ “เฟอเรนส์ อาร์ต แกลเลอรี่” ได้รับมอบหมายจากสภาเมืองให้ดำเนินการ และจะเป็นหนึ่งในไฮไลต์งานเฉลิมฉลองฮัลล์เป็นเมืองวัฒนธรรมและมรดกทางทะเลแห่งสหราชอาณาจักรในปีหน้า จุดที่ไปโพสท่าถ่ายภาพนิ่งภาพยนตร์นั้นรวมทั้งอดีตอู่เรือควีนส์ (ปัจจุบันคือสวนสาธารณะเซนเตอร์ปาร์ค), กิลด์ฮอลล์ และสะพานเหวี่ยงสเกล เลน

โฆษกสภาเมืองกล่าวว่า การเปลือยกายหมู่ครั้งนี้ดึงดูดคนสนใจได้มากกว่ารายการที่ศิลปินช่างภาพ สเปนเซอร์ ทูนิค ชวนคนแก้ผ้าถ่ายรูปในอังกฤษสองครั้ง คือปี 2005 จัดที่เมืองเกตเฮด และปี 2010 ที่เมืองแซลฟอร์ด

“พอเราเชิญชวนเข้าร่วมกิจกรรมเมื่อต้นปี เราก็ต้องตื่นเต้นสุดๆ เพราะคนอังกฤษและทั่วโลกแสดงความจำนงขอเข้าร่วมอย่างล้นหลาม” คริสเตน ไซมีสเตอร์ เจ้าหน้าที่หอศิลป์กล่าว

“ฉันเปลือยร่างอวด สาธารณชนเป็นหนแรก ฉันภูมิใจที่ได้ร่วมงานศิลปะนี้” ฮันนาห์ ซาเวจ สาวงามอนงค์หนึ่งเผยใจ.

“ดอย ดอกฝิ่น”

เชิญทุกท่านพบกับ “เมเจอร์” สุนัขหนุ่มฉกรรจ์วัยสามปี หนัก 168 ปอนด์ พันธุ์เกรดเดน ตัวใหญ่มหึมา ร่างสูงชะลูด ยืนสองขาหลังสูง 85 นิ้ว หรือ 7 ฟุต 1 นิ้ว

ไบรอัน วิลเลียมส์ เจ้าของเล่าว่า “เมเจอร์สูงใหญ่เหลือเชื่อ สุภาพ น่ารัก เลี้ยงง่าย อาหารหลักกินข้าวคลุกเนื้อไก่ ไม่ดุร้าย ไม่ก่อปัญหา กลัวเงาตัวเอง เด็กๆรัก ชอบเล่นด้วย”

นายไบรอันคาดว่า อีกไม่นาน “กินเนสส์ เวิลด์ เรคคอร์ดส์” คงรับรองให้ครองแชมป์ “สุนัขตัวสูงที่สุดในโลก” แทน “จอร์จ” ตูบยักษ์ที่ล่วงลับ.

“ดอย ดอกฝิ่น”

การศึกษาวิจัยเกี่ยวกับเรือนร่างกายมนุษย์ครั้งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยทำมา ผลสรุปโดยเฉลี่ยผู้ชายชาวเนเธอร์แลนด์และผู้หญิงชาวลัตเวียเรือนร่างสูงที่สุดในโลก

จากข้อมูลที่รวบรวมไว้ 100 ปี ถึง ค.ศ.2014 ชนชาติที่พลเมืองร่างกายสูงติด 10 อันดับแรกเป็นของประเทศในยุโรป แต่ชนชาติที่พูดภาษาอังกฤษไม่ติด “ท็อปเทน” เลยสักประเทศเดียว

บุรุษชาวดัตช์สูงเฉลี่ย 182.5 ซม. สตรีชาวลัตเวียสูงเฉลี่ย 170 ซม. อันดับสองรองลงมาคือชายชาวเบลเยียม ตามด้วยเอสโตเนีย, ลัตเวีย, เดนมาร์ก, บอสเนียและเฮอร์เซโกวินา, โครเอเชีย, เซอร์เบีย, ไอซ์แลนด์, สาธารณรัฐเช็ก

ฝ่ายหญิงชนชาติที่สรีระสูงยาวเข่าดีรองจากแชมป์ลัตเวีย ได้แก่ เนเธอร์แลนด์, เอสโตเนีย, สาธารณรัฐเช็ก, เซอร์เบีย, สโลวะเกีย, เดนมาร์ก, ลิทัวเนีย, เบลารุส, ยูเครน

ผลงานวิจัยพบด้วยว่าชายหญิงอังกฤษไม่ติดอันดับต้นๆบนโผคนสูงอินเตอร์ คือชายอันดับ 31 สตรีอันดับ 38 อีหรอบเดียวกับอเมริกัน ชายอันดับ 37 หญิงอันดับ 42

สตรีเกาหลีและบุรุษอิหร่านเพิ่มส่วนสูงได้มากที่สุด… 20.2 ซม.และ 16.5 ซม.ตามลำดับ ส่วนคนไทยไม่ติดโผอันใดซักกะอย่าง.

“ดอย ดอกฝิ่น”

สัตว์เล็บงามหนุ่มฉกรรจ์สายพันธุ์ลาบราดอร์นาม “แม็กซ์” ได้รับยกย่องเป็น “วีรบุรุษ” ด้วยผลงานช่วยชีวิตเด็กชายวัยทีนเอจ ที่หลงทางระหว่างร่วมกิจกรรมเดินป่า

เหตุเกิดบนเทือกเขาเซียรา มาเดอร์ โอเรียล–เตลในเม็กซิโก เมื่อบ่ายวันอาทิตย์ก่อน ฮวน เฮอริแบร์โต เทรวิโน อายุ 14 ปี ซึ่งเข้าแคมป์กับเพื่อนนักเรียน ได้รับมอบหมายให้ไปเก็บไม้ฟืนมาก่อกองไฟ แล้วพลัดตกลงไปในท้องลำธารที่น้ำแห้งผาก

เคราะห์ดีเจ้าแม็กซ์ติดตามฮวนลงไปอยู่เป็นเพื่อนเคียงข้างตลอดเวลา เดินซมซานหลายชั่วโมงจนค่ำ ฮวนซุกหัวนอนใต้ต้นไม้ให้แม็กซ์นอนหนุนขาแชร์ไออุ่นแก่กันตลอดคืน

รุ่งขึ้นทั้งสองปีนป่ายขึ้นข้างบนสำเร็จ และโชคดีแม็กซ์เจอแอ่งน้ำเล็กๆ ได้ดื่มบรรเทาความกระหาย กาลผ่านไป 44 ชั่วโมง วันอังคารหน่วยค้นหาจึงพบในสภาพอ่อนเพลียหิวโหยสุดๆทั้งคู่

ทุกคนชื่นชมแม็กซ์ในฐานะ “ฮีโร่” ช่วยชีพฮวน ครอบครัวฮวนอยากรับแม็กซ์เป็นสมาชิก แต่แม็กซ์มีบ้านและครอบครัวที่อบอุ่นแล้วจ้ะ.

“ดอย ดอกฝิ่น”

ที่เห็นเป็นขยุ้มๆ เป็นก้อนๆ กลมๆ นั่นอย่าคิดว่าเป็นเส้นหมี่ สายไหม ด้ายดิ้นเงินดิ้นทองที่ไหนนะคะ

เสียดายที่เป็นภาพขาว-ดำ อยากให้เห็นเป็นภาพสี

เพราะนี่คือ…ปอยผมบลอนด์ทองของมาริลีน มอนโร…ค่าาาาา

คุณแม่แห่งสัญลักษณ์ทางเพศตัวจริง ที่ชายใดเห็นเป็นต้องอ่อนระทวยตกหลุมรัก

ทางสถาบันประมูลจูเลียนก็เลยจะนำมาขึ้นประมูลซะ ที่นครแอลเอ ประเทศ’เมกา วันที่ 19–20 พ.ย.นี้
ตั้งเป้ากันว่า น่าจะมีคนยกป้ายบิดไป ในราคา 8,000 เหรียญ หรือเกือบๆ 2 แสน 8 หมื่นบาท

ว่าไม่ได้ คนเราชอบสะสมอะไรที่เป็น ของดาราดังๆ อย่างเดวิด โบวี่ ก็มีคนประมูลกระจุกผมพี่ทั่นไปตั้ง 6 แสน 5 หมื่นกว่าบาทเมื่อ เดือนที่แล้วเองนิ

ของสะสม ของเก่า เก็บคนดังคนไหน สถาบันฯนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นศูนย์รวม “คลังเล่นของ” ชั้นยอด

ได้สูดดม “กลิ่น” ดารา เสียเงินเท่าไหร่ก็ยอมมม…

มายุเหลียน

นักประพันธ์หนุ่มใหญ่ชาวเยอรมันคนหนึ่งซึ่งข่าวมิได้ระบุนาม แจ้งเพียงว่าอายุ 49 ปี เขียนนวนิยายแนวอาชญากรรม โดยวาง “พล็อต” โครงเรื่องให้มีการปล้นธนาคาร

เพื่อให้สมจริงสมจังตามจินตนาการในหนังสือที่เขียน เขาตัดสินใจแต่งตัวชุดไอ้โจรเต็มยศ สวมหน้ากากไหมพรมอำพรางใบหน้า สวมถุงมือป้องกันลายนิ้วมือแฝง ควงปืนสั้นชนิดที่ใช้ยิงส่งสัญญาณปล่อยตัวนักกีฬา… บุกเดี่ยวเข้าธนาคารพาณิชย์กลางเมืองไลป์ซิก

จ้องปืนจี้บังคับพนักงานและลูกค้าให้นอนหมอบบนพื้น กวาดเงินสดจากเคาน์เตอร์บรรจุถุงจนหมดเกลี้ยง แล้วสั่งพนักงานเปิดตู้นิรภัยที่ติดระบบ “เตะถ่วงเวลาเปิด” ต้องรอพักใหญ่

หลังจากปฏิบัติการ 25 นาที นักเขียนนิยายก็เผ่นออกจากจุดเกิดเหตุพร้อมเงินสกุลยูโรก้อนใหญ่ มูลค่าประมาณ 1,536,000 บาท แต่การ “ดีเลย์” ตู้เซฟเปิดช้านั้น เท่ากับให้เวลาโปลิศยกขบวนมาจ๊ะเอ๋โจรตรงหน้าประตูแบงก์ โจรเลยจนมุมละมุนละม่อม

ตามท้องเรื่องนิยาย โจรขับรถจักรยานยนต์หนีไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ซุกไว้ใต้ต้นโอ๊ค การปล้นจริงครั้งนี้เขาก็มีรถ จยย.และเสื้อผ้าซุกไว้ใต้ต้นโอ๊ค แต่มีอันต้องเข้าคุกซะก่อน.

ดอย ดอกฝิ่น

นักท่องเที่ยวกลุ่มนี้พลาดโอกาสพิเศษสุดๆ ที่จะได้เห็น “วาฬหลังค่อม” โผล่พุ่งจากใต้น้ำลอยลิ่วละล่องแหวกอากาศห่างจากเรือเพียงไม่กี่วา เพราะมัวเพลินมองไปทางอื่น

ช่วงเวลาที่วาฬหลังค่อม “สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดมหึมาที่สุดในโลก” โชว์ตัวอวดโฉมนั้น คณะนักทัศนาจรกำลังนั่งเรือออกไปชมวาฬในบริเวณนอกชายฝั่งด้านทิศเหนือนครซิดนีย์ และบังเอิ๊ญบังเอิญ จอห์น กู๊ดริดจ์ นักดูวาฬขาประจำ โชคดีกดชัตเตอร์เก็บภาพไว้ได้อย่างเหมาะเหม็ง

ชมรมนักดูวาฬ “Whale Watching Sydney” แชร์ภาพผ่านเฟซบุ๊กพร้อมถ้อยความ “และใช่แล้ว ทุกคนบนเรือเบิ่งมองไปผิดทาง” ผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่งแซวแบบโจ๊กๆ “คงมองหาโปเกมอน”

กู๊ดริดจ์ หนุ่มชาวออสซี่บอกผู้สื่อข่าว นสพ.เดลี่ เทเลกราฟของออสเตรเลียว่า เขาชอบดูวาฬมากๆ ถึงขั้น “เสพติด” เลยทีเดียวเชียวแหละ ส่วนภาพ “วาฬยักษ์เหาะเหินเวหา” ชิ้นนี้ เขาถ่ายจากบนเรืออีกลำในระยะห่างราว 500 เมตร “ไม่บ่อยหรอกที่จะเห็นวาฬพุ่งขึ้นมาใกล้เรือ มันจึงเป็น shot of the season 2016-ผลงานภาพชิ้นเอกแห่งปี 2559 ของผมครับ”

เขามีกฎข้อบังคับว่าเรือต้องอยู่ห่างจากวาฬไม่น้อยกว่า 100 เมตร ถ้ามีลูกวาฬด้วยต้องห่าง 300 เมตรนะจ๊ะ.

ดอย ดอกฝิ่น

ไอรา สักเสนา วัยเก้าขวบ ป่วยโรค “ฮัดเช้ยฮัดชิ้ว” จามไม่หยุดไม่หย่อนต่อเนื่องมากว่าสามสัปดาห์ เฉลี่ยถึง 8,000 ครั้งต่อวัน ขณะนี้ยิ่งอาการหนัก…จามนาทีละ 10 ครั้ง

กลุ้มอกกลุ้มใจแทบกินไม่ได้นอนไม่หลับคือ ปรียา ผู้มารดา เธอพาลูกสาวไปพบแพทย์เฉพาะทาง แพทย์ผู้เชี่ยวชาญทุกคนต่างงุนงงกับโรค “จามธรรมดาแต่ลึกลับ” รายนี้ เพราะตรวจละเอียดแล้วต้นตอจามไม่ใช่ “สาเหตุธรรมดา” เช่น โรคหวัด โรคภูมิแพ้ แต่ไม่รู้มูลฐานอะไรแน่

เวลานอนหลับเท่านั้นไอราไม่จาม พอตื่นขึ้นมาก็ฮัดเช้ยต่ออีก จนกระทั่งล่าสุดต้องหยุดไปโรงเรียน “จามเรื้อรังเริ่มจากเช้าวันหนึ่งไอราตื่นขึ้นมาจามไม่หยุดและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ” คุณแม่เล่า

หมอได้ให้ยาหลายตัว ทั้งจำพวกสเตียรอยด์ แอนตี้ฮีสตามีน สเปรย์พ่นเข้าจมูก ฯลฯ โอสถทุกขนานล้วนไร้ผล อีกช่วงที่ไม่จามคือตอนถูกสะกดจิตหนึ่งชั่วโมง จากนั้นก็จามเหมือนเดิม

ท่านใดจะช่วยรักษาหรือชี้แนะ กรุณาติดต่อ ผ่านอีเมล์ priya99.saxena@gmail.com

ดอย ดอกฝิ่น

นักประดาน้ำชาวอังกฤษ ได้รับกล้องถ่ายรูปแสนรักที่หายไปสามปีกลับคืนอย่างไม่คาดฝัน หลังจากมัน “ลอยละล่องท่องทะเล” ไกล 960 กม.ไปโผล่ในสวีเดน

อาเดล เดวินเชียร์ วัย 37 ปี คุณแม่ลูกสองและนักนิเวศวิทยา คนเมืองแมนนิงทรี เขตซัฟฟอล์คกับผองเพื่อนสวมชุดมนุษย์กบลงดำน้ำทัศนาท้องทะเลชายฝั่งเซนต์ แอบส์ ในเบอร์วิกเชียร์ สกอตแลนด์ แล้วบังเอิญคลิปยึดกระเป๋าชนิดกันน้ำที่บรรจุกล้องถ่ายรูปหลุดออกจากเข็มขัด

ทุกคนพยายามค้นหาควานหาทั่วอ่าวทั่วคุ้งจนอ่อนอกอ่อนใจก็ไร้วี่แวว หมดสิ้นหวังได้เห็นกล้องอีก อาเดลจำต้องทำใจปลงตก เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อกรกฎาคม 2556

แต่สัปดาห์ก่อนเธอมีอันประหลาดใจบวกปลื้มสุดๆ… ลาร์ส มอสแบร์ก อายุ 57 ปี สุภาพบุรุษชาวสวีเดน คุณพ่อลูกสอง ได้โพสต์ภาพเธอ ภาพบิดาและสามีของเธอ รวมทั้งข้อความว่าเขาเจอกล้องฟูจิชุดนี้บนชะง่อนหินบนเกาะเล็กๆของสวีเดน ผ่านทาง “Lost at Sea” ของเฟซบุ๊กกรุ๊ป

อาเดลบอกแฮปปี้สุดที่จะสรรหาคำบรรยาย ที่กล้อง “ออกทัวร์ทะเล” หายไปสามปีได้หวนคืนสู่อ้อมกอดแบบเหลือเชื่อเหนือปาฏิหาริย์.

ดอย ดอกฝิ่น

ไม่รู้ดวงสมพงศ์อะไรกันนักหนา สัปดาห์ก่อน เจ้าภาพ “ฝรั่งเศส” เพิ่งแพ้ “โปรตุเกส” แบบพลิกล็อกในฟุตบอลยูโร 2016 ถัดมาไม่กี่วัน “เรือดำน้ำ” ของโปรตุเกส ก็ดันไป “ติดอวน” ของเรือประมงฝรั่งเศสเข้าให้

เรือดำน้ำ “ไทรเดนต์” ของโปรตุเกสกำลังร่วมซ้อมรบอยู่กับกองเรือ “รอยัล เนวี 55” ของอังกฤษ ที่นอกชายฝั่ง “ลิซเซิร์ด พอยต์” ทางภาคตะวันตกเฉียงใต้อังกฤษ แต่ไม่รู้เผลออีท่าไหน กลับไปติดอวนเรือประมง “เดย์โทนา” ของฝรั่งเศส ที่กำลังหาปลาอยู่ในย่านนั้นเข้าให้

พอรู้ว่า ติดอวน ผู้บังคับการเรือดำน้ำรีบนำเรือโผล่ขึ้นสู่ผิวน้ำทันทีเพื่อแจ้งให้เรือประมงรีบปลดอวน งานนี้เรือทั้งสองลำไม่เสียหายและไม่มีใครเป็นอันตรายใดๆ ต่างจากในปี 2547 เรือลากอวน “บูกาลีด บรีซห์” ของฝรั่งเศส จมลงที่นอกชายฝั่ง “ลิซเซิร์ด พอยต์” แห่งนี้ ลูกเรือเสียชีวิตถึง 5 คน ครอบครัวของเหยื่อกล่าวหาว่า เรือล่มเพราะถูกเรือดำน้ำที่กำลังซ้อมรบในบริเวณนั้นและเกิดติดอวนลากลงไปใต้ท้องทะเล คดีนี้ยังฟ้องร้องกันไม่จบในศาลอังกฤษจนถึงบัดนี้

เรือดำน้ำกับเรือลากอวนจึงเป็น “ไม้เบื่อ ไม้เมา” กันด้วยประการฉะนี้!

ดิน ดอกข่อย